Κεφάλαιο 3: Έχετε εμμονή με την ομορφιά μου
"Έχω νοικιάσει ένα σπίτι για εσάς και τον Ρέι. Μετά το δείπνο, θα σας οδηγήσω εκεί αμέσως. Μην ανησυχείτε για άλλα πράγματα. Έχω ετοιμάσει τα πάντα για εσάς. Αλλά αν χρειαστείτε κάτι άλλο, υπάρχει ένα σούπερ μάρκετ στον κάτω όροφο", είπε ο Ρότζερ.
Τα χέρια του ήταν στο τιμόνι ενώ τα μάτια του ήταν κολλημένα στο δρόμο.
Η Γουέντι κράτησε τον Ρέιμοντ στην αγκαλιά της ενώ καθόταν στο πίσω κάθισμα. Και αφού άκουσε τι είπε ο Ρότζερ, κοίταξε τα μάτια και αναστέναξε.
"Αχ, Ρότζερ! Γιατί είσαι τόσο γλυκός και ευγενικός; Μπορεί κάλλιστα να σε παντρευτώ!"
Ένα πειραματικό χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη της καθώς αστειευόταν.
«Χμ... Αυτή είναι μια καλή ιδέα. Δεν με πειράζει να κάνω γιο».
Ο Ρέιμοντ κοίταξε τη μητέρα της και είπε: «Μαμά, σκέψου το καλά!»
«Γλυκιά μου, άκου. Ο θείος Ρότζερ είναι απλώς ένας φίλος μου».
Ο Ρότζερ γέλασε και απάντησε: "Για τι είδους φίλους μιλάμε;"
Όταν το άκουσε αυτό, η Γουέντι έμεινε εντελώς άφωνη.
«Απλά σου αξίζει κάποιος καλύτερος».
Κατάφερε να πει μετά από λίγο. Η Wendy γνώρισε τον Roger στις ΗΠΑ πριν από δυόμισι χρόνια.
Εκείνη την εποχή, είχε μόλις εγγραφεί στο Κολέγιο Υποκριτικής της Νέας Υόρκης όπου υπέφερε από τόσες πολλές διακρίσεις λόγω της αδυναμίας της να επικοινωνήσει καλά στα αγγλικά.
Προφανώς και οι φυλετικές διακρίσεις ήταν συχνές! Και οι φοιτήτριες, που μιλούσαν σπαστά αγγλικά, ήταν το κέντρο των προκαταλήψεων.
Ωστόσο, για κάποιο λόγο, η Wendy έλαμψε μετά τη γέννηση του Raymond.
Τότε ήταν που πολλοί άντρες από το κολέγιο άρχισαν να την κυνηγούν - προς μεγάλη ζήλια άλλων κοριτσιών.
Άρχισαν να της κάνουν μπελάδες μέσα και έξω από την πανεπιστημιούπολη.
Ήταν ο Ρότζερ που τη βοήθησε ξανά και ξανά. Ακόμη και όταν παράτησε το σχολείο, ο Ρότζερ δεν διέκοψε την επαφή με τη Γουέντι.
Ήξερε ότι χρειαζόταν χρήματα για να φροντίσει το παιδί, γι' αυτό της σύστηνε συχνά κάποιες δουλειές.
Τα περισσότερα από αυτά που της πρόσφερε ήταν σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές, όπως το να παίζει ως έξτρα.
Μπόρεσε όχι μόνο να βελτιώσει τις υποκριτικές της ικανότητες αλλά και να αποκτήσει κάποια εμπειρία στον κλάδο. Χωρίς καμία αμφιβολία, ο Ρότζερ ήταν σίγουρα ο σωτήρας της.
«Ρότζερ, θα σου πληρώσω το ενοίκιο...»
"Μπορείς να με πληρώσεις όταν πάρεις το μεροκάματο για τη δουλειά σου!"
«Με εμπιστεύεσαι πραγματικά τόσο πολύ;»
"Ως ατζέντης σας, φυσικά, έχω εμπιστοσύνη στη δική μου ηθοποιό!"
Πριν από μισό χρόνο, ο Ρότζερ επέστρεψε στη χώρα.
Και αμέσως, της τηλεφώνησε για να πει ότι υπήρχε μια τοπική τηλεοπτική σειρά με τίτλο "The Story of Concubine Ivanka"
υπό παραγωγή.
Κόστισε τριακόσια εκατομμύρια δολάρια και ολόκληρο το πλήρωμα ήταν πραγματικά ικανό.
Η τηλεοπτική σειρά διασκευάστηκε από ένα ομότιτλο διαδικτυακό μυθιστόρημα.
Ήταν πολύ δημοφιλές στο διαδίκτυο και ο σεναριογράφος της σειράς ήταν ο ίδιος ο συγγραφέας.
Περισσότερο από αυτό, θα σκηνοθετηθεί από τον Carter Williams, έναν από τους κορυφαίους σκηνοθέτες της χώρας.
