Rozdział 156 Sto pięćdziesiąt sześć

Następnego dnia, trzydzieści minut przed upływem dwudziestu czterech godzin, Greg zadzwonił pod numer na karcie i podał kod. W ciągu dziesięciu minut czarna limuzyna z przyciemnianymi szybami zajechała pod jego drzwi. Szofer wysiadł i otworzył mu drzwi. Zobaczył parę nóg z turkusowymi lakierami na paznokciach u stóp. Nie wyglądały na należące do Livii ani Sashy.

Greg starał się nie wyglądać na zbyt zdenerwowanego lub zbyt podekscytowanego, by wejść do środka. Gdy był już przy drzwiach, szofer zatrzymał go i gestem nakazał mu unieść rękę. Usłuchał. Następnie starzec przymocował urządzenie przypominające zegarek do prawego nadgarstka, na którym znajdował się pusty, okrągły, czarny ekran. Greg dokładnie wiedział, do czego to służy.

Kiedy szofer gestem dał mu znak, żeby wsiadł, wszedł do pojazdu, żeby zobaczyć, kto jest mózgiem całego tego spisku. Greg był zaskoczony, gdy zobaczył kobietę siedzącą przed nim. Jego zwierzę nie wiedziało, czy odetchnąć z ulgą, roześmiać się ze swojego niepotrzebnego zmartwienia, czy przewrócić oczami z nudów.