Rozdział 133

„ Jestem w Pałacu Królewskim” – w końcu wybuchnęłam. „Trzecie piętro, moje okna wychodzą na południową bramę… to apartament narożny”.

W jednej chwili miażdżący ciężar jego rozkazów się rozprasza, a ja zostaję w jego ramionach jak kałuża. „Dobra dziewczynka”. Sinclair mnie chwali, a ja czuję się wręcz chora. „Wszystko będzie dobrze”.

Nie mogę przestać płakać. Biję pięściami w pierś Sinclaira, bardziej wściekła niż kiedykolwiek byłam z nim. „Jak mogłeś, jak mogłeś?” Jęczę, całe moje ciało trzęsie się od siły mojego płaczu.