Hoofdstuk 3 De mysterieuze man van middelbare leeftijd
Fang Qiu zette zijn schooltas terug in zijn slaapzaal en ging meteen naar de cafetaria om wat te eten.
Ondertussen verscheen er op de BBS van de campus een bericht met de titel "Student berispt vulgaire magnaat in Benz, waardoor lijfwachten zich verontschuldigen en compensatie betalen als lammetjes".
De post bevatte een serie foto's die gedetailleerd beschreven hoe een student een vader, zoon en hun lijfwachten had opgeroepen die in een Benz reden en modder over onschuldige studenten spatten. De student zei dat ze moesten stoppen, en hij blokkeerde hun weg toen ze zijn woorden negeerden, en hoe hij uiteindelijk de twee grote lijfwachten deed terugdeinzen puur met zijn strenge morele houding, waardoor ze gedwongen werden hun excuses aan te bieden en geld uit te delen als compensatie.
De foto's bij het bericht gaven een gedetailleerd verslag van elk spannend moment.
Maar door de regen waren die foto's niet erg duidelijk, dus de kijkers zagen alleen een wazig beeld van Fang Qiu. Niemand wist wie het was.
Als dat niet zo was geweest, had Fang Qiu niet meer onopgemerkt zijn slaapzaal kunnen verlaten.
Maar zodra dit bericht verscheen, ontstond er een verhitte discussie op de BBS van de hele campus.
Er kwamen veel reacties binnen.
"Geweldig. Nooit gedacht dat je op Dajiang Chinese Medicine University zo'n geweldige student zou ontmoeten! Ik geef je mijn volledige steun!"
"Deze geweldige man heeft werkelijk gedaan wat ik wilde doen maar niet durfde, hoe indrukwekkend! Ik bewonder je! Bewonder je!"
"Mijn idool! Hij is absoluut mijn idool! Smeek om zijn duidelijke foto's! Feitelijke gegevens alstublieft!"
"Ik ook!"
Sommige reacties wilden ook de echtheid van het bericht bevestigen. Ze konden zich nauwelijks voorstellen dat er in de huidige maatschappij nog zulke rechtschapen studenten als deze bestonden.
"Is dit echt? Kan iemand dit niet gewoon verzinnen?"
"Ik denk ook dat dit verzonnen is. Hoe kan een student als hij vandaag de dag nog overleven in de maatschappij?"
Deze tegenstanders werden echter al snel met de waarheid geconfronteerd.
"Alleen omdat jij iets niet kunt of durft te doen, betekent niet dat anderen het niet kunnen! Ik ben namelijk een van de studenten die met modder en water werd besproeid. Hier zijn mijn kleren, en hier is de 500 yuan!"
Onder die woorden stonden twee plaatjes. De ene was de kleding besmeurd met modder, de andere was de 500 yuan die een beetje was gedempt door de modder en het water.
"Ik ben er ook één!"
"Ik ook!"
Steeds meer studenten plaatsten foto's van zichzelf, waardoor alle stemmen van twijfel en vermoedens meteen werden overstemd.
Dankzij de foto's, getuigen en het geld geloofde uiteindelijk iedereen het verhaal.
De discussies over het BBS gingen door.
Steeds meer mensen vroegen naar de gegevens van Fang Qiu.
Iedereen was erg geïnteresseerd in een student met rechtvaardigheidsgevoel.
Maar Fang Qiu wist hier helemaal niets van.
Na de lunch nam hij een korte pauze en begon hij de boeken door te nemen die hij uit de bibliotheek had geleend.
"De jongste, waarom heb ik het gevoel dat jij de student bent die de confrontatie aangaat met de ordinaire magnaat in een Mercedes op de campus BBS?"
Om 3 uur 's middags kwam Sun Hao, de op twee na oudste jongen in de slaapzaal, die net zijn lunchpauze had gehad, uit bed en vroeg Fang Qiu, terwijl hij naar de foto's op de BBS-site op zijn computer wees.
Fang Qiu glimlachte alleen maar en ging zonder een woord te zeggen verder met lezen.
Er woonden vier studenten in deze slaapzaal. Op basis van hun leeftijd noemden ze zichzelf de oudste, de derde oudste, de vierde oudste en de vijfde oudste. Wat betreft de tweede oudste, vanwege de onaangename correlaties met sommige Chinese woorden, sloegen ze die gewoon over.
Fang Qiu was dus de vijfde oudste en de jongste van hen.
Sun Hao mompelde: "Hoe meer ik ernaar kijk, hoe meer het op jou lijkt", voordat hij verder ging met browsen op de BBS.
