Rozdział 2 Wypadek

Dwa tygodnie temu.....

Sierra Leone obudziła się z huczącym bólem głowy i czuła, jakby jej ciało płonęło. Każdy mięsień w jej ciele bolał, jakby przebiegła maraton.

„Ach” jęknęła i usiadła na pluszowym obłoczku w swoim pokoju, trzymając się za głowę.

Cichy szum oceanu, gdy ich jacht oddalał się od brzegu, sprawił, że poczuła mdłości w żołądku.

Jej najlepsza i jedyna przyjaciółka, Claire Woods, zaprosiła Sierrę na przyjęcie zaręczynowe jej wujka, które miało odbyć się na ich prywatnej wyspie za dwa tygodnie, a przyjaciele i krewni panny młodej i pana młodego będą świętować nadchodzące uroczystości na oceanie, żeglując swoim ogromnym luksusowym jachtem.

Claire dała Sierze własny pokój, wiedząc, jak trudno jest jej przystosować się do obcych. A łóżko w jej pokoju sprawiało wrażenie, jakby spała na chmurze.

„Sugeruję, żebyś wyszła, zanim zdecyduję się cię wyrzucić” bardzo męski i dziwny głos rozległ się obok Sierry, ku jej wielkiemu szokowi. Jej oczy zamrugały z konsternacją. Kiedy zobaczyła bardzo przystojnego i umięśnionego , a nie zapominając o półnagim mężczyźnie stojącym na środku pokoju, była oszołomiona.

„Kim jesteś? Co robisz w moim pokoju?” krzyknęła z przestrachem i z opóźnieniem zdała sobie sprawę, że ona też jest naga.

Gdy usiadła, koc zsunął się i opadł wokół jej talii, odsłaniając jej nagi tors mężczyźnie. Natychmiast pokryła swoje ciało paniką.

Nigdy wcześniej nie całował jej mężczyzna, a co dopiero spała z nim. Więc widok mężczyzny w jej pokoju był dla niej wielkim szokiem. A ból między nogami mówi jej więcej, niż pamiętała z poprzedniej nocy. Pamiętała tylko, że się upiła, a potem nic. Pierwszej nocy na jachcie straciła dziewictwo z bardzo przystojnym nieznajomym, który ma tatuaż biegnący od pleców do boku szyi.

Jego rysy są ostre, jakby został wyrzeźbiony z greckiej statuy. Jego oczy są jak dwa ciemne baseny Otchłani. Bezdenne i przerażające.

„Nie jestem w twoim pokoju. Ty jesteś w moim” odpowiedział spokojnie mężczyzna, ponieważ jest to codzienność i nudzi go nawet odpowiadanie jej. Nawet nie zadał sobie trudu, żeby na nią spojrzeć. Poszedł do swojej garderoby, żeby wybrać ubrania.

Sierra z opóźnieniem zdała sobie sprawę, że mówi prawdę.

„Jak znalazłam się w twoim pokoju?” – zapytała.

To przykuło jego uwagę. Powoli oderwał wzrok od laptopa i spojrzał na nią intensywnym, ale urzekającym spojrzeniem. Jego tęczówka była tak czarna, że czuła, jakby jego oczy były dwoma czarnymi dziurami, które ją wciągały.

„Przestań udawać, dobrze? Nie wierzę w zbiegi okoliczności. Nie próbuj mnie oszukać, mówiąc, że weszłaś do mojego pokoju przez pomyłkę. Każda kobieta mówi to samo i później żąda pieniędzy. Na stole są pieniądze za wczorajszy wieczór. Weź je i wyjdź” powiedział spokojnie. Pomimo obrażania jej w ten sposób, nie podnosi głosu. Ale i tak udało mu się pokazać jej, co o niej myśli, w zaledwie kilku słowach.

Jego słowa bolały. Ona taka nie jest. Nigdy nie rzuca się na mężczyzn. Nigdy tego nie robiła i nigdy tego nie zrobi. Ma zbyt dużo szacunku do siebie, żeby to zrobić.

