บทที่ 2 เขาเกลียดความหน้าซื่อใจคดของเธอ

“อาร์ลีน ทำไมคุณถึงทำเป็นบริสุทธิ์ล่ะ” ไบรอันยังคงนั่งอยู่บนโซฟา เขาจ้อง มองเธออย่างไม่ลดละ

เมื่อเธอไม่ตอบหลังจากนั้นไม่นาน ชายคนหนึ่งก็ตะโกนออกมาดังๆ ว่า “คุณไม่ได้ยินที่คุณคลาร์กพูดเหรอ” เสียงของเขาดังก้องไปทั่วห้อง ทำให้เธอสะดุ้งด้วยความกลัว ชั่วพริบตาต่อมา เขาก็มาอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว ยกคางของเธอขึ้นอย่างหยาบกระด้าง ทุกคนในห้องสามารถมองเห็นใบหน้าของเธอได้อย่างชัดเจน อายลาก็จ้องไปที่ชายที่นั่งอยู่ตรงกลางเป็นครั้งแรกเช่นกัน

“เขานั่นเอง! ไบรอัน คลาร์ก! ผู้ชายที่จะมาเป็นสามีของฉัน”

“ไบรอัน ดูเหมือนว่าเจ้าสาวของคุณสวยจริงๆ นะ ไม่แปลกใจเลยที่เธอเป็นที่นิยมในหมู่ผู้ชาย”

ไอลาเป็นคนสวยจริงๆ เธอมีรูปร่างบอบบางและดวงตาสีดำเหมือนกวาง แต่ด้วยความตื่นตระหนก คิ้วของเธอจึงขมวดเข้าหากัน

เธอมีรัศมีความน่าดึงดูดรอบตัวจนทำให้ผู้ชายคนไหนๆ ก็ตกหลุมรักเธอได้อย่างง่ายดาย เธอสามารถทำให้ผู้ชายหลงใหลเธอได้เพียงแค่แวบเดียว

“คุณกลัวไหม” ไบรอันจ้องมองเธอและถามด้วยน้ำเสียงคุกคาม

กลัวเหรอ? ใช่แล้ว เธอกลัวจริงๆ

“พูดอะไรหน่อยสิ อย่าแกล้งโง่กับฉัน!” เขาตะโกนใส่เธออย่างโกรธจัด

“ฉัน... ฉัน...” เธอพูดติดขัด เธอต้องการจะพูดบางอย่างแต่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา เธอไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรโดยเฉพาะต่อหน้าคนอย่างไบรอัน

“ตามชื่อเสียงของคุณในอดีต คุณคบผู้ชายมาเยอะแล้ว แล้ววันนี้คุณเล่นอะไรกันอยู่” ไบรอันเกลียดผู้หญิงที่เปลี่ยนสีเหมือนกิ้งก่า โดยเฉพาะผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา ถ้าเขาไม่ได้ยินเรื่องอดีตของเธอ เธอคงหลอกเขาไปแล้ว

“สั่งสอนเธอหน่อย ไบรอัน เพื่อว่าเธอจะได้เชื่อฟังและไม่กล้านอกใจคุณ” ลูกน้องคนหนึ่งของไบรอันพูดด้วยความดูถูก

“ฉันไม่ได้แกล้งทำ และฉันจะไม่นอกใจคุณ” ในที่สุดไอลาก็เปิดปากพูด

“ฉันหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น ไม่เช่นนั้น ครอบครัววูดเซนก็คงไม่มีอีกต่อไป!” ไบรอันเตือนเธอด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว

“ตกลง ตกลง ไปกันเถอะ อย่ามารบกวนไบรอัน” แม้ว่ามันจะเป็นงานแต่งงานที่ไม่มีพิธีรีตอง แต่สิ่งที่เธอทำก็แค่เซ็นชื่อเท่านั้น แต่สิ่งนี้ก็หมายความว่าเธอได้ขายชีวิตที่เหลือของเธอให้กับปีศาจตนนี้ไปแล้ว

เมื่อทุกคนเห็นแววตาของไบรอัน ทุกคนก็ออกจากห้องไป ห้องที่แต่เดิมเคยมีชีวิตชีวาก็ว่างเปล่าทันที เหลือเพียงพวกเขาสองคน กลิ่นบุหรี่ และแอลกอฮอล์ที่ยังไม่จางหายไป

