Rozdział 444 Przecież to mężczyzna

Czując, że William zaraz się zdenerwuje, Eliza postanowiła milczeć i nie drążyć tematu dalej. Uśmiechnęła się tylko i powiedziała do niego: „Dzięki”.

William chłodno prychnął i zmarszczył groźne brwi. Eliza udała uśmiech, wyrywając się z jego uścisku. „Robi się późno. Najpierw wrócę do swojego pokoju. Ty też powinnaś wcześnie odpocząć”.

William parsknął śmiechem i przemówił do niej zza pleców: „Czy będziesz mnie traktować przyzwoicie tylko wtedy, gdy będziesz czegoś ode mnie potrzebować?”