Κεφάλαιο 4 Τριετές Συμβόλαιο Γάμου

Το Pov της Selena

Αν κάποιος μου έλεγε ως παιδί ότι ο Μπαστιέν Ντουράντ θα γινόταν μια μέρα ο άντρας μου, θα είχα σκάσει από ευτυχία. Τώρα δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Το μέλλον με τρομάζει, αλλά από όλες τις πιθανότητες, ο Μπαστιέν με τρομάζει λιγότερο.

Χαμηλώνω τα μάτια μου από τα μάτια του Γκάμπριελ σε υποταγή, «Εντάξει».

Ποβ τρίτου προσώπου

«Σκότωσες τον Γκάρικ;» Ο πατέρας του Μπαστιέν τον πυροβολεί με θανατηφόρα βλέμματα, περπατώντας στο γραφείο του σαν τίγρη σε κλουβί.

«Σε ουδέτερο έδαφος». Ο Μπαστιέν απαντά, «ήταν στα δικαιώματά μου, και θα κοιμηθούμε και οι δύο καλύτερα, γνωρίζοντας ότι έχει ξεφύγει οριστικά».

«Αυτό είναι εκτός θέματος». Ο Γκάμπριελ σφυρίζει. "Το κράτος δικαίου υπάρχει για κάποιο λόγο. Οι δίκες χρησιμεύουν ως παραδείγματα για την ομάδα, ως απόδειξη ότι λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη τις παραβιάσεις, ότι νοιαζόμαστε για τη δικαιοσύνη."

Ο Μπαστιέν σταυρώνει τα χέρια του στο στήθος του, «Του άξιζε όλα όσα πήρε».

«Το να είσαι ηγέτης δεν σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις ατιμώρητα». Ο Γκάμπριελ γαβγίζει.

«Και αν ήταν η μαμά;» Ο Μπαστιέν ξέρει ότι είναι ένα χαμηλό χτύπημα, αλλά δεν θα ζητήσει συγγνώμη για την προστασία του συντρόφου του. «Αν κάποιος της είχε κάνει αυτό που έκανε ο Garrick στη Selene;»

"Αυτό είναι διαφορετικό." Μας απομακρύνει την ερώτηση: «Η μητέρα σου κι εγώ είμαστε μοιραίοι σύντροφοι».

"Ακριβώς." Λέει ο Μπαστιέν, κοιτάζοντας το Alpha.

Η κατανόηση τρεμοπαίζει στα μάτια του Γκάμπριελ και σιγά-σιγά ξεφουσκώνει, η ένταση βγαίνει από τους μυς του σιγά σιγά."

«Έχασε τον λύκο της, θυμάσαι;» Στην αρχή ο Bastien δεν είχε καταλάβει γιατί η Selene δεν μπορούσε να νιώσει το ζευγάρωμα. Έγινε σαφές μόνο όταν έμαθε για τον λύκο της. Φυσικά δεν μπορούσε να το νιώσει, έχει χάσει την ίδια την ουσία της ύπαρξής της.

«Ω γιε μου», σφίγγει ο Γκάμπριελ τον ώμο του Μπαστιέν, με γνήσιο πόνο στη φωνή του. «Λυπάμαι». Ο γιος του γνέφει καταφατικά, αλλά δεν μπορεί να συναντήσει το βλέμμα του ηλικιωμένου. «Τι θα κάνεις;

«Θα της προσφέρω μια έξοδο». Ο Μπαστιέν αναστενάζει: «Θα τη βγάλουμε πέρα από τη μετάβαση και όταν είναι έτοιμη να σταθεί στα πόδια της, μπορεί να αποφασίσει αν θέλει να μείνει». Σέρνει ένα χέρι μέσα από τα μαλλιά του, «Δεν έχω μιλήσει ακόμα μαζί της, αλλά σκέφτομαι ότι τρία χρόνια πρέπει να είναι σωστά».

«Είσαι σίγουρος; Ο Γκάμπριελ ρωτάει σιγά.

Ο Μπαστιέν γνέφει σταθερά.

Το πρόσωπο του Γκάμπριελ τραβάει σε μορφασμό. "Αν είναι έτσι, θα κρατούσα ένα πολύ σφιχτό λουρί στον λύκο σου. Μην την διεκδικήσεις εντελώς μέχρι να μάθεις αν θα γίνει τελετή απόρριψης ή όχι." Συμβουλεύει. «Αν τη σημαδέψει, δεν θα μπορέσεις ποτέ να την αφήσεις να φύγει».

Το POV της Selene

Ένας άγνωστος με κοιτάζει στον καθρέφτη. Έχει τα μάτια μου, τα γεμάτα χείλη μου και τα μακριά, μεταξένια μαλλιά μου. αλλά δεν μπορώ να βρω τον εαυτό μου σε αυτήν.