“ลุกขึ้น!” ไบรอันยังคงนั่งอยู่บนโซฟาโดยไขว่ขาอย่างสง่างาม

แม้ว่าร่างกายของเธอจะเจ็บปวดเพียงใด ในที่สุด Ayla ก็สามารถยืนขึ้นได้ ชุดแต่งงานนั้นค่อนข้างจะหนัก มีหางยาว เธอจึงดึงชุดให้กระชับด้วยมือ

ds เผยให้เห็นรองเท้าส้นสูงสีขาวที่เท้าของเธอ

“มานั่งข้างฉันสิ” ไบรอันมองเธออย่างเย็นชาและสงสัยว่าทำไมเธอถึงโอ้อวดนักในคืนนี้ เธอเคยเป็นคนกล้าหาญมาก่อน

ทันทีที่เธอนั่งลง ไบรอันก็ยื่นบุหรี่ให้เธอ “ฉันไม่สูบบุหรี่” เธอกล่าวด้วยเสียงต่ำ

“คุณไม่ทำอย่างนั้นเหรอ” ไบรอันขมวดคิ้ว เด็กสาวชื่อดังแห่งตระกูลวูดเซนไม่สูบบุหรี่เหรอ?

ไบรอันรีบยัดแก้วไวน์เข้าไปในมือเธอทันที "ดื่มมันซะ!"

“ฉันก็ไม่ดื่มเหมือนกัน” ไอลาปฏิเสธอีกครั้ง เธอเกรงว่าเธอจะหมดสติหากดื่มไวน์ที่อยู่ในแก้ว

ไบรอันขมวดคิ้ว แต่คราวนี้เขาไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ เขาประคองใบหน้าของเธอด้วยมือใหญ่ของเขาและเทไวน์ในแก้วเข้าปากเธอ

ไอลาสำลักไวน์ เธอไอ รสแอลกอฮอล์ที่เข้มข้นทำให้เธอหลั่งน้ำตา

"อาร์ลีน คุณล้อฉันเล่นใช่มั้ย" ไบรอันระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“จากนี้ไป คุณคือคุณนายคลาร์ก ตำแหน่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปจะมีได้” ไบรอัน ต้องการชี้แจงให้ชัดเจนตั้งแต่แรกเลยว่าเขาจะไม่ทนต่อพฤติกรรมแย่ๆ ของเธอ

“ฉันไม่ต้องการตำแหน่งนั้นเลย” อายลาเกือบจะพูดออกไปดังๆ แต่ก็ห้ามตัวเองไว้

คุณนายคลาร์ก เธอไม่สนใจเรื่องนี้เลย เธอต้องการแค่ชีวิตปกติธรรมดา เธอต้องการรอให้โทบี้ที่รักของเธอกลับมา แต่ความฝันทั้งหมดของเธอก็พังทลายลง

“เกิดอะไรขึ้น คุณไม่ชอบชื่อนั้นเหรอ” เมื่อเห็นความไม่พอใจในดวงตาของเธอ ไบรอันจึงพูดว่า “อ๋อ ใช่ คุณคือมิสวูดเซน คุณสามารถมีผู้ชายแบบไหนก็ได้ที่คุณต้องการ ฉันพูดถูกไหม”

ไอลาเม้มริมฝีปากและไม่พูดอะไร ไม่ใช่ว่า เธอไม่อยากพูด แต่ท้องของเธอกำลังปวด เธอปิดปากและเห็นแก้วน้ำวางอยู่บนโต๊ะ

เพื่อบรรเทาอาการไม่สบายท้อง เธอเอื้อมมือไปหยิบแก้วแล้วกลืนลงไป แต่เธอไม่สามารถกลืนมันได้ เธอจึงพ่นมันออกมา เพราะมันไม่ใช่น้ำ แต่มันคือสไปริทัส

“โอ้! นี่แหละคือสิ่งที่เธอชอบ” ไบรอันเริ่มเชื่อว่าบางทีเธออาจพูดความจริง แต่บางทีเธออาจจะแค่ทำเป็นเล่นไป

“เปล่า ฉันแค่…” ก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอก็คว้าโซฟาข้างตัวไว้แล้วอาเจียน เพราะเธอไม่มีอะไรจะกิน สิ่งเดียวที่ออกมาคือกรดในกระเพาะ

หลังจากนั้นไบรอันช่วยพยุงเธอขึ้นและโยนเธอลงบนเตียงขนาดคิงไซส์ในห้อง

หัวของอายลาหนักอยู่แล้ว และการกระทำของไบรอันทำให้เธอไปกระแทกหัวกับโต๊ะข้างเตียง หน้าผากของเธอบวมขึ้นทันที เธอรู้สึกเวียนหัวมากขึ้นเมื่อความเจ็บปวดทำให้เธอเบือนหน้าหนี

อย่างไรก็ตาม ไบรอันไม่ได้แสดงความเมตตาต่อหญิงสาวตรงหน้าเขาเลย เขาเพียงแต่จ้องมองเธอด้วยสายตาดุร้าย

เรื่องราวเพิ่งจะเริ่มน่าสนใจ