Κεφάλαιο 5

Τη στιγμή που κυκλοφόρησαν τα λόγια, ήξερα ότι είχα πρόβλημα.

Επέστρεψε, στεκόταν μπροστά μου, με τους ώμους του να φουσκώνουν από μανία καθώς γρύλιζε ξανά, «Ένας ανήλικος μικρός. Απάντησέ μου κορίτσι μου. Ποιος σε έστειλε εδώ, μικρούλα;»

Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα από τα υβριστικά λόγια του και το στόμα μου έτρεμε καθώς τον κοίταξα και είπα, κουνώντας το κεφάλι μου, ο αγώνας έφυγε από μέσα μου "Σε παρακαλώ κύριε. | ...ήταν λάθος. Και δεν είμαι ...όχι..." Το πρόσωπό μου φούντωσε καθώς είδα την αυγή στο πρόσωπό του.

«Λοιπόν γιατί ήρθες εδώ κοριτσάκι; ρώτησε τραχιά, με την έκφρασή του πέτρινη, τα χοντρά χέρια να σφίγγονται και να ξεσφίγγουν.. Τον κοίταξα και είπα «Με ...εε...φίλους...»

Δεν είναι φίλοι σου, είπε η καρδιά μου, και η φωνή μου πρέπει να μην είχε πεποίθηση.

Φώναξα καθώς έβαλε ένα χέρι στο λαιμό μου, αναγκάζοντάς με να βρω τα μάτια του, τρομοκρατημένος. Ήταν αρκετά κοντά για να εισπνεύσω τον άντρα. το

μόσχο του κορμιού του, την ακριβή κολόνια που χρησιμοποιούσε, και έτρεμα, με μια λαχτάρα που δεν αναγνώρισα. Το κάτω μέρος του σώματός του μόλις με άγγιζε, αλλά μετατοπίστηκα και οι θηλές μου βούρτσισαν το σκληρό στήθος του. Κύριε, π... παρακαλώ...» άρχισα.

Τα μάτια του έλαμψαν και είπε με σφιχτά δόντια: «Σταμάτα να λες αυτό το κορίτσι».

Τον κοίταξα, με ορθάνοιχτα μάτια, έχοντας επίγνωση της ζέστης από το σώμα του, που κυλούσε κατά κύματα. Η επίγνωση με σάρωσε, το στομάχι μου έσφιξε και η υγρασία πλημμύρισε τον πυρήνα μου καθώς ένιωθα την εγγύτητα του. και αναστέναξα. Κινήθηκε τόσο γρήγορα, τόσο ξαφνικά, που ξαφνιάστηκε εντελώς.

Με έναν όρκο, έπιασε μια χούφτα από τα μαλλιά μου και έφερε το στόμα του στο δικό μου, με τα σκληρά χείλη του να γέρνουν καθώς διεκδικούσαν το στόμα μου. Το βαρύ, δυνατό σώμα του με ανάγκασε να ακουμπήσω στον τοίχο και έτρεμα από ανάγκη και φόβο...

Ήμουν άκαμπτος για λίγο, αδυνατώντας να καταλάβω τι συνέβαινε. Το σώμα μου με παρακαλούσε να του κρατήσω τους ώμους, να τον χαϊδέψω, να τον αφήσω. Αλλά η σχεδόν πουριτανική ανατροφή μου με έκανε να παραμένω άκαμπτη και ανθεκτική. Μέχρι που βύθισε τα δόντια του στο κάτω χείλος μου και άνοιξα το στόμα μου λαχανιασμένος.

Η γλώσσα του ήταν μέσα στο στόμα μου, δοκίμαζε, γευόταν και ξαφνικά, δεν μπορούσα να συγκρατηθώ άλλο. Ένιωσα τα χέρια μου να πηγαίνουν στα μαλλιά του, τα πυκνά, ζωηρά μαλλιά, να αγοράζουν τον εαυτό τους εκεί πριν γλιστρήσουν στους δυνατούς ώμους και τη φαρδιά πλάτη αβοήθητα, απολαμβάνοντας τη δύναμή του. Το στόμα του προχωρούσε προς τα κάτω και εγώ τσίριξα καθώς πήρε μια θηλή στο στόμα του, ρουφώντας την, τσιμπώντας την, ενώ το άλλο του χέρι γλίστρησε πιο κάτω, για να μπει στο δαντελωτό μου εσώρουχο.

