Rozdział 82 Tak, mam coś do zrobienia

William opierał się o wezgłowie łóżka. Wyglądał o wiele blediej niż poprzedniego dnia. Jego usta były spierzchnięte, a całe ciało wydawało się słabe.

Eliza stała przy drzwiach przez dłuższy czas, czekając, aż ją wygoni. Jednak on po prostu siedział tam cicho, patrząc w dół i czytając gazetę w ręku. Atmosfera była niezręczna i przygnębiająca.

Myślała o cichym wyjściu z pokoju, ale uznała, że byłoby to zbyt nagłe.