Rozdział 136

Ponownie się zaśmiał, gdy ból wpełzł na jego twarz. „Nie rozumiesz!”

Ale tak zrobiłam. Dla kogoś, kto miał ciemność i samotność w sercu, nie trzymałby się światła słonecznego, nawet gdyby słońce nadeszło. Nie mógł mnie puścić nie z miłości, ale dlatego, że czuł, że będę taka sama jak babcia. Nigdy byśmy go nie wygnali, bez względu na to, jak nikczemny by był. Dom w prowincji R na zawsze pozostanie jego domem.

Nie miał poczucia przynależności i dlatego był samotny.