บทที่ 21

มุมมองของคาเลบ

ฉันไม่สามารถให้เธอเห็นว่าตอนนี้ฉันโกรธแค่ไหน ฉันอยากจะฉีกฝูงเก่าของเธอออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเพียงใด เมื่อแดฟนีหยุดและก้าวไปทางประตูหน้าไม่ได้ ความโกรธที่ร้อนแรงจนแสบสันก็ระเบิดออกมาในตัวฉัน สิ่งเดียวที่หยุดฉันไม่ให้เปลี่ยนลูกบอลนี้ให้กลายเป็นการสังหารหมู่ก็คือความจริงที่ว่าฉันรู้ว่าคู่ของฉันต้องมีศรัทธาและไว้ใจฉัน ฉันไม่รู้ว่าแดฟนีจะแสดงปฏิกิริยาอย่างไรหากเธอเห็นสัตว์ประหลาดที่ฉันจะกลายเป็นได้อย่างแท้จริง แทนที่จะดึงเธอหรือพยายามล่อลวงเธอไปที่ประตูหน้า ฉันเพียงแค่อุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขนของฉัน

ฉันอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วหันหลังกลับและพาเธอขึ้นไปชั้นบน แค่สัมผัสเธอก็ทำให้กางเกงของฉันรัดแน่นขึ้น เธอตัวเบามาก ดูเหมือนเธอไม่ได้กินอะไรมาเลย หัวใจฉันเต้นแรงจนแทบจะกลั้นไม่อยู่ไม่ให้จูบเธอ ฉันอุ้มเธอผ่านประตูหน้าไปเลย สำหรับฉันแล้ว สิ่งสำคัญคือเธอต้องรู้ว่าเมื่อถึงเวลาที่ยากลำบาก ฉันจะไม่ทอดทิ้งเธอ ฉันจะช่วยเธอผ่านทุกสิ่งในชีวิตนี้ ไปได้ ฉันจับมือเธอและพาเธอลงบันไดเดินไปที่ห้องประชุม ฉันรู้ว่าคู่ของฉันชอบอยู่ข้างนอกพอๆ กับฉัน ความเงียบทำให้สบายใจระหว่าง เรา ราวกับว่าเราเคยเดินแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว ฉันสังเกตว่าตัวเองถูหัวแม่มือไปมาบนฝ่ามือของเธอโดยไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน ดาฟนีดูสวยยิ่งขึ้นในแสงจันทร์ แสงจันทร์นวลๆ สาดส่องลงมาบนผมของเธอ ทำให้เธอดูราวกับล่องลอย ฉันสามารถจ้องมองเธอได้เป็นชั่วโมงๆ และไม่เคยเบื่อเลย