Rozdział 2 Najcenniejsza rzecz

Lola bardzo się starała, ale po prostu nie mogła zmyć seksualnych śladów ze swojego ciała. Jej oczy zrobiły się czerwone ze złości. Jej najcenniejsze dziewictwo, które ukrywała nawet przed Mike'iem, zniknęło i nie wiedziała jak! Co gorsza, ten mężczyzna może nie używać żadnej ochrony.

„Lola, nie jesteś już dzieckiem. Masz już 22 lata. Zobacz, co zrobiłaś! Co za bałagan”.

Jak później wytłumaczyć Mike'owi? Jak powiedzieć ojcu, że spędziła całą noc na zewnątrz? Nie mogła skontaktować się z innymi, ponieważ nie mogła znaleźć swojej torebki, którą mógł zabrać jej steward. Biedna dziewczyna! Chciała tylko szybko się wykąpać i jak najszybciej stąd wyjść.

Po kąpieli poczuła się znacznie lepiej, owinęła się ręcznikiem, otworzyła drzwi łazienki, szybko wysuszyła włosy i opuściła hotel z sukienką przygotowaną przez tego mężczyznę.

Kilka minut później mężczyzna wrócił i zastał tylko pusty pokój czekający na niego.

Otwarte pudełko na stoliku nocnym wskazywało, że wyszła. Rozejrzał się i zauważył kartkę papieru na stoliku nocnym, na której widniał napis: „Dzień dobry, panie eskorto. Wczoraj wieczorem to była pomyłka. Mam nadzieję, że następnym razem, kiedy mnie zobaczysz, będziesz postępował zgodnie ze swoją etyką zawodową i będziesz udawał, że mnie nie znasz. Tak naprawdę, nie chcę cię już więcej widzieć! Jeszcze jedno, jestem ci winien 250 dolarów za twoją wczorajszą usługę. Przypomnij mi o tym potajemnie następnym razem! Do zobaczenia!”

Towarzyszka? 250 dolarów? Kurwiarz? To był pierwszy raz, kiedy Harry poczuł się przytłoczony i wściekły. Ściskając papier, rzucił okiem na sofę na zewnątrz. Plama krwi na białej sofie wskazywała, że to była jej pierwsza noc.

Jednak odeszła bardzo szybko. Czy planowała coś innego w przyszłości?

Palące słońce sprawiło, że Lola poczuła się nieswojo. Zatrzymała taksówkę na ulicy i pożyczyła telefon kierowcy, aby zadzwonić do Zoe w samochodzie.

Zoe Dawson, jej najlepsza przyjaciółka, była 24-letnią mistrzynią międzynarodowych wyścigów samochodowych. Poznały się również dzięki wyścigom samochodowym.

Miała zamiar zwrócić się do Mike'a. Ale ponieważ straciła dziewictwo, nie miała pojęcia, jak stawić mu czoła.

„Cześć.” Zoe odebrała telefon, nie brzmiąc tak swobodnie i łatwo jak zwykle.

„To ja! Twoja starsza siostra! Co się z tobą dzieje?” Choć młodsza od niego, Lola poprosiła Zoe, żeby zadzwoniła do swojej starszej siostry. Był roztargniony, gdy usłyszał głos w słuchawce, i wkrótce sprawdził numer i zapytał: „Czy to Lola?”

„Tak, to ja! Nagły wypadek. Zgubiłam torebkę. Już do ciebie jadę. Zapłać za mnie później”.

„Fare? Gdzie jesteś?” Wyglądało na to, że nie dowiedziała się, co się dzisiaj wydarzyło.

„Dziwnie dziś brzmisz. Przyjadę za dziesięć minut. Czekaj na mnie na poboczu. Porozmawiamy o tym później”.

Po odłożeniu słuchawki i podziękowaniu taksówkarzowi, Lola podała kierowcy cel podróży, po czym odchyliła się na siedzeniu, żeby się zdrzemnąć.

Kierowca włączył radio. „...prezydent został odwołany. Wszystkie jego akcje zostały przeniesione na inne osoby dwa miesiące temu. To znaczy, że jego wspaniała kariera dobiegła końca. Reporter jest w drodze. Bądźcie czujni. Dzięki.”

Lola miała umysł zapchany tym, co wydarzyło się wczoraj wieczorem. Dlatego w ogóle nie słuchała radia.

Taksówka zatrzymała się po kilku minutach. Zoe, z rudymi, krótkimi włosami, odłożył swoją dziewczynę i sam zszedł na dół po odłożeniu słuchawki. Zapłacił za przejazd i uważnie obserwował wyraz twarzy Loli, nie znajdując nic szczególnego poza lekkim zmęczeniem.

ed wygląd.

