Κεφάλαιο 1: Ο όγδοος μήνας της

Χαστούκι εγκυμοσύνης! Η Γουέντι Φιντς χτυπήθηκε στο πρόσωπο.

Το δέρμα της μυρμήγκιαζε από τον πόνο και το κεφάλι της βούιζε. Έκανε τρεκλίζοντας μερικά βήματα πίσω, με το ένα χέρι να καλύπτει ενστικτωδώς την διογκωμένη κοιλιά της ενώ το άλλο κρατούσε το πρησμένο μάγουλό της.

"Γουέντυ, άκαρδη σκύλα! Πώς τολμάς να το κάνεις αυτό στην Έρις; Πάντα ήσουν εναντίον μας από τότε που η κόρη μου και εγώ γίναμε μέλη αυτής της οικογένειας. Να σκεφτείς ότι θα καταφεύγεις να πληγώσεις την Έρις με ένα μαχαίρι... Αν συμβεί κάτι κακό στην κόρη μου, δεν θα σε συγχωρήσω ποτέ, Γουέντι Φιντς!"

Η Κάσια Μπράουν γύρισε πίσω και πήγε στο σαλόνι.

Έσκυψε στο πάτωμα και κράτησε την κόρη της που αιμορραγούσε.

"Δεν φταίω εγώ! Δεν έκανα τίποτα!"

Η Γουέντι αγκάλιασε το μανίκι του Μπράιαν Όλιβερ σαν να ήταν η τελευταία της σανίδα σωτηρίας.

"Μπράιαν, εμπιστεύσου με, σε παρακαλώ! Πραγματικά δεν το έκανα!"

«Δεν το έκανες;»

ρώτησε ο Μπράιαν αποτινάσσοντάς την και την κοίταξε με μάτια που καίγονταν.

"Δεν ήταν κανένας άλλος εδώ μέσα εκτός από εσάς τους δύο! Λέτε να αυτοτραυματίστηκε επίτηδες η Έρις;"

"Μα το έκανε! Μαχαίρωσε τον εαυτό της!"

"Σκύλα! Πήγαινε στο διάολο!"

Ο Μπράιαν ήταν θυμωμένος.

Δεν άντεχε άλλο.

Σήκωσε ένα πόδι και προσγειώθηκε σαν παχιά κλωτσιά στην κοιλιά της Γουέντι, στέλνοντάς την να απλώνεται προς τα πίσω.

Η κοιλιά της χτύπησε στη γωνία του τραπεζιού, προκαλώντας οξύ πόνο σε όλο της το σώμα.

"Αχ"

Ούρλιαξε από τον πόνο και έπεσε στο πάτωμα, με τα χέρια της να ακουμπούν την κοιλιά της.

Ένιωθε κάτι ζεστό και υγρό να κυλάει στα πόδια της.

Την τρόμαξε απελπισμένα.

"Μπράιαν..."

«Ήμουν τόσο τυφλός που αρνήθηκα την καλόκαρδη αδερφή σου για να είμαι με μια μοχθηρή γυναίκα όπως εσύ, Γουέντι!» Η καρδιά της Γουέντι βούλιαξε.

Ολόκληρος ο κόσμος της είχε μόλις καταρρεύσει.

Πριν από μια ώρα περίμενε τον Μπράιαν να την πάει στο νοσοκομείο για τον προγεννητικό έλεγχο.

Η Έρις είχε μπει στο δρόμο της, την σταμάτησε και έδειξε μια φωτογραφία της και του Μπράιαν να κάνουν έρωτα.

«Ο Μπράιαν κι εγώ είμαστε ερωτευμένοι εδώ και πολύ καιρό!»

Η Έρις την είχε κοροϊδέψει.

"Δεν σε αγαπάει πια! Θέλεις να μάθεις γιατί δεν σε έχει χωρίσει ακόμα; Νομίζεις ότι κουβαλάς το μωρό του; Χα χα! Σταμάτα να ονειροπολείς! Σκέφτηκες πραγματικά ότι θα σε άφηνα να κάνεις το μωρό του Μπράιαν; Το μωρό στην κοιλιά σου δεν είναι καθόλου δικό του! Είμαι ο μόνος που τον αγαπάω και θα τον παραγγείλω περισσότερο!"