«Το φ*κ...» γρύλισε βραχνά» Γεύεσαι μέλι και γλύκα, κοριτσάκι». Και ανέπνεε βαριά καθώς μου έσκιζε το φόρεμα, ό,τι είχε απομείνει από αυτό, από το σώμα μου. Αναγκαστικά, το γεμάτο στήθος μου ξεπήδησε και έκανε ένα χαμηλό γρύλισμα καθώς έπιανε τις ροδαλές θηλές, μεγάλες και σκληρές, καλώντας τον να τους κάνει αυτό που ήθελε...

Καθυστερημένα, προσπάθησα να κρύψω το σώμα μου, αλλά με πίεσε στο έδαφος, κυλιόταν από πάνω μου και ένιωσα το απαλό, χοντρό χαλί κάτω από τη γυμνή μου πλάτη.

«Δεν ξέρω σε ποιον ανήκετε, κοριτσάκι, αλλά διάολε, πρέπει να σε τσακίσω τώρα», γρύλισε καθώς τα χέρια του κινούνταν πάνω μου επιδέξια, με άγγιζαν, ζωντανεύοντάς με καθώς κοπανούσα, σηκώνοντας τους γοφούς μου από το έδαφος, το σώμα μου τον παρακαλούσε να με πάρει.

Βόγκηξα, προσπαθώντας να του πω ότι δεν είμαι κτήμα, αλλά μετά έβγαζε το μέλος του. Έριξα μια ματιά κάτω και παραλίγο να κάνω μια διπλή λήψη. Ήταν ογκώδες, χοντρό και με βαριές φλέβες, με χάντρες από πρίσμα πάνω του καθώς μεγάλωνε, που περίμεναν να χωθούν μέσα μου. Βούλιαξα, συναντώντας τα μάτια του φοβισμένη. Το σφιχτό στόμα του στράβωσε. Ξέρεις το τρυπάνι, λίγο, είπε και ένιωσα μια λάμψη να πονέσω. Νόμιζε ότι ήμουν συνηθισμένος που, «Μπορώ να δω το ροζ σου*υ σου να αστράφτει και να είναι βρεγμένο για α*κ*».

Με άγγιξε εκεί, τα χοντρά δάχτυλα με κάλους αισθάνονταν χονδρικά το φύλο μου και πέταξα το κεφάλι μου από τη μια πλευρά στην άλλη, χάνοντας όποιον έλεγχο είχα.

«Είσαι ένας καυλιάρης μικρός, έτσι δεν είναι;» μουρμούρισε, σχεδόν υπνωτισμένος από την εγκατάλειψή μου .

Το τεράστιο κεφάλι του μανιταριού έψαχνε απαιτητικά στην βρεγμένη μου είσοδο και κλαψούρισα καθώς έσπρωχνε τον εαυτό του μέσα μου με ένα τελευταίο σπρώξιμο. Ούρλιαξα καθώς ο πόνος θάμπωσε τα βλέφαρά μου καθώς κοπανούσα, σκάβοντας τα νύχια μου στη μυώδη πλάτη του, σκεπτόμενος άγρια: "Δεν μπορώ να το κάνω αυτό, δεν μπορώ να αντέξω το πάχος και το μήκος του...!"

Αλλά το σώμα μου χαλάρωσε καθώς το ισχυρό σώμα πάνω μου ηρεμούσε και επέτρεψε στο φύλο μου να απλωθεί περισσότερο για να τον φιλοξενήσει. Σταμάτησε για ένα λεπτό, με το δυνατό γυμνό του σώμα να αιωρείται από πάνω μου, ένα βλέμμα σύγχυσης και έκπληξης να αναβοσβήνει πάνω από τα απόκρημνα χαρακτηριστικά του. Αλλά ο πόνος μέσα μου υποχωρούσε και ένιωσα ένα κύμα ευχαρίστησης καθώς μετακινούνταν. Το σώμα μου με ούρλιαξε. Θέλω αυτό!

Απαλά, σήκωσα ένα χέρι και ψιθύρισα καθώς εντόπισα την άσχημη λευκή ουλή στο τσαλακωμένο μάγουλό του, «Παρακαλώ κύριε. Μη σταματάς».

