Κεφάλαιο 4- Ζάχαρη

Χτύπησε την πόρτα του διαμερίσματός της. Άνοιξε σε μια στιγμή από τον Henry.

« Στάθηκες εκεί και με περίμενες, Χένρι; Χα-χα." Έτρεξε πάνω του δένοντας τα χέρια της στο λαιμό του κάνοντάς τον άκαμπτο.

Έσκυψε μπροστά, μυρίζοντας λίγο το στόμα της και μετά τα μάτια του γύρισαν διάπλατα, «Είσαι μεθυσμένος;»

Αλλά αντί να του απαντήσει συνέχισε να γελάει, το κεφάλι της έγειρε στο στήθος του, «Ναι. Ήθελα απλώς να απολαύσω τον εαυτό μου.»

Η ομιλία της ήταν μπερδεμένη. Τυλίγοντας το χέρι του γύρω από τη μέση της τη βοήθησε να φτάσει στην κρεβατοκάμαρα. Βάζοντάς την να καθίσει στο κρεβάτι, γονάτισε στο πάτωμα για να της βγάλει τα σανδάλια.

« Έχουν αφαιρέσει τα πάντα, Χένρι». Του είπε ψιθυριστά, με τα χείλη της να σχηματίζουν σύγχυση. Ο Χάντερ σήκωσε τα μάτια του και κοίταξε τα γεμάτα δάκρυα μάτια της.

« Τα αφαιρούν ένα προς ένα». Έσκυψε πιο κοντά του και βούρτσισε τα μαλλιά του με τα δάχτυλά της, «Πρέπει να πας κι εσύ σε αυτούς, Χένρι. Δεν έχω τίποτα.” Ένα μοναχικό δάκρυ ξέφυγε από το μάτι της. Άνοιξε τις παλάμες της μπροστά στα μάτια του, «Βλέπεις; Τίποτα. Μην έχεις τίποτα να σε ταΐσει». Μετά άρχισε πάλι να γελάει σαν τρελή.

Ο Χάντερ δεν ήξερε τι να πει. Σήμερα το πρωί ενώ έτρωγε το πρωινό του δεν σκέφτηκε ούτε για ένα δευτερόλεπτο αν έφαγε κάτι ή όχι. Τις περισσότερες φορές την έβρισκε τσίχλα και τώρα κατάλαβε τον λόγο. Το φτωχό κορίτσι προσπαθούσε να ελέγξει την πείνα.

Αφού τη γνώρισε, δεν της είχε μιλήσει σχεδόν καθόλου. Ήταν αυτή που μιλούσε.

Ήθελε να της αλλάξει φόρεμα πρώτα, αλλά εκείνη συνέχισε να του χτυπάει το χέρι. Τα παράτησε και την κούμπωσε στο κρεβάτι. Κάτι μουρμούριζε στον ύπνο της ενώ εκείνος την κοιτούσε έντονα.

Πολύ απαλά απομάκρυνε μια τρίχα από το μέτωπό της, «Όλα θα πάνε καλά. Τα πράγματα πρόκειται να αλλάξουν». Δεν μπορούσε να ακούσει τον ψίθυρο του, γιατί κοιμόταν βαθιά τώρα κρατώντας του σφιχτά το χέρι.

« Στο υπόσχομαι, μικρούλα». Με παρόρμηση, έγειρε μπροστά και φίλησε πολύ ελαφρά τη γωνία του στόματός της.

Τα φρύδια του έπλεκαν λίγο όταν έγλειψε τα χείλη του για να νιώσει τη γεύση. Της είχε γεύση… Μου αρέσει;

Δεν μπορούσε να θυμηθεί, αλλά η γεύση ήταν πολύ γλυκιά. Έσκυψε ξανά και τη φίλησε ξανά απαλά. Οι εκφράσεις στο πρόσωπό του ήταν δυσανάγνωστες. Τα μάτια του έπεσαν στο λεπτό χέρι που κρατούσε το δυνατό του. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα ακούμπησε το κεφάλι του στο μαξιλάρι.

