Rozdział 122

Sinclair

Nie zmieniaj się, nie zmieniaj się, nie zmieniaj się. Myślę, że Ella maniakalnie cię potrzebuje. Słuchanie, jak Ella opowiada o swoim dzieciństwie, zawsze mnie wścieka, ale tym razem jest gorzej niż kiedykolwiek. Podejrzewałem, że Ella cierpiała na straszne traumy od jakiegoś czasu, ale przed tą nocą byłem w stanie uspokoić moje oburzenie nadzieją, że się mylę. Już nie.

Kiedy Ella mówi, zastanawiam się, jak mogła sobie kiedykolwiek wyobrazić, że jest słaba. Nie mogę nawet słuchać jej historii, ale ona naprawdę to przeżyła. Poświęciła się dla swojej siostry i przeżyła rzeczy, które ja mogę sobie tylko wyobrazić. „Kiedy opiekunka zorientowała się, że to ja, uśmiechnęła się tak okrutnie, że mój żołądek się przewrócił, a ona była więcej niż szczęśliwa, że mogła wziąć mnie zamiast Cory”. Ella kontynuuje, drżąc na wspomnienie. Jej niepokój daje mojemu wilkowi impuls, którego potrzebował, aby odłożyć na bok własną wściekłość i ją pocieszyć. W końcu udaje mi się słabo mruczeć, a Ella przyciska nos do mojej piersi, wdychając mój zapach.