บทที่ 15 การอยู่ร่วมกันหลังหย่าร้าง

เป็นช่วงเริ่มต้นของฤดูร้อนในเดือนมิถุนายน ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มเมื่อดวงอาทิตย์โผล่ออกมาจากก้อนเมฆ มิเชลล์ถอนหายใจอย่างพึงพอใจเมื่อเธอทำงานเสร็จในที่สุด เธอร้องเพลงอย่างมีความสุขและวิ่งไปที่สถานีรถบัสในขณะที่สายลมพัดปลิวไสวไปบนผมของเธอ มิเชลล์มีตารางงานที่แน่นและยุ่งมาเป็นเวลาหนึ่งเดือนกว่า แม้ว่าค่าเลี้ยงดูมหาศาลจะเพียงพอสำหรับการซื้อรถ แต่เธอก็ไม่มีเวลาไปที่โชว์รูม เธอขึ้นรถบัสทุกวันเพื่อไปทำงาน

ไม่ไกลนัก เจอราร์ดมองดูหญิงสาวผู้อ่อนหวานผ่านหน้าต่างที่เปิดออกครึ่งหนึ่งด้วยอารมณ์ดี มิเชลล์ดูมีความสุขมากขึ้นหลังจากการหย่าร้าง เธอสวมเสื้อยืดสีขาวล้วนและจับคู่กับกางเกงยีนส์สีฟ้าอ่อนและรองเท้าผ้าใบสีขาว ผมหยิกของเธอมัดเป็นหางม้าสูง เธอดูเหมือนนักศึกษา ไม่มีใครบอกได้ว่าเธอเป็นคนหย่าร้าง

ชุดเรียบง่ายของมิเชลล์ดูสบายตา รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเจอราร์ด เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ซ่อนบุคลิกที่แท้จริงของเธอไว้ภายใต้หน้ากากที่เธอเลือกที่จะสวมทุกวัน บางครั้งเธอก็มีเสน่ห์ แต่บางครั้งก็ดูเด็กและไร้เดียงสา ไม่มีใครบอกได้ว่ามิเชลล์เป็นคนแบบไหนกันแน่ เธอยังคงเป็นปริศนาต่อไป