Τίποτα δεν θα μπορούσε να προετοιμάσει τη Γουέντι για αυτό που είχε συμβεί στη συνέχεια, αλλά τελικά έμαθε τι εννοούσε η Έρις με το «οποιοδήποτε τίμημα». Το κουδούνι είχε χτυπήσει και η Έρις είχε αρπάξει ένα μαχαίρι από την κουζίνα και το έβαλε στην κοιλιά της.

Όλα έγιναν τόσο γρήγορα, με την Κάσια να μπαίνει ορμητικά στη σκηνή ουρλιάζοντας και τον Μπράιαν να κλωτσάει την εξώπορτα για να μπει μέσα.

Και εδώ ήταν τώρα.

Η Γουέντι γύρισε να κοιτάξει την Έρις.

Η άλλη γυναίκα ήταν ξαπλωμένη στην αγκαλιά της μητέρας της, αδύναμη και ματωμένη.

Αλλά μετά χαμογέλασε στη Γουέντι.

Η τρομακτική δυσπιστία προστέθηκε στη δίνη των συναισθημάτων που ένιωθε η Γουέντι.

Πώς άντεχε ένας άνθρωπος να βλάψει τον εαυτό του μόνο και μόνο για να πάρει αυτό που ήθελε; Άλλη μια περίοδος πόνου ξέσπασε από την κοιλιά της Γουέντι.

Αιμορραγούσε! Είχε χάσει μια σημαντική ποσότητα αίματος σε αυτό το σημείο και ένιωθε ότι το πρόσωπό της είχε χλωμό.

Άπλωσε το χέρι της προς τον Μπράιαν σε μια απελπισμένη έκκληση.

«Μπράιαν, το μωρό μας, το μωρό μας...»

"Δεν είναι δικό μας! Είναι μόνο δικό σου!"

"Τι; Τι είπες;"

«Μπορεί να σου πω την αλήθεια τώρα!»

Πήγε προς την Έρις και την κράτησε στην αγκαλιά του, με το πρόσωπό του γεμάτο ανησυχία.

«Πριν από οκτώ μήνες, το βράδυ του γάμου της ξαδέρφης σου, δεν είμαι εγώ που έκανε σεξ μαζί σου!»

Η Wendy Finch άνοιξε τα μάτια της με φρίκη.

"Τι; Είναι αλήθεια;"

«Ήμουν με την Έρις εκείνο το βράδυ. Ήταν νέα και παρορμητική τότε. Έβαλε το ποτό σου και σου βρήκε ένα ζιγκολό. Δεν αποσύρθηκες στη βίλα στην πλαγιά του βουνού μετά το γάμο; Έφτασα την επόμενη μέρα και η Έρις μου τα είπε όλα. Φοβόμουν ότι αν μάθαινες την αλήθεια, θα την έλεγες στην αστυνομία. εκείνη τη νύχτα, αλλά όλα αυτά είναι ψέματα!».

«Η Έρις ήταν νέα...και παρορμητική;»

Η Γουέντι μουρμούρισε δύσπιστα, με τη φωνή της να τρέμει.

Και μετά άρχισε να φωνάζει.

"Τι γίνεται με εμένα τότε; Μου άξιζε μια επιλογή με ποιον να χάσω την παρθενιά μου και με ποιον το μωρό να κουβαλήσω! Πώς μπόρεσες να με παγιδέψεις έτσι;"

Κρατώντας την Έρις πιο σφιχτά, ο Μπράιαν έριξε στη Γουέντι ένα βλέμμα περιφρόνησης.

"Ήθελα να χωρίσω μαζί σου μετά από εκείνο το βράδυ! Δίστασα μόνο λόγω των τριών χρόνων που μοιραζόμασταν. Πάντα πίστευα ότι ήσουν ένα αθώο και συγγενικό κορίτσι και δεν μπορούσα να σε πληγώσω τότε. Αλλά ξέρω τώρα ότι η ευγενική σου πρόσοψη είναι ψεύτικη! Στην πραγματικότητα προσπάθησες να σκοτώσεις την Έρις σήμερα! Ήμουν έτσι!

ανόητο που δεν είδα τα αληθινά σου χρώματα νωρίτερα! Ας τελειώσουν όλα εδώ. Από εδώ και πέρα, δεν έχουμε καμία σχέση μεταξύ μας!».

