Rozdział 656

„Dobra” – wzdycha, potrząsając głową i zasłaniając oczy dłonią. „Ale masz może trzy godziny tego” – kontynuuje – „zanim znów będę jej szukał”.

„Okej” – odpowiadam, kiwając głową i kłamiąc jak z nut. Bo nie pozwolę mu krążyć po ulicach w poszukiwaniu Cory, kiedy jest w takim stanie. Całkowicie ją wystraszy, a ona brzmi, jakby już była przestraszona. Więc odwracam go, wciąż trzymając rękę na jego ramionach, w stronę drzwi i idziemy do biura, żeby przejrzeć dowody, które przeszukaliśmy już tysiąc razy.

Spędzamy na tym godziny, wyczerpując się, szukając luk, których wcześniej nie zbadaliśmy, zwołując nasz zespół przesłuchujący, aby lepiej rozważyć możliwości, gdy nagle drzwi wejściowe do domu otwierają się z hukiem.