Rozdział 103 103

Cadifor wszedł i wszyscy wstali. Był w Radzie. Pamiętała, że jej ojciec traktował Cadifora bardzo poważnie. Ale słyszała tylko niejasne informacje o telefonach od tego człowieka. Albo jej ojciec zostanie wezwany przez Cadifora gdzieś, a Brennus Tairneach wyskoczy i pobiegnie odpowiedzieć na wezwanie. To samo w sobie uświadomiło Jennie, że z tym lykanem nie należy zadzierać.

Cadifor wyglądał prawie jak albinos. Był ogolony na gładko i miał krótkie, biało-blond włosy, które robiły się srebrne, bladą, ogoloną skórę i mroźne, żółtawe oczy, nawet w ludzkiej postaci. Miał tendencję do noszenia białej koszuli z kołnierzykiem i marynarki z dżinsami w sposób, w jaki mógł to zrobić tylko mężczyzna z władzą. Był starożytny. Ale nadal wyglądał groźnie. Był niższy od większości mężczyzn w pokoju, ale sposób, w jaki się nosił, sprawiał, że wydawał się górować nad wszystkimi. Nikt nie wiedział, ile lat miał Cadifor. Krążyły pogłoski, że kiedyś był alfą stada, które obejmowało cały północny kontynent. Ale plotki, że tak stare były często przesadzone. Podobno oddał kontrolę nad swoim stadem kilku synom i zrezygnował, gdy był już tak stary, że nie zależało mu już na kierowaniu stadem. Jenna miała trudności z uwierzeniem, że jakikolwiek alfa po prostu postanowiłby opuścić swoje stanowisko. Ale taka była plotka. Cadifor był jednym z pierwotnych członków Rady Stada i przedstawicielem wilkołaków w Ameryce Północnej. Był wkurzony od początku tego spotkania. Ale im dłużej Cullen się pojawiał, tym bardziej się wściekał. Jenna się uśmiechnęła. Wszystko, by wyprowadzić Cullena z równowagi.

Cadifor groźnie rozejrzał się po pokoju, a następnie wszedł na środek pokoju, przykuwając uwagę, nie mówiąc ani słowa. „Arnauk jest w drodze. Spotkanie rozpocznie się o zmroku”. Wszyscy zebrani alfowie skinęli głowami i Cadifor wyszedł.