Κεφάλαιο 30

Ήταν σαν να επιταχύνθηκε ο χρόνος μετά από αυτό. Θυμάμαι να αποχαιρετώ θολά τις ευγενικές καλόγριες που με είχαν πάρει μέσα όταν ήμουν συντετριμμένη και ταλαιπωρημένη. Γονάτισα μπροστά στη Μητέρα Ανώτερη και ακούμπησε απαλά τα χέρια της στο κεφάλι μου σε μια παραδοσιακή χειρονομία παροχής ευλογιών και ρώτησε, μετά από μια σύντομη σιωπή,

«Αυτό θέλεις παιδί μου;»

Είχα αγαπήσει πολύ τη γριά που διηύθυνε το γυναικείο μοναστήρι σαν σφιχτό καράβι, αλλά ήταν εξίσου συμπονετική και έξυπνη.