Rozdział 2129

Jasper zmarszczył brwi i spojrzał na Willow. „Mogę wziąć namiot obok twojego”. Ha, więc mu zależy. Wiedziałam. Willow zmarszczyła brwi. „Nie. Boję się ciemności. A co jeśli są tam węże? Kto mnie uratuje, jeśli zostanę sama?”

Winston chrząknął. „Willow, namioty są anty-wężowe, więc węże nie będą problemem”. „Nie. Jesteśmy tutaj, na pustkowiu. A co jeśli są tam duchy?” Willow wymyśliła kolejną wymówkę. Na szczęście wszyscy pozostali członkowie odeszli, więc zostali tylko ochroniarze i kilka osób.

„ W takim razie weź największy namiot. Będzie ci łatwiej w nim spać.” Winston w końcu zdał sobie sprawę, że Willow nie przestanie, dopóki nie będzie mogła dzielić namiotu z Jasperem. Teraz nie było sposobu, aby ją zatrzymać. Jasper westchnął i skinął głową w milczeniu. Dopiero wtedy Willow się uśmiechnęła. Kiedy Winston przechodził obok Jaspera, szepnął: „Zajmij się nią, panie Wyatt.” Ma tyle szczęścia.