Rozdział 5 Wróć do mnie

„To ważna osoba, która potrzebuje ochrony. Twoim głównym obowiązkiem będzie nadzorowanie jego bezpieczeństwa” – powiedział major głośno do Lily, gdy lecieli wojskowym helikopterem dziesięć tysięcy stóp nad ziemią.

To było jedno z tych dziwnych zadań.

Kiedy Lily przybyła wcześniej do obozu wojskowego, sierżant major Patton pozwolił jej jedynie podpisać umowę o zachowaniu poufności, a następnie wskoczyli do helikoptera. To właśnie w powietrzu major wyjaśnił misję. Wydawało się, że będzie chronić osobę prywatną przed zagrożeniem, ale kim? Nawet to było utrzymywane w tajemnicy.

Po pewnym czasie w końcu dotarli do celu. Wcześniej Lily myślała, że zbliżają się do znajomego miasta, ale jej starszy oficer często ją rozpraszał i musiała odpowiadać na wiele jego pytań. Nie była w stanie zidentyfikować miejsca, w którym wylądowali.

Helikopter wylądował na dachu budynku. Ponownie, wszystko wydawało się znajome Lily; jednak patrząc na wszystko kilka stóp nad ziemią, trudno było to nazwać.

Lily niechętnie podążyła za oficerem wojskowym w dół budynku, gdzie eskortowali ich ochroniarze. Przeszli przez elegancki korytarz do prywatnego biura.

Mężczyzna, którego miała chronić, siedział na skórzanym siedzeniu, a jego plecy były zwrócone w ich stronę.

„Ktokolwiek to był, powinien usłyszeć, jak otwierają się drzwi, prawda? Dlaczego miał krzesło obrócone w przeciwną stronę?” Lily zastanawiała się, studiując krzesło.

W końcu mężczyzna o blond włosach oznajmił ich przybycie: „Panie, jest tu sierżant Patton z sierżant Lily Wright”.

Fotel powoli się obrócił, a na widok mężczyzny, którego miała chronić, dłonie Lily zaczęły się pocić, a serce zamarło.

To był Lucas Thompson, ojciec Aidena.

„Nie. Dlaczego tego nie przewidziałam?” Lily w milczeniu zadała sobie pytanie. Nic dziwnego, że to miejsce było tak znajome. Lily była w Rose Hills, rodzinnym mieście Lucasa i siedzibie Thompson Group of Companies .

Major Patton podszedł do Lucasa i uścisnął mu dłoń. Powiedział: „Panie Thompson. Miło pana znowu widzieć”.

„Co? Oni się już kiedyś spotkali?” Lily mogła tylko się zastanawiać.

„Sierżancie Wright, to jest pan Lucas Thompson. Jest nowym dyrektorem generalnym Thompson Group of Companies i w tej chwili jego życie jest w niebezpieczeństwie. Poprosił o pomoc wojska, a my wybraliśmy pana do tej pracy” – powiedział major Patton. „Będzie pan raportował panu

Thompson przez całą dobę, co oznacza, że będziesz mieszkać w tym samym budynku co on, dopóki władze nie aresztują osoby stojącej za jego groźbą zabójstwa.

Lily stała tam jak patyk. Nie wiedziała, ile razy przełknęła ślinę. W końcu wzięła głęboki oddech i odpowiedziała: „Wojsko nie powinno być wykorzystywane przez osoby prywatne. Odmawiam przyjęcia tej misji.

„Panno Wright, to prawda, ale jeśli to dla dobra państwa federalnego, to interweniujemy” – powiedział major Patton wprost. „I dlatego tu jesteś”.

„Poza tym, czy twoja rodzina nie korzystała również z wojska w celach ochrony osobistej?” – zauważył major Patton.

W środku Lily się bawiła. Jak śmie major na to wskazywać?

Tak, to prawda. Ponieważ pradziadek Lily był byłym generałem wojskowym, jej rodzina, Wrightowie, korzystała z dobrodziejstw ochrony wojskowej i służby przez lata. Więc niesprawiedliwe było używanie tego jako argumentu, aby nie chronić Lucasa. Dlatego westchnęła i odpowiedziała: „Rozumiem, majorze Patton. Przepraszam”.

„W takim razie pozwolę ci być. Masz się do mnie zgłaszać co tydzień przez naszą prywatną linię” – powiedział Major, zanim okazał szacunek Lucasowi. Po tym przeprosił.

