Rozdział 34

„... i gotowe”. Spojrzałam na siebie w dużym lustrze przede mną. Wizażystka czekała na moją reakcję, ale wszystko, co mogłam wykrzesać, to pusty wyraz twarzy, gdy patrzyłam na jej pracę w lustrze.

Moja ceremonia Luny nadeszła. Cahir nawet nie dał mi czasu na uspokojenie się lub ogarnięcie wszystkich tych rzeczy, które dzieją się w moim życiu w tym momencie. Po prostu zaskoczył mnie nowiną i nie mogłam odmówić. Westchnęłam głośno i to mogło wystraszyć wizażystkę.

„Czy ty – czy ci się to nie podoba?” – zapytała kobieta. W lustrze dostrzegłem przelotny wyraz zdenerwowania na twarzy jej uczennicy. Młodsza dziewczyna stała za mną, a jej zęby gryzły dolną wargę.