Έμοιαζε να διστάζει, τα χλωμά μάτια στένεψαν σε σχισμές, παίρνοντας το κοκκινισμένο πρόσωπο και το στόμα μου, πρησμένα από τα απαιτητικά του φιλιά. Ο μεγαλόσωμος άντρας από πάνω μου φαινόταν έτοιμος να τραβήξει έξω, αλλά σε μια απελπισμένη αντίδραση, μετατοπίστηκα, σηκώνοντας τους γοφούς μου και λαχανιάζω καθώς τον ένιωθα μέσα μου, με το γεμάτο στήθος μου να κουνιέται ανεξέλεγκτα, οι κορυφές θηλές να τον παρακαλούν να τις πάρει στο στόμα του. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι του. η παρόρμηση να κάνει αυτό που είχε σκοπό να κάνει ήταν πολύ μεγάλη και με ένα βογγητό με καβάλησε.

Δεν ήμουν παρθένα. Πίσω στο σπίτι στο Charleville, είχα χάσει το V-card μου. είχε μόνο μια μοναχική, θλιβερή σεξουαλική επαφή με έναν τελειόφοιτο από το γυμνάσιο τη βραδιά του χορού. Αλλά ο αστέρας μπακ της σχολικής ομάδας, που πήρε την παρθενιά μου, ένα εγωιστικό τσίμπημα που λέγεται Μπόμπι Ρόουντς δεν ενδιαφερόταν για μένα. Ήμουν απλώς μια σπασμωδική αντίδραση στην αγαπημένη του που τον είχε απατήσει. Έτσι, όταν έσπρωξε τον εαυτό του μέσα μου στο πίσω κάθισμα του φορτηγού του φίλου του, δεν μπορούσε να τον νοιάζει που ήμουν παρθένα και πονούσα σαν κόλαση.

Ήταν άλλο πράγμα που μετά από εκείνη την καταστροφική έξοδο, δεν είχα κάνει ποτέ έρωτα με κανέναν. Και ο Ρόδος, όσο σκληρός κι αν ήταν, είχε διαδώσει ότι ήμουν μια κρύα σκύλα».

Αλλά αυτό... φώναξα καθώς ο άντρας με άγγιξε, τρίβοντας την ευαίσθητη μικρή μου κλειτορίδα με τέτοιο τρόπο, χρησιμοποιώντας τα χοντρά, σκληρά δάχτυλά του που βόγκησα εκστασιασμένος καθώς ο κόσμος γκρεμίστηκε σε ένα εκατομμύριο κομμάτια. Το καυτό στόμα του στις ευαίσθητες θηλές μου με έκανε να τραβήξω τα νύχια μου στην πλάτη του. Και τότε, ο κόσμος μου γκρεμίστηκε καθώς ένιωσα την απελευθέρωση μέσα μου.

Εξακολουθούσα να έκλαιγα, το σώμα μου έτρεμε καθώς σήκωσε το κεφάλι του να με κοιτάξει και με φίλησε δυνατά. Τα μάτια του έπεσαν στο γεμάτο στήθος μου, οι θηλές σκληρές από ανάγκη και έβρισε. «Κοριτσάκι...» ανάσασε και μετά, βραχνά,

«Φ*κ, εσύ, αλλά δεν μπορώ...» γρύλισε και μετά σφυροκοπούσε πάνω μου, με ένα βλέμμα έντονης συγκέντρωσης στο πρόσωπό του, καθώς έμπλεξε τον ανδρισμό του στην πρόθυμη μήτρα μου. Οι μηροί μου ήταν βρεγμένοι και ο ήχος της σάρκας εναντίον της σάρκας καθώς οι μπάλες του με χαστούκιζαν, η τραχιά αναπνοή μας, αυτός ήταν όλος ο ήχος σε εκείνο το δωμάτιο καθώς με έκανε δικό του.

Ένιωσα τη ζεστή κούπα του να πέφτει μέσα μου, τα μακριά χοντρά σχοινιά του και λαχάνιασα. Τον κράτησα κοντά μου, τα καρφιά του έσκαβαν τη γερά πλάτη του και τον άκουσα να γκρινιάζει. Χορέψαμε σε αυτόν τον πανάρχαιο χορό ανδρών και γυναικών, είχα κολλήσει στο σκληρό, δυνατό σώμα του καθώς έκλαιγα και ένιωσα έναν άλλο οργασμό να με χτυπάει, να με παρασύρει, το μυρμήγκιασμα να φτάνει μέχρι τις άκρες των δακτύλων και των ποδιών μου. Γάργαρα, γελώντας με απορία, καθώς ένιωσα μια λευκότητα να με διαπερνά και μετά έφευγα σε άλλο βασίλειο...