666 Przepraszam

Kathleen ledwo mogła utrzymać uśmiech na twarzy, gdy usłyszała bezpośrednie i okrutne pytanie. Hathaway wyczuła, że Kathleen tłumi swój gniew, a Hathaway martwiła się, że Kathleen nie będzie w stanie go dłużej powstrzymywać, więc pośpieszyła, by zmienić temat. Hathaway obawiała się, że w przeciwnym razie sytuacja wymknie się spod kontroli. „Chciałabym podziękować wszystkim za całe wsparcie, jakie nam okazaliście. Może opowiem teraz trochę o moim planie dla Grupy Drugiej?” Hathaway gestem dała Kathleen znak, by odeszła, podczas gdy ona zajmie się resztą.

Kathleen nie była zainteresowana pozostaniem na scenie, więc odwróciła się i ruszyła za kulisy. Gdy zniknęła z widoku publicznego, nie mogła już dłużej powstrzymywać gniewu, zwłaszcza gdy przypomniała sobie pytania zadawane przez osoby przeprowadzające wywiad. „Kurwa! Oni wszyscy są śmieciami!” krzyczała, kopiąc i rzucając wszystkim, co zobaczyła wokół siebie. Ludzie wokół niej trzymali usta na kłódkę, podczas gdy ona przeklinała i krzyczała sama. Tessa była częścią tłumu, a Kathleen zauważyła ją, gdy przeklinała. Kiedy ich spojrzenia się spotkały, oczy Kathleen płonęły gniewem, gdy mówiła przez zaciśnięte zęby. „Tessa, jesteś teraz szczęśliwa? Tak dobrze o tobie mówili, więc musisz być podekscytowana, co? Czujesz się dumna, że traktujesz mnie jak kamień milowy, aby dotrzeć tam, gdzie jesteś?!” Kathleen krzyczała na cały głos. Jej wyraz twarzy był tak wykrzywiony gniewem, że już nie wyglądała jak ona sama.

Tessa zmarszczyła brwi, gdy zobaczyła krzyczącą drugą kobietę. Czuła się, jakby została zaatakowana bez powodu. „Nie ma nic, z czego mogłabym się cieszyć. Nigdy nie pomyślałam, żeby polegać na tobie, aby zdobyć większe uznanie. To reporterzy wysuwali takie roszczenia, więc nie powinnaś wyładowywać swojego gniewu na mnie” – mówiła spokojnie Tessa.