Rozdział 1574

„ Czekaj. Nie śpisz?” „Tak. Nie mogę spać, więc wysłałem SMS-y do kilku znajomych. Zagramy w gry wideo” – zaśmiał się Julian. Jessie usiadła i trzymała go za ramię. „Jestem ważniejsza niż twoje gry. Nie wychodzisz”.

Huh. Julian po prostu chciał mieć pretekst, żeby odejść. Gdyby został tu dłużej, mógłby uwolnić swoją wewnętrzną bestię. „Więc chcesz, żebym został?” Zapytał chrapliwie: „Wiesz, co to znaczy, prawda?”

Jessie zacisnęła usta. Zawstydziło ją to, ale mimo to zebrała się na odwagę, żeby przemówić. „Wiem. Nie jestem już dzieckiem”. Julian przełknął ślinę. Pochylił się i trzymał jej ręce nad głową. „Nie będziesz tego żałować?”