Najwyraźniej nie znała wiadomości. „Nie poszłaś wczoraj do domu?”

„Skąd to wiesz?” Przesadna reakcja Loli przestraszyła Zoe, martwiąc się, że on może coś wiedzieć.

„Nie poszłaś do domu, prawda?” Zoe wzięła ją za rękę i pobiegła do windy w pośpiechu. Lola była zdezorientowana, ponieważ Zoe zachowywała się dziś bardzo dziwnie.”

„Mam ci jedną rzecz do powiedzenia. Ke...Zachowaj spokój, OK?” Wcześniej czy później dowie się tej nowiny. Ważne było, żeby ją teraz uspokoić.

„Lola, pokażę ci filmik. Zachowaj spokój, OK?” Zoe powtórzyła poważnie, gdy weszli do mieszkania.

„Zoe, co to w ogóle za filmik, że jesteś taka poważna?” Zoe kiedyś traktował sprawy spokojnie. Rzadko się tak zachowywał.

Czy ten facet wrzucił do sieci filmik z tego, co zrobili wczoraj wieczorem? Co do cholery! Jak biedna była!

„Nie wiem, co się stało wczoraj wieczorem. Jak to...” Lola spojrzała na Zoe d' is pocieszająco. Jej spanie z mężczyzną może teraz stać się gorącym tematem w całym mieście. To wstyd! Wyobraźnia przytłoczyła umysł Loli.

Zoe zaprowadziła ją bezpośrednio do komputera i otworzyła wideo, które oglądał wiele razy. Na nagraniu widać było tłum reporterów trzymających mikrofony w dłoniach.

Film został nagrany w innym miejscu niż hotel, co zatrzymało jej wyobraźnię. Cóż, cóż... to był fałszywy alarm. Nie. Czekaj! To była firma jej ojca. Czy reporterzy zawracali jej tacie głowę tym, co wydarzyło się wczoraj wieczorem?

„Witajcie, moi drodzy internauci. Jestem Cherry Cullen z Dreles News. Mam cynk, że Carl Nixon, prezes Nixon Group, dopuścił się przekupstwa, sprzeniewierzenia funduszy publicznych, sprzedaży akcji i prania pieniędzy. Teraz śledźcie mnie, żeby to sprawdzić”.

Tata? Przekupstwo? Przywłaszczenie funduszy publicznych? Sprzedaż akcji? Pranie pieniędzy? „Bzdura. To jest absolutnie niemożliwe”. „Mój tata jest uczciwy, prawy, szczery i bezpośredni. Nie zrobi tego!” pomyślała Lola.

„Uspokój się. Jeszcze się nie skończyło”. Zoe ją uspokoiła. Ale następny raport był jeszcze gorszy.

„Cześć! Kadra kierownicza wyższego szczebla ma teraz spotkanie. Od czasu do czasu słychać gwałtowne kłótnie z sali konferencyjnej. Oczywiste jest, że sprawy nie idą dobrze”.

Następnie nagranie pokazało, że drzwi sali konferencyjnej zostały otwarte od środka i wyszli członkowie kierownictwa wyższego szczebla, których Lola już wcześniej widziała, oraz kilku głównych udziałowców, których wcześniej nie spotkała, a za nimi Mike, dyrektor generalny Nixon Group i Jacob Braxton, wiceprezes. Carla Nixona wśród nich nie było.

„Szkoda, że prezydent Nixon zrezygnował. Od tej chwili przejmę jego stanowisko. Docenię twoją pomoc. Dziękuję!” Jacob, wiceprezes Nixon Group, poinformował media z rumieńcem na twarzy.

Potem media zaczęły zadawać pytania. Lola nagle straciła kontakt z rzeczywistością. Przez dziesięciolecia jej tata poświęcał całą swoją energię firmie. A więc firma należała po prostu do wujka Jacoba? Jacob był najlepszym przyjacielem jej taty, a Mike, z którym dorastała, był jej chłopakiem. W tym momencie nie mogła powstrzymać się od myślenia o nich źle.

„Wyślij mnie do firmy” – powiedziała łagodnie po chwili.

Zoe bez słowa wyłączyła komputer, poszła na podziemny parking z kluczykiem od motocykla i zawiozła Lolę do Nixon Grou p.

Było to w gorącym środku lata. Kiedy przybyli, Lola poczuła nawet, że jej skóra się spaliła. Upał sprawił, że była bardzo niespokojna.

Po wejściu do hali Nixon Group poczuła się lepiej, ponieważ otoczyło ją chłodne powietrze.