Rozdział 938

Pod grubym słupem drzewa znajdowało się wiele małych sęków, które pomagały jej wspiąć się na górę. Nie wahała się wspiąć na drzewo, ponieważ nie mogła po prostu tam siedzieć i patrzeć, jak pisklę walczy na próżno.

Wyciągnęła rękę, by przylgnąć do pnia, dość niezręcznie i stanęła na małych węzłach, by ruszyć w górę. Jej serce zabiło mocniej, gdy spojrzała w górę, by ponownie ustalić jego położenie. Wydawało się, że musi wspiąć się na rozbieżną gałąź drzewa, zanim do niego dotrze.

„ Mały, daj mi jeszcze trochę czasu, okej? Wkrótce będę mogła cię uratować”, powiedziała pocieszającym głosem, ostrożnie wspinając się w górę. Gałąź była gruba, ale nie było żadnych pnączy między jej pozycją a pozycją pisklęcia.