Rozdział 2135

Z kaprysu Willow dotknęła czoła Jaspera, wyczuwając subtelne ciepło, które wzbudziło jej zaniepokojenie. Pochylając się bliżej, zapytała z nutą zmartwienia: „Jesteś taki ciepły. Jesteś chory?” Chory? To wszystko przez ciebie. „Nie, po prostu jest tu zbyt duszno”, mruknął, starając się nie obwiniać nikogo ani niczego.

Potem wyciągnęła rękę ponownie, by ostrożnie zmierzyć temperaturę jego czoła. Jasne. Nie ma gorączki. Po prostu się poci. „Powinieneś wyjść na zewnątrz, żeby zaczerpnąć świeżego powietrza”, zasugerowała, nie chcąc, żeby poczuł się niekomfortowo.

Słowa Willow od razu wywołały efekt, podnosząc Jaspera na nogi i wyszedł. Wraz z jego odejściem nadszedł podmuch zimnego powietrza, ale ona niezrażona szybko zajęła jego zwolnione miejsce, rozkoszując się pozostałym ciepłem, które zostawił za sobą.