Zhou Xiaotian, de vierde oudste, die in bed lag te spelen met zijn smartphone, draaide zich plotseling om naar Fang Qiu en vroeg: "De jongste, ik hoorde dat je morgenavond fluit gaat spelen. Goed voor je! Je verbergt je talent zo goed. Laat er eens wat van zien!"
"Ja! Je weet echt hoe je jezelf moet verstoppen. Snel, speel een liedje en vermaak ons!"
Sun Hao stopte ook met browsen op zijn computer en draaide zich direct om en keek Fang Qiu ondeugend aan.
Zhu Benzheng, de oudste, die aan het bureau achter Fang Qiu zat te lezen, koos een meer rechttoe rechtaan methode. Hij draaide zijn stoel om en staarde Fang Qiu in stilte aan, angstig wachtend tot hij ging spelen.
"Jongens, oké, ik speel maar één stuk!"
Toen Fang Qiu het tafereel zag, legde hij zijn boek neer en zei brutaal: "Vandaag laat ik jullie horen wat het echte geluid van de natuur is!"
"Hmmm..."
De drie snoven tegelijkertijd.
Fang Qiu nam even de tijd om zijn gevoelens te ordenen, vouwde toen beide handen en begon een liedje te spelen.
Vijf minuten later hadden ze alle drie dezelfde dronken uitdrukking op hun gezicht.
Toen Fang Qiu dit zag, wist hij dat hij voorlopig niet meer rustig in dit slaaphuis kon blijven. Dus stopte hij alle boeken die hij uit de bibliotheek had geleend terug in zijn schooltas en liep naar de bibliotheek.
"Klik!"
Het geluid van de dichtslaande deur wekte de drie uit hun dronken toestand.
De drie keken elkaar alleen maar aan, vol verbazing.
Na een lange tijd vroeg Sun Hao, de derde oudste, voorzichtig: "Zeg, na morgenavond krijgt onze jongste hoeveel liefdesbrieven? Zullen ze genoeg zijn om ons hele slaapzaal te vullen?"
Zhu Benzheng, de oudste, en Zhou Xiaotian, de vierde oudste, dachten er even serieus over na en knikten toen tegelijkertijd en antwoordden: "Waarschijnlijk wel meer dan dat."
"Mijn hemel, hoe kan het dat onze slaapzaal zo'n getalenteerde jongen heeft? Hij is niet alleen de jongste, maar ook de meest betoverende!"
Sun Hao zag eruit alsof hij zijn hart en ziel had verloren. Hij klemde zijn borstkas vast en zei: "Hoe krijgen we in de toekomst ooit nog vriendinnen? Kijk naar het gezicht van de jongste. Kijk naar het talent dat hij heeft om meisjes aan te trekken. We leven nu allemaal in zijn schaduw. Als we naast de jongste lopen, zal geen enkel meisje naar ons kijken!"
Toen Zhu Benzheng en Zhou Xiaotian deze woorden hoorden, knikten ze allebei resoluut.
Sun Hao vond dit nog steeds niet genoeg. Hij voegde toe: "Dat zal niet werken. Ik moet de jongste vragen om mij te leren hoe ik de handfluit moet bespelen. Zelfs als ik geen briljante speler kan zijn zoals hij, zolang ik dertig procent van zijn technieken beheers, kan ik elk meisje kiezen dat ik leuk vind!"
Zhu Benzheng en Zhou Xiaotian knikten opnieuw gelijktijdig, hun ogen glinsterden.
Terwijl de drie in het geheim een plan smeedden, liep Fang Qiu door de regen in Jiangnan.
De regen in Jiangnan was zo licht als zijde en zo zacht als katoen.
Het genoegen om in zo'n regen te lopen was onbeschrijfelijk.
Kort daarna arriveerde Fang Qiu bij de balie van de bibliotheek en overhandigde de boeken en zijn bibliotheekpas aan de middelbare bibliothecaris bij de ingang.
De man van middelbare leeftijd herinnerde zich Fang Qiu duidelijk nog.
Hij had zo kort na het begin van het semester zoveel oude boeken geleend, dat het moeilijk was om ze te vergeten.
Toen de man van middelbare leeftijd zag dat Fang Qiu alle boeken die hij die ochtend had geleend, terugbracht, grijnsde hij en vroeg: "Komt het doordat die boeken zo ingewikkeld en abstract zijn dat je ze niet meer wilt lezen en ze daarom hebt teruggestuurd?"
"Nee, dat is het niet."
Fang Qiu schudde zijn hoofd en antwoordde: "Ik heb ze uitgelezen."
"Afgerond?"
Halverwege het sorteren van de boeken hield de man van middelbare leeftijd plotseling even op. Hij wierp een verbaasde blik op Fang Qiu, maar barstte toen in lachen uit: "Jongetje, het is niet goed van je om te liegen."
