Κεφάλαιο 7 Πάρτε την μακριά

Στους πρόποδες του λόφου βρήκα τη Βίκυ αιμόφυρτη.

"Βίκυ, είμαι εδώ, είμαι εδώ. Μην ανησυχείς", είπα με τρεμάμενη φωνή, πασχίζοντας να την κρατήσω ψηλά. "Πάμε σπίτι Βίκυ, θα σε πάω σπίτι".

Στο τελευταίο της πνοή, η Βίκυ είπε αδύναμα: "Απλά φύγε, αγάπη μου... Απλά πήγαινε. Θα σε επιβραδύνω μόνο. Άφησε με εδώ..."