“ Γλυκιά μου.” Ψιθύρισε: «Έχεις γεύση ζάχαρης».

***

Όταν τα μάτια της άνοιξαν, συνέχισε να κοιτάζει το ταβάνι. Δεν μπορούσε να θυμηθεί πολλά παρά μόνο ότι ήταν πληγωμένη και μέθυσε. Κάποιος λυπήθηκε και τη βοήθησε να προσλάβει ένα ταξί.

Αλλά δεν θυμόταν τίποτα μετά από αυτό. Γύρισε το κεφάλι της και μετά κάθισε όρθια. Άπλωσε το χέρι για το τηλέφωνό της που έλεγε έντεκα το πρωί.

Σκατά! Θεέ μου! Είχε χάσει τη συνέντευξή της στις εννιά η ώρα. Το φόρεμά της φαινόταν ζαρωμένο και λεκιασμένο. Μου! Μου! Τι είχε κάνει;

« Θεέ μου!» Προσπάθησε να καθίσει και έτρεξε προς το μπάνιο κρατώντας το κεφάλι της που ένιωθε βαρύ. Τη στιγμή που μπήκε μέσα, βρήκε τον Χένρι να βγαίνει από το ντους.

Τα μάτια της γύρισαν διάπλατα από αμηχανία.

«Εμμ. Είμαι… δεν το ήξερα… Δηλαδή ξέχασα ότι ήσουν … εκεί. Εγώ…» Εκείνη χάζευε τα λόγια της ενώ εκείνος ήρθε κοντά της. Μύρισε θεϊκή. Το συνειδητοποίησε και προσπάθησε να επιστρέψει με αποτέλεσμα να χτυπήσει στον τοίχο.

Κατάπιε τη σούβλα της προσπαθώντας να αποφύγει να κοιτάξει κάτω που σήμαινε να τον κοιτάξει στα μάτια. Η παρόρμηση να μεταμορφωθείς σε έντομο και να συρθείς σε μια γωνιά, εντάθηκε.

Το πρόσωπό του ήταν ακόμα σοβαρό αλλά τα μάτια του. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε αταξίες να χορεύουν σε αυτές τις μπλε σφαίρες. Η καρδιά της επιταχύνθηκε όταν κατάλαβε ότι έγερνε προς το μέρος της. Οι παλάμες του φυτεύτηκαν στον τοίχο εκατέρωθεν της. Τυλίγοντας το σώμα της ανάμεσα σε αυτόν και τον τοίχο.

Θα τη φιλήσει; Πώς θα ήταν; Το κεφάλι της που πάλλονταν πριν μπει στο μπάνιο, ήταν πλέον ήσυχο.

Τόσο μαγικό αντίκτυπο! Ωχ!

Το πρόσωπό του ήταν τόσο κοντά που ένιωθε τη μέντα του στο πρόσωπό της. Κατάλαβε ότι κι εκείνος την κοιτούσε στα μάτια.

Τα χέρια της είχαν αυτή την ξαφνική επιθυμία να αγγίξουν τους μύες στο σώμα του, τους επίπεδους κοιλιακούς του.

Για κάποιο λόγο της κόπηκε η ανάσα, όταν το πρόσωπό του άρχισε να πλησιάζει, έκλεισε τα μάτια της περιμένοντας τα χείλη του να προσγειωθούν πάνω της. Ένιωθε τη ζέστη να εκπέμπεται από αυτόν.

Περίμενε… και περίμενε τόση ώρα. Γιατί έπαιρνε για πάντα, διάολε;

Αλλά ξαφνικά από το πουθενά, έδωσε ένα γρήγορο φιλί στην άκρη της μύτης της πριν πάρει την πετσέτα από το γάντζο πίσω της.

« Ήθελα μόνο την πετσέτα, τη ζάχαρη. Επιπλέον θυμάσαι; Είμαι γκέι». Τα μάτια της άνοιξαν πυροβολικά.

« Τι;» Στάθηκε εκεί χαζή όταν τον άκουσε να γελάει και βγήκε από το μπάνιο δένοντας την πετσέτα γύρω του.