Fang Qiu glimlachte maar antwoordde niet.
De man van middelbare leeftijd pakte willekeurig een van de boeken, streelde voorzichtig de kaft en eiste plotseling: "Een inch naar beneden, het zevende gewricht van de rug, wordt het Shigu-punt genoemd. Wanneer het wordt geraakt, zal het slachtoffer tien maanden lang slijm en bloed spugen voordat hij sterft. Hoe kan dit worden genezen?"
Fang Qiu's ogen begonnen plotseling te glinsteren.
Hij bekeek de man van middelbare leeftijd van top tot teen en antwoordde: "Neem eerst de optel-aftreksoep, voeg er drie gram Eucommia en drie gram Rhizoma Drynariae aan toe en neem dan drie of vier doses van het Leven-Clutching Elixir."
Terwijl hij sprak, negeerde hij de samenvattingen van de beenderverwerking die de man van middelbare leeftijd vasthield. In plaats daarvan pakte hij de voorschriften voor traumatologie uit de stapel oude boeken en keek de man stralend aan.
Toen Fang Qiu het boek zag dat hij had uitgekozen, begonnen de ogen van de man van middelbare leeftijd meteen feller te stralen.
Hij richtte zich op en raakte volledig gefascineerd.
De vraag die hij stelde kwam niet uit de Bonesetting Summaries maar uit de Traumatology Prescriptions. Hij pakte expres het verkeerde boek.
Hij had nooit verwacht dat dit kind zijn vraag zou beantwoorden. Sterker nog, hij pakte zelfs het juiste boek.
"Verbazingwekkend!"
Voor het eerst werd de man van middelbare leeftijd gretig om iemand over de boeken te ondervragen. Na zoveel jaren in de bibliotheek te hebben doorgebracht, was dit de eerste keer dat hij zo'n intelligente student tegenkwam.
"Voor mannen draait Qi naar links. Het is gemakkelijk om de gewonde bovenste delen te genezen, maar moeilijk om de onderste delen te genezen, omdat Yang Qi omhoog gaat. En voor vrouwen?"
Fang Qiu haalde complotmatig de Traumatologie Prestaties tevoorschijn en antwoordde: "Voor vrouwen draait Bloed naar rechts. Het is gemakkelijk om de gewonde onderste delen te genezen, maar moeilijk om de bovenste delen te genezen, omdat Yin Bloed naar beneden gaat."
"Wat is de oplossing?" vroeg de man van middelbare leeftijd.
"Laat eerst Fructus Amomi weken en drink de soep met Ji Li-poeders. Neem daarna de Qi-geleidende en bloedactiverende soep, de gesuikerde bloemenalcohol en vijf wondhelende pillen," antwoordde Fang Qiu.
"De meeste gevallen van hoofdletsel waarbij de hersenen eruit vallen, zijn moeilijk te genezen; gevallen waarbij botten groen worden, zijn hetzelfde. Als botten en vlees op andere plekken worden verbrijzeld, wat is dan de oplossing?"
"Breng de Pijn-verlichtende Poeders aan op de geblesseerde delen en neem vijf of zes doses van de Wind-verdrijvende en Qi-regulerende Soep. Wanneer de wond geneest, neem dan de Bloed-aanvullende en Qi-geleidende Soep. Als symptomen van tetanus, trismus of opisthotonos verschijnen, neem dan onmiddellijk de Vliegende-draak Leven-Clutching Soep."
Fang Qiu haalde de geheime recepten voor valletsels tevoorschijn.
"De horizontale botten boven het hart worden ook wel Renzi-botten genoemd. Van onder naar boven zal een man met het eerste gewricht dat gewond is, binnen een jaar sterven; een man met het tweede gewricht dat gewond is, zal binnen twee jaar sterven; een man met het derde gewricht dat gewond is, zal binnen drie jaar sterven. Dit punt komt overeen met de longen. Als de patiënt eenmaal gewond is, zal hij bloed spugen en hoesten. Mensen die ernstig gewond zijn aan de borst en rug, zullen slijmvuur en lichaamszwakte ontwikkelen. Verwondingen in de linkerborst veroorzaken hoest; verwondingen in de rechterborst veroorzaken hik. Wat is de oplossing als de borst en het hypochondrium beide gewond zijn?"
"De Li Dong-pil en de Drie Kostbare Gele Waspillen zijn beide toepasbaar, en neem daarna de Longregulerende Dosis om de praktijk af te sluiten!"
Fang Qiu haalde de traumatologische wijzigingen naar voren.
