Rozdział 45

„Nie chcę wracać do swojego domu, to miejsce nie jest już moim domem. Czy mogę- zamieszkać z tobą na jakiś czas?”

Głos Leili wypala dziurę w piersi Tatuma, gdy ten zamierza przekręcić klamkę. Nie tylko sposób, w jaki mówi o ich domu, że już nie jest domem, go denerwuje.

To chłód w jej głosie, smutek, który niosą ze sobą. On przyznaje, że to jego wina, ale ona po prostu nie pozwala mu tego naprawić.