Όταν έκλεισε η πόρτα στάθηκε εκεί προσπαθώντας να εισπνεύσει οξυγόνο. Ο άντρας ήταν πολύ ικανός να της κόψει την ανάσα. Γύρισε και τα μάτια της έπεσαν στην εικόνα της στον καθρέφτη. Η κυρία στον καθρέφτη φαινόταν τόσο μπερδεμένη με πρησμένα μάτια και κοκκινισμένο πρόσωπο.

Μετά το ντους ντύθηκε και βγήκε έξω. Ήταν εκεί μόνο με ένα τζιν. Απέφυγε να κοιτάξει την καλλονή των έξι πακέτων και έτρεξε προς την κουζίνα. Έπρεπε να του ετοιμάσει πρωινό.

Σε λίγα λεπτά του είχε ετοιμάσει τηγανίτες με δύο φλιτζάνια αχνιστό καφέ. Καθώς το ετοίμαζε, μασούλισε η ίδια δύο μπισκότα σιταριού και μετά έσκασε μια τσίχλα. Αυτή τη στιγμή ο καφές της ήταν αρκετός.

Έπρεπε να δει πόσα είδη παντοπωλείου είχαν απομείνει και πώς θα μπορούσε να κάνει ψώνια με περιορισμένο προϋπολογισμό. Το έβαζε στο μικρό τραπέζι όταν ο Χάντερ μπήκε στο δωμάτιο.

Δεκάρα. Γιατί ήταν ακόμα χωρίς πουκάμισο, φίλε;

Ήρθε και κάθισε ήσυχα αλλά για κάποιο λόγο ένιωθε τα μάτια του πάνω της.

« Καλημέρα. Είστε χωρίς το φορητό υπολογιστή σας σήμερα.» Εκείνη παρατήρησε αλλά δεν πήρε καμία απάντηση.

Τοποθέτησε το πιάτο του μπροστά του με το φλιτζάνι του καφέ και ήταν έτοιμος να πιει μια γουλιά από το δικό της φλιτζάνι όταν ένα μεγάλο χέρι πλησίασε το πρόσωπό της με ένα κομμάτι τηγανίτα βουτηγμένο σε βαρύ σιρόπι κολλημένο στο πιρούνι.

Χωρίς να καταλαβαίνει τον κοίταξε, αλλά εκείνος απλώς κούνησε το κεφάλι του, ζητώντας της σιωπηλά να προχωρήσει και να το φάει. Το στόμα της κινούνταν ήδη λόγω της τσίχλας στο στόμα της. Έφερε την άλλη του παλάμη κοντά στο πρόσωπό της, «Φτύσε την τσίχλα».

«Όχι, Χένρι». Του χάρισε ένα τρεμάμενο χαμόγελο, «Μόλις είχα το πρωινό μου στο kitchen και τώρα είμαι χορτάτος. Συν…”

« Φτύσε την τσίχλα και φάε τη, ζάχαρη. Το χρειάζεσαι.” Κάτι άλλαξε μέσα σε μια νύχτα. Την αποκάλεσε ζάχαρη δύο φορές.

Δεν ήξερε τι έκανε χθες το βράδυ. Ήλπιζε ότι δεν ήταν τίποτα απρεπές.

« Λυπάμαι για τη χθεσινή νύχτα. Ελπίζω να μην προσπάθησα να κάνω κάτι προσβλητικό».

« Δεν έκανες τίποτα. Εγώ ήμουν αυτός που…» μουρμούρισε κάτω από την ανάσα του, «Άφησέ το».

Δεν καταλάβαινε τι προσπαθούσε να πει, «Έλα. Φάε το.” Αμάν! Γιατί ένιωσε υγρασία στα μάτια της; Ανοιγοκλείνοντας τα δάκρυά της, άνοιξε το στόμα της και δάγκωσε αφού έβγαλε την τσίχλα.

Στη συνέχεια μοίρασε το γεύμα σε δύο μισά και της έδωσε ένα πιρούνι στο χέρι, «Εδώ. Αυτό είναι για σένα.» Αφού είπε ότι άρχισε να τρώει τη μερίδα του.