"Haha, niet slecht!" zei de man van middelbare leeftijd met een hartelijke lach. Hij stelde gewoon vier vragen achter elkaar, en de jongen voor hem beantwoordde niet alleen de vragen zonder haperingen, maar koos ook de vier bijbehorende boeken.
Zelfs toen hij expres het verkeerde boek vasthield om het kind tijdens de eerste vraag op het verkeerde been te zetten, vond het kind toch het juiste boek.
Wat betekende dit allemaal?
Dat betekende dat de student de boeken al uit zijn hoofd kende.
Wat een slimme student!
"Kun je me vertellen wie je bent?" vroeg Fang Qiu met groot respect.
Hij kon niet geloven dat de middelbare man voor hem slechts een bibliothecaris was.
Deze man kon de inhoud van elk boek herhalen en beoordelen of zijn antwoorden correct waren. Daarmee liet hij zien dat hij geen doorsnee persoon was.
Fang Qiu's briljante geheugen kwam van zijn martiale praktijken. Hij kon echter geen aura van martial arts in deze man ontdekken.
Als zijn geweldige geheugen niet het resultaat was van krijgskunst, wie was deze man dan?
"Ik ben gewoon een administrateur die hier voor de kost werkt. Ik heb gewoon een slim brein, en dat is alles," zei de man van middelbare leeftijd kort en glimlachend.
Fang Qiu geloofde het duidelijk niet. Maar aangezien de man van middelbare leeftijd niet meer wilde zeggen, stelde hij geen verdere vragen. Maar vanaf nu wist hij dat de man van middelbare leeftijd geen doorsnee man was.
En de man van middelbare leeftijd besefte ook dat Fang Qiu niet zomaar iemand was.
Nadat hij de bibliotheekpas aan Fang Qiu had teruggegeven, keek de man van middelbare leeftijd naar de stapel oude boeken en dacht even na voordat hij zei: "Op de derde plank in de orthopedische zone, op de onderste rij, gericht op het zuiden, staat het tweeëntachtigste boek, geteld vanaf het oosten: Traumatology Gist."
"Ja?"
Fang Qiu keek de man van middelbare leeftijd verbaasd aan, niet wetend wat hij nu moest doen.
"Als u meer oude boeken over orthopedie wilt lezen, raad ik u aan dit boek te lezen."
Nadat hij deze woorden had uitgesproken, besteedde de man van middelbare leeftijd geen aandacht meer aan Fang Qiu en ging hij weer verder met zijn eigen zaken.
Fang Qiu wierp een peinzende blik op de man van middelbare leeftijd en dacht een paar seconden na over zijn suggestie voordat hij de bibliotheek binnenliep.
De man van middelbare leeftijd keek met enige verwachting naar Fang Qiu's rug.
"Tachtig... Eenentachtig... Tweeëntachtig!"
Op de plek waar de man van middelbare leeftijd hem dat had verteld, vond Fang Qiu werkelijk het boek met de titel Traumatology Gist.
Terwijl hij het boek oppakte, dat er al zo lang lag zonder aangeraakt te zijn, raakte hij steeds meer in de war.
"Wie op aarde is die man van middelbare leeftijd?"
"Zou hij gewoon een gewone bibliothecaris kunnen zijn?"
"Alleen mensen die de bibliotheek goed kennen, kunnen mij vertellen waar een boek zich precies bevindt."
"En de meeste bibliothecarissen kunnen zelfs dat niet."
Met die puzzels in gedachten opende Fang Qiu het boek en keek door de inhoud. Over het geheel genomen was er niets bijzonders in dit boek.
Het leek op andere oude boeken over orthopedie.
"Als dat zo was, dan had de man van middelbare leeftijd het mij niet aangeraden."
Hij bladerde nog eens door de bladzijden.
Opeens viel er een bladzijde uit het boek.
Fang Qiu greep onmiddellijk met zijn rechterhand de pagina razendsnel vast.
Zijn hart klopte snel.
"Heb ik het beschadigd? Dit is een oud boek, waarschijnlijk het enige ter wereld. Als ik het kapot zou maken, zou ik de boete met weinig geld op zak nooit kunnen betalen!"
Toen ik er nog eens goed naar keek, bleek het een lege pagina te zijn.
Maar er was geen enkel teken dat het eraf zou scheuren.
Fang Qiu slaakte eindelijk een zucht van verlichting.
Het leek erop dat dit artikel in dit boek was geplaatst.
Net toen hij het terug in het boek wilde leggen, raakte zijn vinger het midden van de pagina en hij bleef ter plekke verstijven, alsof hij een elektrische schok kreeg.
Fang Qiu staarde verbaasd naar de ogenschijnlijk lege pagina.