Rozdział 502

W całym pomieszczeniu rozbrzmiewają podniecone pomruki, ponieważ wielu dworzan i uchodźców dowiaduje się o tym po raz pierwszy. Rozglądam się po tłumie, obserwując, jak świeża nadzieja i oczekiwanie wypełniają ich zróżnicowane oblicza. Sinclair wciąż mówi, opisując wyzwania, które przed nim stoją, i znaczenie tej walki zarówno dla zmiennokształtnych, jak i ludzi. Muszę przyznać, że jest bardzo utalentowany, jeśli chodzi o inspirowanie przemówień, co widać po energii narastającej w pomieszczeniu. Jednak dopiero gdy wspomina o rychłym rozmieszczeniu, w końcu odwracam uwagę od publiczności.

„W tym samym czasie w przyszłym tygodniu nasze siły będą się gromadzić na Royal Continent, gotowe do rozpoczęcia ofensywy przeciwko tyranowi, we współpracy z siłami oporu, które już są na miejscu. Mam wielką nadzieję, że uda nam się zakończyć ten niszczycielski konflikt tak szybko, jak to możliwe, ale waham się również przed składaniem jakichkolwiek obietnic dotyczących harmonogramu bitew. Wojna jest nieprzewidywalna i chaotyczna nawet w najlepszych czasach, a ja wolę stawiać realistyczne oczekiwania niż składać obietnice, których nie mogę dotrzymać. Niemniej jednak macie moje słowo, że zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby doprowadzić tę wojnę do szybkiego i szybkiego końca”.

Pokój zaczyna wirować, gdy Sinclair kończy. Może jestem głupi, ale jakoś nie spodziewałem się, że tak szybko opuści Vanarę. Chyba byłem tak pochłonięty planami znalezienia matki, że nie obliczyłem, jak udany sojusz wpłynie na ruchy mojego partnera. Więc to raczej nieprzyjemny szok, gdy dowiaduję się, że planuje wrócić do domu, by walczyć już w przyszłym tygodniu - chociaż wygląda na to, że jestem jedyny.