Lily usłyszała, jak drzwi zamykają się za nią. Kiedy została sama z Lucasem, uniosła brodę, żeby spojrzeć mu w oczy.

Kurwa. Wyglądał tak dobrze, ale Lily musiała sobie przypomnieć, że nienawidziła tego mężczyzny. To był mężczyzna, którego kochała, któremu oddała wszystko i odeszła bez żadnego wyjaśnienia.

„Jak się masz, Lily?” Lucas w końcu zapytał. Podobnie jak poprzednio, jego głos był głęboki i lekko chrapliwy. „To było dawno.”

„Och.” Lily zaśmiała się sarkastycznie. Powiedziała: „Więc mnie znasz?”

„Przepraszam za nasze ostatnie spotkanie. Nie byłem do końca na to przygotowany” – wyjaśnił Lucas.

„A teraz jesteś przygotowany? Daj mi zgadnąć, ty to wszystko zaaranżowałeś?” – zapytała Lily.

Lucas tylko się uśmiechnął na swoim miejscu. Nie potwierdził ani nie zaprzeczył. Zaproponował krzesło przed swoim biurkiem i powiedział: „Proszę, usiądź, Lily. Bardzo chętnie bym się z tobą spotkał. Co byś chciała? Kawę czy herbatę?”

„Niczego mi nie potrzeba. Usiądę i porozmawiam z tobą tylko wtedy, jeśli powiesz mi, dlaczego odszedłeś. Gdzie byłeś i co, u licha, robiłeś przez ostatnie dziesięć lat, zanim zniknąłeś?” Lily nie mogła powstrzymać się od podniesienia głosu. „Dlaczego nie skontaktowałeś się z nami, nawet z rodzicami?”

„Jak mogłeś tak po prostu wyrzucić lata przyjaźni, miłości i braterstwa!” Lily powiedziała to, ponieważ Lucas był również bardzo blisko z jej braćmi.

„Gdybyś nie chciał być ze mną, mogłeś to powiedzieć!” – krzyknęła. Jej emocje przejęły nad nią kontrolę, więc wzięła głęboki oddech i zamknęła oczy, próbując odnaleźć spokój.

„Ktokolwiek powiedział, że cię nie chcę, Lily? Wróciłem tylko po to, żeby cię odzyskać” – szczerze powiedział Lucas.

Jego odpowiedź oszołomiła Lily. Uniosła brwi, gdy zapytała: „Naprawdę? Chcesz mnie z powrotem? Po dziesięciu latach nieobecności?”. Zadrwiła i powiedziała: „Czy ty oszalałaś?”

„Zostawiłeś mnie. Sprawiłeś, że byłam nieszczęśliwa i sprawiłeś, że nasze rodziny się kłóciły! Zostawiłeś mi tylko notatkę, żebym nie czekała na ciebie!” powiedziała Lily. Nie mogła powstrzymać irytacji jego spokojem. „Co sprawia, że myślisz, że chcę cię z powrotem, Lucas? Wiadomość błyskawiczna: poszłam dalej, bo masz chłopaka.

Lucas znów nie odpowiedział. Jednak Lily zauważyła, że jego wyraz twarzy pociemniał. Odchylił się na krześle i przeczesał palcami ciemnobrązowe włosy. Odpowiedział: „Myślisz, że obchodzi mnie, czy nie chcesz mnie z powrotem? Czy twój chłopak jest o połowę lepszy ode mnie? Założę się, że nie”.

Jego odpowiedź rozczarowała Lily do głębi. Zapytała: „Gdzie byłeś?”

„Nie mogę ci tego powiedzieć” – odpowiedział Lucas bez ogródek.

„Dlaczego? Dlaczego nie możesz?” zapytała Lily. „Jeśli nie możesz mi powiedzieć, to nie mogę ci zaufać!”

„Ostatnie dziesięć lat jest teraz częścią mojej przeszłości. Czy nie mówili, że przeszłość osoby nie powinna mieć znaczenia w związkach?” zapytał Lucas. W końcu wstał i podszedł do Lily, mówiąc: „Wróć do mnie, Lily. Dam ci wszystko, czego chcesz”.

„Chcę, żebyś zostawił mnie w spokoju” – powiedziała chłodno Lily.

Lucas stanął przed Lily i lekko się zaśmiał. Na początku wydawał się rozbawiony, ale wkrótce stanowczo odpowiedział: „Wszystko, tylko nie to”.

Złapał ją za nadgarstek i powtórzył: „Wróć do mnie, Lily”.