Rozdział 138

„To po prostu nie ma sensu” – mówi Leila wyraźnie wściekłym tonem, wpychając ubrania do pudełka. „Dlaczego teraz? Mam na myśli, dlaczego po piętnastu dobrych latach. Jaki w tym sens? Jesteśmy jego rodziną, to my powinniśmy szukać sprawiedliwości. Jeśli tak bardzo im na nim zależało, dlaczego nie zajęli się tym po jego śmierci? Po prostu narażą moją niewinną matkę na niepotrzebny uraz. Nienawidzę ich wszystkich”.

Kelvin wzdycha, zapinając pudełko pełne ubrań Amary. „Spójrz na jasną stronę, moglibyśmy zdobyć dowody, aby znaleźć tych łobuzów, którzy to zrobili”.

„Wiem, kto to zrobił” – Leila odpowiada ostro, jej zimne spojrzenie płonie gniewem. „To był ojciec Carmeli, jestem tego pewna”.