Επειδή ήταν μια σειρά για ένα αυτοκρατορικό χαρέμι, χρειάζονταν πολλές ηθοποιούς της λίστας Α.
Ένας από τους δεύτερους ρόλους ήταν σύμφωνος με την εικόνα της Wendy, οπότε ο Roger τη συμβούλεψε γρήγορα να επιστρέψει και να κάνει ακρόαση για τον ρόλο.
Αυτή ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για εκείνη! Επιπλέον, η Wendy είχε αποφασίσει πραγματικά να επιστρέψει.
Με τον Roger ως τον πολύ υποστηρικτικό της ατζέντη, ήταν η τέλεια ευκαιρία για εκείνη να κάνει ένα μεγάλο σπάσιμο στη βιομηχανία του θεάματος.
Σκεπτόμενος το τώρα, η Γουέντι ήταν πραγματικά ευγνώμων για όλη τη βοήθεια που της είχε δώσει.
"Λοιπόν...έχεις εμμονή με την ομορφιά μου; Γι' αυτό με βοηθάς ξανά και ξανά; Πες μου την αλήθεια. Δεν θα σε γελάσω. Τελικά, είμαι όμορφη σαν ένα λουλούδι. Είναι λόγος να με ερωτευτείς"
Η Γουέντι πείραξε καθώς έγειρε πάνω από τη θέση του οδηγού με τον Ρέιμοντ ακόμα στα χέρια της.
Πόσο ναρκισσιστική ήταν! Ο Ρότζερ και ο Ρέιμοντ Φιντς αντάλλαξαν ένα βλέμμα με νόημα, και οι δυο τους έκαναν μια αφόρητη γοητευτική έκφραση από κοινού.
"Χα-χα!"
Και οι δύο ξέσπασαν σε ένα ξέσπασμα γέλιου—προς σύγχυση της Γουέντι.
Εν τω μεταξύ, το εστιατόριο Riverside ήταν ένα διάσημο κινέζικο εστιατόριο υψηλής ποιότητας στο Ywood.
Τόσο το εξωτερικό όσο και το εσωτερικό του καυχιόταν για μια αντίκα ατμόσφαιρα.
Όταν μπήκαν οι πελάτες, φαινόταν ότι μεταφέρθηκαν σε μια αρχαία πύλη.
Μέσα υπήρχαν κιόσκια, πεζούλια, γέφυρες και τεχνητά ποτάμια.
Ένας σερβιτόρος με παραδοσιακά κινέζικα ρούχα οδήγησε τους θαμώνες μέσα από τη γκαλερί βερμίλι στο πιο εσωτερικό κτίριο για φαγητό.
Τα ανοιχτά καθίσματα ήταν στον πρώτο όροφο, ενώ τα ιδιωτικά δωμάτια ήταν στον δεύτερο όροφο.
Οι διακοσμήσεις ήταν σε κινέζικο στυλ παντού, κομψές και γοητευτικές.
Ήταν ακόμα πολύ νωρίς για το δείπνο, αλλά η ανοιχτή θέση στον πρώτο όροφο ήταν ήδη γεμάτη επισκέπτες.
"Υπάρχουν τόσοι πλούσιοι!" αναφώνησε η Γουέντι.
Είχε ακούσει για αυτό το εστιατόριο στο παρελθόν. Ήταν πολύ δημοφιλές, ειδικά μεταξύ των πλούσιων θαμώνων.
Η Wendy μπορούσε μόνο να αναρωτηθεί πόσο υπέροχο πρέπει να είναι το φαγητό.
Επειδή ήταν υπό την προστασία πολλών ανθρώπων, τα ιδιωτικά δωμάτια στον δεύτερο όροφο έπρεπε να κλείσουν τρεις μήνες νωρίτερα.
Και ακόμα και με αυτό, ήταν ακόμα δύσκολο να γίνει κράτηση.
"Ρότζερ, ποιος στο διάολο είσαι;"
Φαινόταν ότι τίποτα δεν ήταν αδύνατο να κάνει.
"Μην ανησυχείς. Δεν είμαι συνδεδεμένος με καμία παράνομη επιχείρηση. Αυτό το εστιατόριο ανήκει σε έναν από τους φίλους μου. Δεν χρειάζεται να το κάνω κράτηση όπως κάνουν οι άλλοι", είπε χαμογελώντας κρατώντας το αγοράκι στην αγκαλιά του.
Τώρα η Γουέντι κατάλαβε πώς ο Ρότζερ κατάφερε να τους πάρει δωμάτιο! Ο σερβιτόρος τους οδήγησε σε ένα ιδιωτικό δωμάτιο στον δεύτερο όροφο.
Επειδή ο Raymond ήταν ουσιαστικά νεογέννητος όταν έφυγαν από αυτή τη χώρα, ήταν η πρώτη του φορά σε ένα τέτοιο μέρος.
Έτσι, όταν είδε την παραδοσιακή κουλτούρα ενσωματωμένη στο εστιατόριο, ακούμπησε στον ώμο του Ρότζερ και τον κοίταξε επίμονα.