Αντί να φάει συνέχισε να τον κοιτάζει.

« Φάε». Πρόσταξε ξανά χωρίς να κοιτάξει ψηλά. Αναστενάζοντας άρχισε να τρώει από το πιάτο της.

Δεν ήξερε γιατί της πρόσφερε φαγητό. Είχε την ιδέα της οικονομικής της κατάστασης;

«Γιατί μου προσφέρεις φαγητό;»

« Μου προσφέρεις και γεύματα. Σταμάτα λοιπόν να το σκέφτεσαι. Παρεμπιπτόντως, έχετε ραντεβού για συνέντευξη σήμερα;»

Εκείνη κούνησε το κεφάλι της. Τι ωφελούσε να του πει ότι της είχε ήδη λείψει; Δεν θα καταλάβει. Θα κάνει; Ήταν τόσο απασχολημένη με τη σκέψη που δεν άκουσε το κουδούνι της πόρτας.

« Αυτό πρέπει να είναι για σένα».

« Χμ;» Του έριξε ένα ερωτηματικό βλέμμα.

« Κάποιος είναι στην πόρτα. Πρέπει να είναι για σένα».

« Ω.» Σηκώθηκε γρήγορα και πήγε προς την πόρτα, χωρίς να ξέρει ποιος θα μπορούσε να ήταν. Η Μόλι δεν ήταν εδώ και δεν είχε κοινωνικό κύκλο.

Ήταν ένας άντρας από τον κούριερ. Συνοφρυωμένη λίγο έλαβε το ταχυδρομείο και μπήκε μέσα.

« Τι είναι;» τη ρώτησε ο Χένρι αλλά εκείνη απλώς ανασήκωσε τους ώμους της μπερδεμένη. Ο τυπωμένος φάκελος είχε το λογότυπο της ομάδας Levisay.

Τι θα μπορούσε να είναι; Χθες με έστειλαν πίσω και διόρισαν την Χλόη.

Το άνοιξε και άρχισε να το διαβάζει.

Αγαπητέ κα Abigail Mason,

Εξετάσαμε το βιογραφικό σας και αποφασίσαμε ότι είχατε υπερπροσόντα για τη θέση για την οποία υποβάλατε αίτηση. Θέλουμε λοιπόν να σας προσφέρουμε τη θέση του επικεφαλής διευθυντή για το πρόγραμμα ενδυνάμωσής μας σε κρατικό επίπεδο.

Ο όμιλος Levisay θα σας προσφέρει αυτόν τον όμορφο μισθό με προνόμια που περιλαμβάνουν διαμονή στο ξενοδοχείο του ομίλου Levisay, με αυτοκίνητο που συνοδεύεται από σοφέρ.

Η εταιρεία θα καλύψει επίσης τα ιατρικά έξοδα και τις απαιτήσεις σας.

Για περαιτέρω συζήτηση, παρακαλείστε να έρθετε στο γραφείο μας και να συναντήσετε τον αντιπρόεδρο Ethan Hanks.

Περιμένοντας τη θετική σας ανταπόκριση.

Χαιρετισμοί,

Ομάδα Levisay

Τη στιγμή που το διάβασε, εισέπνευσε μια απότομη ανάσα.

« Τι είναι;» Υπήρχε μια δυσανάγνωστη έκφραση στο πρόσωπο του Χένρι. Η Άμπιγκεϊλ γύρισε το πρόσωπό της προς το μέρος του και φώναξε από τα γέλια.

« Ω! Ω, Θεέ μου!» Γελούσε τρελά. Τον κράτησε, σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της και του φίλησε το μάγουλο.

« Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό!» Ήταν τόσο ενθουσιασμένη που δεν κατάλαβε ότι πάγωσε ούτε στιγμή. «Η εταιρεία Levisay όπου έπρεπε να πάρω τη δουλειά χθες. Φαίνεται ότι… οι προσευχές μου απαντήθηκαν».