Rozdział 7

Elisa natychmiast podniosła wzrok, ale nie wiedziała, co powiedzieć.

Wtedy Gareth podszedł do niej ponury i pomógł jej otworzyć drzwi.

Julia zobaczyła Elisę stojącą oszołomioną na swoim miejscu i lekko ją popchnęła. „Głupie dziecko, czemu jesteś oszołomiona? Idź i wsiadaj do samochodu!”

Elisa westchnęła cicho i się uśmiechnęła. „Babciu, robi się późno. Powinnaś wrócić do domu. Będziemy już wracać do domu”.

Gdy Julia wróciła do domu, Elisa mogła odejść i wziąć taksówkę.

Wygląda na to, że muszę kupić samochód tak szybko, jak to możliwe.

Tymczasem Gareth pozostał rozdrażniony i nie odezwał się.

Nie sposób było nie zastanawiać się, czy Julia potrafi odczytać intencje Elisy. Zachichotała i powiedziała: „Wejdę, jak tylko wyjdziesz. Szybko, wsiadaj do samochodu”.

Elisa wciąż była trochę niezdecydowana, ale Gareth stracił już całą cierpliwość i powiedział szorstko: „Wsiadaj do samochodu!”

Elisa nie miała więc innego wyjścia, jak wsiąść do samochodu. Gareth zamknął drzwi i zwrócił się do Julii: „Powinieneś wrócić do domu”

Julia zmarszczyła brwi i niecierpliwie powiedziała: „Dość tych bzdur. Wsiadaj do samochodu!”

Garethowi odebrało mowę.

Dlaczego babcia traktuje mnie inaczej?

Czyż nie jestem jej wnukiem?

Gareth nic nie powiedział. Wsiadł do samochodu i odjechał.

W samochodzie było tak cicho, że słychać było odgłosy własnych oddechów.

Elisa nie chciała z nim rozmawiać. Gdy samochód skręcił i zniknął z pola widzenia Julii, Elisa powiedziała: „Zatrzymaj samochód”.

Jej głos brzmiał jak rozkaz, co skłoniło Garetha do parsknięcia i powiedzenia: „Dokąd tak pędzisz? Czy biegasz, żeby spotkać się z innym mężczyzną?”

Elisa prychnęła. „Czemu nie zatrzymujesz samochodu? Nie mów mi, że nie chcesz się rozwieść i chcesz mnie zabrać do domu”.

Pisk!

Samochód zatrzymał się gwałtownie.

Elisa uśmiechnęła się krzywo, gdy zobaczyła, że Gareth czerwieni się ze złości i powiedziała, zanim zdążył się sprzeciwić: „Jeśli chcesz się rozwieść, zrób to szybciej. W przeciwnym razie nie obwiniaj mnie za zmianę zdania. Będę cię dalej nękać i upewnię się, że nie możesz jej poślubić ani się ze mną rozwieść!”

Po tych słowach Elisa sięgnęła po klamkę, żeby wyjść. Klik!

Gareth nagle zamknął drzwi.

Elisa zmarszczyła brwi i zwróciła się do Garetha. „Co to ma znaczyć?”

Gareth prychnął chłodno. „Elisa, co sprawia, że myślisz, że babcia zawsze będzie po twojej stronie?”

„Tak myślałem. Podejrzewasz, że donosiłem na ciebie”. Elisa nadal się uśmiechała i powiedziała: „Nie ma znaczenia, czy donosiłem na ciebie. Czy rozwód nie jest dla ciebie ważniejszy? Panie Wickam, czy może pan potwierdzić, kiedy chce pan zarejestrować nasz rozwód?”

Gareth spojrzał na nią ostro. „Czy planujesz wysłać kogoś, żeby poinformował babcię, kiedy się rozwiedziemy?”

„Co ty sobie, do cholery, myślisz?” Elisa była bez słowa i zniecierpliwiła się. „Jeśli będziesz się bał, nigdy nie będziemy mogli się rozwieść. Więc, panie Wickam, czy jutro masz wolny dzień?”

Gareth odpowiedział chłodno: „Już ci powiedziałem. Mój asystent skontaktuje się z tobą, gdy będę wolny! Wysiadaj z mojego samochodu!”

Elisa prychnęła ze złości. „Myślisz, że chcę tu być? Gareth, pewnego dnia zapłacisz za swoją arogancję!”

Po tych słowach nie rzuciła mu ani jednego spojrzenia i wysiadła z samochodu. Widząc, że Gareth niecierpliwie czeka na wyjazd, prychnęła i celowo zapomniała zamknąć drzwi. Następnie odeszła niespiesznie i powiedziała: „Ja pierwsza się żegnam, panie Wickam”.

Gareth zacisnął zęby. „Elisa!”

Elisa uśmiechnęła się krzywo i nie oglądając się za siebie, skręciła i poszła ścieżką dla pieszych.

Dwie godziny później Gareth dotarł do swojej firmy.

Nagle zadzwonił jego telefon. Od razu odebrał,

„Szefie, opuściła wzgórze, a ja pojechałem za nią do domu. Nic się nie wydarzyło po drodze i nie spotkała nikogo”.

Wyraz twarzy Garetha natychmiast pociemniał. W jego oczach pojawiła się nienawiść do Elisy.

Jego złość sięgnęła zenitu, gdy przypomniał sobie, jak ona zachowywała się, jakby nie chciała mieć z nim nic wspólnego.

„Nie musisz już za nią podążać”.

Osoba po drugiej stronie była oszołomiona. „Tak, proszę pana.”

Wtedy Gareth wściekle się rozłączył. Nie chciał już słyszeć o Elisie. To tylko jeszcze bardziej by go zdenerwowało.