บทที่ 15

มุมมองของคาเลบ

ฉันได้กลิ่นของเธอตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้าของเธอด้วยซ้ำ ทันใดนั้น หมาป่าของฉันก็หอน หมาป่าของฉัน หัวใจของฉันหยุดเต้นเมื่อเธอเดินผ่านประตูเข้ามา เธอช่างน่าทึ่งมาก แม้จะใส่กางเกงวอร์มและเสื้อยืดตัวเก่า แต่เธอก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่สวยงามที่สุดที่ฉันเคยเห็น เธอมีขาที่ยาว ผมสีน้ำตาลยาวสยายลงมาเป็นลอนอ่อนๆ ตามแนวหลัง เธอดูผอม และในใจฉันสงสัยว่าครั้งสุดท้ายที่เธอได้กินอาหารคือเมื่อไหร่

กลิ่นของเธอช่างหอมหวนชวนให้มึนเมา ดีกว่าไวน์ที่ดีที่สุดที่เคยผลิตมา มันทำให้ฉันนึกถึงแสงแดด ดอกแกลดิโอลัส ต้นสน และโรสแมรี่ เธอมีกลิ่นเหมือนป่าในฤดูใบไม้ผลิ บริสุทธิ์ เป็นธรรมชาติ และเป็นของฉัน หมาป่าของฉันกำลังขอร้องให้ออกมา มันแทบจะเรียกร้องมัน มันต้องการกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเรา กอดเธอไว้ และไม่มีวันปล่อยมือ