Nie broniła się. Patrząc na niego, zdała sobie sprawę, że to bezcelowe. Rzeczywiście jest w jego pokoju, chociaż nie pamięta, jak się tu znalazła. Zignorowała pieniądze. Nie tracąc czasu, szybko ubrała się w rekordowym tempie i wybiegła z jego pokoju. Nie zatrzymała się, dopóki nie stanęła w bezpiecznym miejscu swojego pokoju.

Ciężko oddycha, próbując przypomnieć sobie, co wydarzyło się ostatniej nocy. Pamiętała, że czuła się nie na miejscu wśród tych bogatych ludzi. Tylko Claire i jej chłopak Adam troszczyli się o nią i starali się dotrzymywać jej towarzystwa. Ale widziała, że Adam chciał spędzić trochę czasu sam na sam z Claire, więc Sierra zapewniła ich, że poradzi sobie sama.

Potem przypomniała sobie matkę, którą straciła zaledwie sześć miesięcy temu. Potem zapomniała, ile piła i jak skończyła z tym mężczyzną.

„O Boże, co za bałagan. Nie mogę nawet stąd uciec, nawet gdybym chciała. To musi być jakiś bogaty facet, który musiał pomyśleć, że jestem łatwą laską. Czy powinnam powiedzieć Claire?” zastanawiała się, gdy z zewnątrz rozległo się głośne pukanie, a następnie głos Claire.

„Sierra, jesteś obudzona?”

Sierra miała zamiar otworzyć drzwi i wypłakać się na ramionach swojej najlepszej przyjaciółki, bo straciła dziewictwo z nieznajomym. Ale kiedy usłyszała głos Adama, jej ręka zatrzymała się na klamce.

Spojrzała na siebie. Jest wrakiem. Po jednym spojrzeniu każdy może stwierdzić, co zamierzała zrobić. Nie mogła spojrzeć Adamowi w oczy w takim stanie.

„Tak, już się obudziłam” odpowiedziała przez drzwi.

Usłyszała odgłos kroków.

„Dobrze, to odśwież się i spotkaj się ze mną na pokładzie drugiego piętra. Przedstawię cię mojemu wujkowi, panu młodemu i jego narzeczonej” – Claire ogłosiła z ekscytacją.

Sierra nie chce wychodzić ze swojego pokoju. Chciała siedzieć w swoim pokoju i użalać się nad sobą.

Ale nie chce zawieść Claire, która wydawała się podekscytowana.

„Dobrze, spotkamy się tam” obiecała Sierra.

Usłyszała oddalające się kroki Claire i Adama.

Po tym jak wyszli, Stała tam przez chwilę zanim się pozbierała. Stała pod prysznicem, zmywając spędzoną noc. Postanowiła, że będzie udawać, że nie zna tego mężczyzny, nawet jeśli zobaczy go na pokładzie. I unikać go za wszelką cenę, I nie wyglądał, jakby desperacko potrzebował kobiecej uwagi,

Zakończyła poranną rutynę i wybrała strój na ten dzień. Bezrękawnik z kwiatowym nadrukiem, który podarowała jej Claire. To jeden z wielu. Ta sukienka sięgała tuż nad kolana. Związała włosy w schludny, elegancki kok. Po nałożeniu maskary i szminki była gotowa stawić czoła dniu.

Z drugiej strony, po wyjściu Sierry, Xavier Woods spojrzał na łóżko, które było zaplamione na czerwono.

Coś błysnęło w jego ciemnych oczach. Coś dziwnego i nieczytelnego. Zignorował plamę i dokończył ubieranie się. Przypomniał sobie, jak weszła do jego pokoju.

Jak powiedział Sierze, nie wierzy w zbiegi okoliczności. Ma spotkać się ze swoją siostrzenicą, córką starszego brata, który zmarł kilka lat temu. Xavier obiecał zaopiekować się Claire dla swojego brata.

Po skończeniu wychodzi ze swojego pokoju na taras, aby spotkać się z Claire.

„Wujku, jesteś tu!” wykrzyknęła podekscytowana Claire, ku wielkiemu zaskoczeniu Sierry.

„On jest panem młodym?” – pomyślała Sierra ze zdumieniem.