Αφού το είπε αυτό, σηκώθηκε, με την Έρις ακόμα στα χέρια του. Βγήκε από το σπίτι χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά προς τα πίσω στη Γουέντι.

Ο πόνος στην κοιλιά της μεγάλωνε κάθε λεπτό.

Η αιμορραγία της δεν είχε σταματήσει και ένιωθε ήδη ζαλάδα.

Ξάπλωσε στο κρύο σκληρό πάτωμα και πέρασε ένα χέρι πάνω από τη στρογγυλή κοιλιά της, με δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό της.

Το μίσος που ένιωσε εκείνη τη στιγμή ήταν συντριπτικό.

Τους μισούσε τόσο πολύ! Πόσο χαρούμενη ήταν όταν έμαθε ότι ήταν έγκυος, γιατί πίστευε ότι ήταν ο καρπός του έρωτά της με τον προορισμένο άντρα της.

Ανυπομονούσε επίσης να γεννήσει, και είχε φανταστεί ακόμη και πώς θα έμοιαζε το μωρό αμέτρητες φορές.

Θα έμοιαζε με αυτήν ή τον Μπράιαν; Αλλά τώρα της είπε ότι το μόνο που ήξερε ήταν ένα ψέμα.

Αυτοί οι άνθρωποι...Πώς θα μπορούσαν να την απατήσουν έτσι! Πάταγος! Η πόρτα έκλεισε με δύναμη.

Η Γουέντι έκλεισε τα μάτια της με απόγνωση, αλλά μια σκιά φαινόταν από πάνω της.

Άνοιξε τα μάτια της και βρήκε την Κάσια να τη χλευάζει.

"Πονάς πολύ; Αυτή είναι μόνο η αρχή!"

"Τι θα κάνεις; Όχι!"

"Τι θα κάνω; Φυσικά και θα σε ξεφορτωθώ για χάρη της κόρης μου!"

Η Γουέντι ήταν γεμάτη κρύο τρόμο και προσπάθησε να φύγει από τη μεγαλύτερη γυναίκα.

"Σκοπεύεις να με σκοτώσεις; Αυτό θα ήταν δολοφονία!" "Φόνος; Χα χα! Έπεσες κάτω και χτύπησες μόνος σου στη γωνία του τραπεζιού, με αποτέλεσμα μια αποβολή και τεράστια αιμορραγία.

Ο ενδεχόμενος θάνατός σου δεν θα είχε καμία σχέση με μένα!».

Με αυτό, η Κάσια έβαλε ένα πόδι στην κοιλιά της Γουέντι, ασκώντας δύναμη στη φτέρνα της.

"Αχ! Σταμάτα!"

« Σταμάτα!»

«Μη με κατηγορείς, Γουέντι Φιντς! Εξάλλου, είσαι η κόρη της Κάσι Σμιθ. Και εσύ και η μητέρα σου είστε απλώς σκύλες που έκαναν το λάθος να πάμε εναντίον της Έρις και εμένα! Η Ca ssie Smith στάθηκε εμπόδιο στο δρόμο μου, οπότε τη σκότωσα. Και τώρα που στέκεσαι εμπόδιο στην κόρη μου, θα σε σκοτώσω κι εσένα!» Παρά τον πανικό της, η Wendy συνέχισε να σοκάρει.

«Σκότωσες τη μητέρα μου;»

"Και λοιπόν;"

Η Κάσια την κλώτσησε ξανά, χαμογελώντας από ικανοποίηση καθώς η Γουέντι ούρλιαζε.

"Έριξα την αξιολύπητη μητέρα σου στη θάλασσα για να γίνει τροφή για καρχαρίες! Δεν αγαπήθηκες τόσο βαθιά; Θα σε στείλω να τη συνοδεύσεις στην κόλαση σε λίγο!"

Η Κάσια κλώτσησε ξανά και ξανά και ξανά. Η Γουέντι ένιωθε το σώμα της να κρυώνει και σιγά σιγά έχανε τις αισθήσεις της.

Είχε γίνει μουδιασμένη από τον πόνο.

Η έντονη, μεταλλική μυρωδιά του αίματος διαπέρασε τον αέρα και το λευκό της φόρεμα ήταν πλέον βαμμένο σε σκούρο κόκκινο.

Τα μάτια της γέμισαν μίσος, καθώς το σκοτάδι την κατάπιε σύντομα η όρασή της.