Κεφάλαιο 6

Η πλούσια μυρωδιά του καφέ και του περιττού γάλακτος απλώνεται στα ρουθούνια της Λέιλα και το βουρκωμένο βλέμμα της μετατοπίζεται από την κούπα στο όμορφο πρόσωπό του, αλλά δεν του απαντά χωρίς να ξέρει πώς να νιώσει. Τα δάχτυλα του Τέιτουμ βόσκουν το μπράτσο της καθώς απομακρύνεται και το απλό άγγιγμά του στέλνει τσιμπήματα ευχαρίστησης στο σώμα της.

Το να της φέρνει καφέ κάθε πρωί στο κρεβάτι ήταν η συνηθισμένη του ρουτίνα, κάτι στο οποίο έχει συνηθίσει, αλλά γιατί να της φέρνει ακόμα καφέ σήμερα το πρωί που πέρασε τη νύχτα στην αγκαλιά της αγάπης του;

Σκέφτηκε έστω και από μακριά πώς πρέπει να ένιωθε χθες όταν πήρε αυτή την απόφαση; Ήταν τα συναισθήματά της κάτι που είχε σημασία για εκείνον ή ήταν απλώς ένα αντικείμενο που λυπόταν και διασκέδαζε ενώ έψαχνε για τον αληθινό του σύντροφο;