Στη μνήμη της Wendy, είχαν περάσει τρία χρόνια από την τελευταία φορά που ήρθε σε ένα τόσο υψηλής ποιότητας εστιατόριο για δείπνο.
Και επειδή είχε περάσει τόσος καιρός, ήταν λίγο νευρική.
«Ρότζερ, θέλω να πλύνω τα χέρια μου».
"Στρίψτε δεξιά και περπατήστε προς το τέλος. Μπορείτε να βρείτε την τουαλέτα εκεί."
«Εντάξει, θα επιστρέψω αμέσως».
Αφού έπλυνε τα χέρια της, η Γουέντι επέστρεψε στον διάδρομο.
Αλλά πριν προλάβει να φτάσει στην πόρτα του ιδιωτικού τους δωματίου, μια ριπή ανέμου φύσηξε.
"Μαμά!"
Ξαφνικά αντήχησε μια φωνή.
Το επόμενο δευτερόλεπτο, ένιωσε απαλά χέρια να τυλίγονται γύρω από το κάτω δεξί της πόδι.
Όταν η Γουέντι κοίταξε κάτω, έμεινε έκπληκτη να δει ποιος ήταν.
Το κορίτσι που κρατούσε τα πόδια της ήταν περίπου τριών ή τεσσάρων ετών.
Έμοιαζε τόσο τρυφερή, σε μη mainstream στυλ και τα μοναδικά άφρο μαλλιά της έμοιαζαν με στιγμιαία noodles.
Φορούσε ένα δερμάτινο τοπ με πριτσίνια, σε συνδυασμό με μια φούστα γάζας υπερβολικά καλυμμένη με φωτεινά στρας.
Κάτω από το φως έλαμπαν έντονα τα στρας, κάτι που απλά τύφλωνε! «Κοριτσάκι, πρέπει να με παρεξηγήσατε με κάποιον άλλο».
Το κοριτσάκι κούνησε το κεφάλι του και είπε περήφανα: "Δεν είμαι τρίχρονο παιδί. Πώς μπορώ να σε μπερδέψω με κάποιον άλλο; Είσαι η μαμά μου!"
«Τότε πόσο χρονών είσαι;»
Το κοριτσάκι άπλωσε τέσσερα δάχτυλα και τόνισε : "Τέσσερα! Είμαι ΤΕΣΣΕΡΑ χρονών! Μόλις πριν από δύο μέρες γιόρτασα τα τρίτα μου γενέθλια. Τώρα είμαι τεσσάρων ετών!"
« Σίγουρα, δεν είναι τρίχρονο παιδί.» Το στόμα της Γουέντι συσπάστηκε άγρια καθώς το σκεφτόταν.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν της άρεσαν άλλα παιδιά εκτός από τον Ρέιμοντ, αλλά κατά κάποιο τρόπο, δεν ένιωθε αηδία όταν την κρατούσε αυτό το κοριτσάκι.
Αν η δίδυμη αδερφή του Ρέιμοντ είχε επιζήσει, θα ήταν τόσο χαριτωμένη.
Τα μάτια της Γουέντι μαλάκωσαν καθώς σκέφτηκε το νεκρό παιδί της στο μυαλό της.
"Κοριτσάκι..."
"Μαμά, έλα μέσα!"
"Λοιπόν..."
Πριν προλάβει η Γουέντι να τελειώσει τα λόγια της, το κοριτσάκι της άρπαξε το χέρι και την έσυρε σε ένα από τα ιδιωτικά δωμάτια. "Έλα μέσα, μαμά!"
Αφού πέρασε την τοξωτή πόρτα και μπήκε στο ιδιωτικό δωμάτιο, η Γουέντι βρήκε δύο άτομα εκεί.
Ένας άνδρας και μια γυναίκα φορούσαν επίσημα ρούχα και απολάμβαναν το δείπνο ο ένας στον άλλο.
Από την οπτική γωνία της Γουέντι, μπορούσε να δει μόνο την πλάτη του άνδρα και το πρόσωπο της γυναίκας.
"Θεία, αυτή είναι η μαμά μου. Δεν είναι όμορφη; Είναι πολύ πιο όμορφη από σένα! Επιτρέψτε μου να σας πω, δεν είστε όμορφη στα μάτια του μπαμπά μου. Δεν θέλω ο μελλοντικός αδερφός ή η αδερφή μου να γίνει τόσο άσχημος όσο εσύ!" μουρμούρισε το άγνωστο κοριτσάκι, βγάζοντας τη γλώσσα της στη γυναίκα.
"Εσύ, εσύ..."
Η γυναίκα ήταν τόσο θυμωμένη που το πρόσωπό της έγινε κόκκινο.
Η μικρή κούνησε το κεφάλι της και συνέχισε: "Ο μπαμπάς μου αγαπάει τη μαμά μου τόσο πολύ! Εσείς οι λεγόμενες καλλονές δεν μπορείτε να τον παρασύρετε, οπότε καλύτερα να τα παρατήσετε τώρα!"