Έχει περάσει ένας μήνας από την απόδρασή μου, και παρόλο που είμαι ακόμα πολύ αδύνατη, οι κοιλότητες στα κόκαλά μου έχουν αρχίσει να γεμίζουν ελαφρώς. Το δέρμα μου δεν είναι πια μια φανταχτερή απόχρωση του γκρι και διάστικτη με μώλωπες -αν και είναι ακόμα πολύ χλωμό-, και παρόλο που είμαι ακόμα στεναχωρημένη για τη Λούνα, η ελευθερία έχει επιστρέψει λίγο φως στα μάτια μου.

Ο Μπαστιέν στέκεται πίσω μου, νανίζοντας το μικρό μου σώμα καθώς μελετά κι αυτός την αντανάκλασή μου. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να αφήσω κανέναν άλλο κοντά μου, οπότε είναι αυτός που με βοήθησε να φορέσω το νυφικό μου για την τελική εφαρμογή. Το μακρύ φόρεμα είναι τέλειο, αλλά αισθάνομαι περισσότερο σαν παιδί που παίζει ντυμένο παρά με νύφη.

Δεν νομίζω ότι ο Bastien είναι χαρούμενος που θα με παντρευτεί. Δεν το είπε ποτέ και, παρόλο που ήταν δίπλα μου σε κάθε κρίση και κρίση πανικού χωρίς αμφιβολίες ή παράπονα, είναι αναμφισβήτητα απόμακρος όταν είμαστε μόνοι μαζί.

Δυστυχώς άρχισα να βασίζομαι σε αυτόν τόσο απόλυτα που η αποθεματική του γίνεται πραγματικά οδυνηρή.

Δεν μου αρέσει να νιώθω έτσι. Το να δένεσαι μαζί του -με οποιονδήποτε- είναι επικίνδυνο.

Μαθαίνω σιγά σιγά για το πακέτο και όλα όσα μου έλειψαν τα τελευταία οκτώ χρόνια μέσω ενός συνδυασμού επίσημων μαθημάτων και υποκλοπής. Περνάω πολύ χρόνο με το αυτί μου πιεσμένο στους τοίχους και τις πόρτες, αν και λείπουν οι δεξιότητές μου στο stealth. Ο Bastien με έχει πιάσει σε αυτό πολλές φορές, αλλά ευτυχώς φαίνεται να το βρίσκει περισσότερο διασκεδαστικό παρά ενοχλητικό.

Ήταν μέσα από μια από αυτές τις συνεδρίες υποκλοπής που έμαθα για την Arabella. Προφανώς πριν έρθω, ο Μπαστιέν σχεδίαζε να πάρει για σύντροφό του μια λύκα που ονομαζόταν Αραμπέλα Γουίντερς. Φαίνεται ότι το διάταγμα του Γκάμπριελ τους ανάγκασε να τερματίσουν τον αρραβώνα τους και δεν μπορώ να αρνηθώ ότι έχει νόημα. Το να είσαι ερωτευμένος με κάποιον άλλο θα εξηγούσε σίγουρα την απόσταση του Μπαστιέν.

Ζεστά χέρια κυκλώνουν τη μέση μου, σέρνοντάς με πίσω στο παρόν."Τι σκέφτεσαι;"

Συναντώ το ασημένιο βλέμμα του στον καθρέφτη, ακουμπισμένο στο στήθος του. «Τίποτα σημαντικό».

«Χμμ», το γεια του δονείται στη σπονδυλική μου στήλη, «Τότε γιατί να μην μου το πεις;»

«Σκεφτόμουν τον γάμο». παραδέχομαι. «Ο γάμος μας».

Ο Μπαστιέν συνοφρυώνεται, κατεβάζοντας το κεφάλι του - σκεπτόμενος, υποθέτω. Όταν το σηκώνει ξανά, γνέφει κρυφά: «Ήθελα να σου μιλήσω για αυτό εδώ και λίγο καιρό».

Το στομάχι μου πέφτει κατακόρυφα. "Σχετικά με τι;"

«Το συμβόλαιο γάμου μας». Εξηγεί, απομακρυνόμενος από εμένα. "Ξέρεις τι είναι τελετή απόρριψης;"

Κουνάω το κεφάλι μου αβέβαια.

«Είναι ένα τελετουργικό που κάνουν οι σύντροφοι που επιθυμούν να τερματίσουν το γάμο τους». Ο Μπαστιέν βγάζει ένα φύλλο χαρτιού από την τσέπη στο στήθος του πεταμένου σακακιού του, «Δεδομένων των... μοναδικών συνθηκών μας, σκέφτηκα ότι μια διάταξη απόρριψης μπορεί να ήταν κατάλληλη».

Μου δίνει το έγγραφο. το συμβόλαιο γάμου μας. Σαρώνω τα περιεχόμενα, σκοντάφτοντας στις άγνωστες λέξεις. «Λοιπόν», συνοψίζω αργά, «θα παντρευτούμε για τρία χρόνια και μετά θα αποφασίσουμε αν θα απορρίψουμε ή όχι ο ένας τον άλλον;»