Rozdział 668

Wspomnienia z dzieciństwa przemknęły przez umysł Lorelai jak sceny ze starego filmu, dodając jej otuchy. Dlatego nie mogła powstrzymać się od przywołania ich, pytając: „Elliot, czy pamiętasz jeszcze, jak rozbiłam wazon w twoim domu rodzinnym? Myślę, że miałam wtedy około ośmiu lat i byłam tak przerażona, że nie mogłam przestać się trząść. To ty wzięłaś na siebie winę za mnie, a mnie udało się uniknąć kary!”

Elliot był tym trochę zaskoczony, gdy zapytał: „Ja to zrobiłem? Co? Całkowicie o tym zapomniałem”.

Jej usta wygięły się w uśmiechu. „Cóż, nadal pamiętam, ponieważ to są najszczęśliwsze chwile mojego dzieciństwa. Mówią, że szczęśliwe dzieciństwo jest kojącym balsamem na ból dorastania, wiesz. Więc chyba powinnam ci podziękować za podarowanie mi jednych z najlepszych wspomnień z dzieciństwa”. Spojrzała na niego po skończeniu zdania, a jej wzrok zatrzymał się na rysach, które tak uwielbiała.