Rozdział 4 Będziesz moją oblubienicą

„Nic mi nie jest...” Sarah chciała uwolnić się z jego wielkiej dłoni, ale odkryła, że jego dłonie są silne jak żelazne łańcuchy i nie mogła nic zrobić.

„Pani, wsiadaj do samochodu. Twoja rana jest na głowie. Jeśli nie będziesz się nią odpowiednio zajmować, twoje życie będzie w niebezpieczeństwie!” Jayson stanął obok niej i otworzył jej drzwi samochodu.

Sarah wciąż chciała odmówić. Ale zanim zdążyła cokolwiek powiedzieć, przerwał jej zimny i potężny głos. „Jeśli chcesz, żeby więcej osób zobaczyło cię w opłakanym stanie, możesz wrócić!” Christian puścił jej dłoń i spojrzał przed siebie bez wyrazu.

Sarah słabo mrugnęła. Trochę wahała się, czy wsiąść do samochodu nieznanego mężczyzny, ale jeszcze bardziej wahała się, czy pozwolić ludziom zobaczyć ją w takim stanie.

Zbliżała się pora pracy w biurze i do firmy zaczęło przychodzić wiele osób.

Jako sekretarkę prezydenta, prawie każdy w Cooper Group ją znał. Gdyby ludzie dowiedzieli się, że została porzucona przez mężczyznę, którego kochała przez dziewięć lat i stała się taka, jaka jest, wtedy...

Gdy o tym pomyślała, nie wahała się już dłużej. Sarah podniosła stopę i wsiadła do samochodu.

Jayson natychmiast zamknął drzwi samochodu, zabrał Christiana na drugą stronę i pomógł mu usiąść w samochodzie. Range Rover ruszył szybko i pędził w stronę szpitala.

Samochód przejechał przez miasto, a krajobraz za oknem ciągle się zmieniał. Jednak świat Sarah był pusty. W tym momencie nie mogła ani widzieć, ani słyszeć. Wszystkie jej wspomnienia zdawały się zatrzymać na scenie, która właśnie się rozegrała. Czy była głupia?

Uśmiechnęła się smutno. Uśmiech w kąciku jej ust był tak przygnębiający, że łamał serce. Dziewięć lat!

Cóż za wzruszająca liczba!

Dlaczego dziewięć lat wytrwałości stało się dla niej zimnym żartem? Dlaczego mężczyzna, którego kochała całym sercem, zrobił to dla niej?

Samochód bardzo szybko dotarł do szpitala. Sarah podążyła za Jaysonem i mężczyzną o lodowatej skórze na pogotowie. Lekarz ostrożnie opatrzył jej ranę. Przepisał jej również lekarstwo. Około pół godziny później Sarah wsiadła do Range Rovera i ponownie opuściła szpital.

Około dziesięć minut po tym, jak samochód wyjechał ze szpitala. samochód zatrzymał się przed placem. Jayson otworzył drzwi i wysiadł z samochodu.

W samochodzie zapadła całkowita cisza, zanim dało się usłyszeć zimny głos mężczyzny.

„Pamiętam, że masz na imię Sarah, prawda?” Rzadko wracał w tych latach, ale często słyszał, jak jego brat Julian o tym wspominał. Miał o niej pewne wyobrażenie.

„Tak...” Sarah spojrzała w niebo za oknem i odpowiedziała sztywno. Christian patrzył na nią przez chwilę, po czym odwrócił wzrok. „Wróciłem tym razem, aby przygotować się do ślubu”. „Rozumiem...” Sarah odpowiedziała roztargniona.

Po tym, co wydarzyło się dziś rano, nic i nikt jej nie interesował.

Christian nie przejmował się jej beznamiętną odpowiedzią i kontynuował. „Kobieta, którą widziałeś w biurze, jest moją narzeczoną”. „Och…” Sarah odpowiedziała cicho jeszcze raz, zanim zrozumiała znaczenie jego słów. Jej ciało lekko zesztywniało.

Sarah nagle odwróciła głowę, by spojrzeć na zdecydowanego mężczyznę. Zapytała zaskoczona: „Powiedziałeś, że ta kobieta jest twoją narzeczoną?” Tak, wydawało się, że usłyszała to dopiero teraz.

Po prostu była smutna i nie miała czasu zareagować.

Christian nie miał żadnego wyrazu twarzy. Spojrzał tylko chłodno na Sarah. „Pojutrze jest nasz dzień ślubu...” „Ślub?” Sarah była przez chwilę oszołomiona, zanim pokręciła głową. Uśmiechnęła się smutno. Jej serce znów stało się zimne.

Julian wiedział, że ta kobieta była narzeczoną jego brata. Miał nawet związek ze swoją bratową, a nawet dziecko! Ona naprawdę lubiła taką osobę przez dziewięć lat!

Sarah była wstrząśnięta tą nagłą nowiną. W porównaniu do jej niepokoju, Christian był stosunkowo spokojny. Zachowywał się tak, jakby to nie on został zdradzony lub zamieszany w całą tę sprawę.

„Już wysłałam wszystkie zaproszenia ślubne. Ślub musi się odbyć jak zwykle. Choć to trochę nagłe, jesteś teraz najbardziej odpowiednią osobą! Daję ci jeden dzień na przemyślenie. Pojutrze zostaniesz moją panną młodą!” Sarah prawie się zakrztusiła słowami tej osoby. Spojrzała na tego mężczyznę z niedowierzaniem! Co on powiedział?

Czy zostanie jego narzeczoną?

Sarah była w szoku po jego słowach, ale Christian wydawał się tym nie przejmować. Kontynuował zimnym głosem: „Nawet jeśli nie chcesz zaakceptować sceny w biurze, to jest to prawda. Jeśli mnie poślubisz, dam ci wszystko, czego chcesz, poza miłością”.

Sarah w końcu nie mogła już wytrzymać. „Żartujesz sobie ze mnie? Czy wiesz, o czym mówisz?” Sarah nie wiedziała, jakiego wyrazu twarzy użyć, by na niego spojrzeć. Jej umysł był w rozsypce. Ta sytuacja była zbyt nagła, by mogła się z niej otrząsnąć na moment.

„Masz jeden dzień, żeby się nad tym zastanowić. Jeśli zdecydujesz teraz, możemy się zarejestrować w każdej chwili”. Christian nie miał nic przeciwko jej pytaniu. Spojrzał jej prosto w oczy. Jego twarz przypominająca nóż była zimna.