Rozdział 3 Powinienem cię poślubić

Po przebraniu się Stacy wyszła z przymierzalni i spojrzała do lewego pokoju. Drzwi były zamknięte.

„Pasuje ci bardzo dobrze.”

Janet miała dobry gust. Zasadniczo potrafiła od razu wybrać odpowiednie ubrania dla kogoś. Stacy założyła jasnoniebieską sukienkę, która sprawiała, że jej skóra wyglądała na bardziej białą. Koronka na jej talii podkreślała jej smukłą talię. Była chuda, ale jej policzki były bardzo delikatne.

Ethan uznał, że to odpowiednie, więc poszedł zapłacić. Potem dowiedział się, że sukienka kosztowała ponad 30 000 juanów. Ale biorąc pod uwagę, że miała spotkać się z rodziną Louise, zacisnął zęby i zapłacił. Powiedział zimnym głosem: „Chodźmy”.

Stacy już wiedziała, że był bezduszny, lecz mimo to nadal czuła się przygnębiona i cierpiała z powodu jego chłodu.

Spuściła głowę i poszła za nim do samochodu.

Niedługo samochód zatrzymał się przed bramą domu rodziny Morganów.

Kierowca otworzył drzwi Ethanowi. Pochylił się i wyszedł z samochodu, a Stacy podążyła za nim.

Stojąc w drzwiach willi, przez kilka sekund była w transie. Z powodu choroby młodszego brata ona i jej matka żyły okropnym życiem, podczas gdy jej ojciec i jego kochanka szczęśliwie mieszkali w tej wspaniałej willi.

Nie mogła powstrzymać się od zaciśnięcia dłoni.

„Czemu wciąż tam stoisz?” Ethan poczuł, że Stacy nie idzie za nim. Kiedy się obejrzał, zobaczył ją stojącą w drzwiach w oszołomieniu.

Stacy pośpieszyła za nim. Kiedy Ethan usłyszał, jak służący mówią, że rodzina Louise jeszcze nie przybyła, poprosił ją, aby zaczekała w salonie.

W salonie, przy oknie francuskim, stało pianino, które było wyprodukowane w Niemczech i bardzo drogie. Jej matka kupiła je dla niej na jej pięcioletnie urodziny.

Podobało jej się, gdy była młoda. Zaczęła uczyć się gry na pianinie w wieku czterech i pół roku. Po tym, jak ją wysłano, nigdy więcej na nim nie grała.

Nie mogła się powstrzymać, żeby nie wyciągnąć ręki, była z tym oswojona i podekscytowana.

Położyła palec wskazujący na klawiszu fortepianu i delikatnie go nacisnęła. Z brzękiem, z fortepianu wydobył się melodyjny i czysty dźwięk. Ponieważ nie grała na nim od dłuższego czasu, jej palce były teraz dość sztywne.

„Jak śmiesz dotykać moich rzeczy?” Za nią rozległ się wyraźny głos pełen gniewu.

Jej rzeczy?

Stacy odwróciła się i zobaczyła Annę Morgan stojącą za nią w agresywny sposób. Przypomniała sobie, że była o rok młodsza od niej, a teraz miała siedemnaście lat. Odziedziczyła zalety Samanthy Black i wyglądała bardzo ładnie.

Ale sposób, w jaki na nią patrzyła, był odrobinę dziki.

"Twój?"

Zniszczyli małżeństwo jej matki i wydali pieniądze. Teraz nawet prezent od matki wpadł w ręce jej przyrodniej siostry?

Powoli zacisnęła pięści i powtarzała sobie, że nie powinna działać impulsywnie, bo i tak nie jest w stanie odebrać sobie tego, co do niej należy.

Ona musi to tolerować!

Nie była już małą dziewczynką, którą ojciec odesłał osiem lat temu i która nie znała nic poza płaczem. Teraz dorosła!

„Ty... jesteś Stacy?!” Anna odzyskała zmysły. Rodzina Louise odwiedzi ją dzisiaj. Ojciec przywiózł matkę i córkę z powrotem.

Anna wciąż pamiętała dzień, w którym Ethan wysłał Stacy za granicę. Stacy uklękła na ziemi i objęła nogi Ethana, błagając go, żeby jej nie odsyłał.

„Czy nie jesteś bardzo szczęśliwa, że tata cię przywrócił?” Anna skrzyżowała ramiona na piersi i spojrzała na nią z pogardą. „Nie bądź zadufana. Wyjdziesz za mąż do rodziny Louise. Mówią, że ten mężczyzna…”

Mówiąc to, Anna zasłoniła usta i zaśmiała się szyderczo.

Nie mogła powstrzymać radości, gdy przypomniała sobie, że Stacy wychodzi za mąż za niepełnosprawnego i impotenta.

Małżeństwo było wielkim wydarzeniem w czyimś życiu. Czy jej życie nie zostałoby zrujnowane, gdyby poślubiła takiego mężczyznę?

Stacy zmarszczyła brwi.

W tym momencie podszedł służący. „Rodzina Louise jest tutaj”.

Ethan przyszedł do drzwi, żeby ich powitać.

Stacy odwróciła się i zobaczyła mężczyznę, którego wepchnęła osoba na wózku inwalidzkim. Miał wyraźne rysy twarzy i był bardzo przystojny. Nawet jeśli siedział na wózku inwalidzkim, nikt nie ośmielił się go lekceważyć.

Czy ten mężczyzna, czy ci sami ludzie nie flirtowali z kobietą w przymierzalni?

On jest najstarszym synem rodziny Louise?!

Jednak w przymierzalni wyraźnie zobaczyła, że mógł stać i trzymać kobietę w ramionach, a jego nogi nie odniosły żadnych obrażeń.

„Co się dzieje?”

Zanim zdążyła zrozumieć, dlaczego ten mężczyzna udaje kulawego, Ethan krzyknął do niej: „Chodź tu, Stacy. To najstarszy syn rodziny Louise”.

Ethan wzruszył ramionami i skłonił się z pochlebnym uśmiechem. „Panie Louise, to jest Stacy”.

Ethanowi było przykro, że najstarszy syn rodziny Louise jest kaleką.

Wzrok Harry'ego Louise'a padł na Stacy. Zmarszczył brwi, gdy zobaczył, że Stacy jest młoda, chuda i nieco niedożywiona.

To było małżeństwo zaaranżowane przez jego matkę. A poza tym jej matka zmarła. Jako syn nie mógł złamać umowy. Dlatego po tym, jak został przypadkowo ukąszony przez żmiję poza granicami kraju, ogłosił, że nie został wyleczony, jest niepełnosprawny i impotentny. Chciał tylko, żeby rodzina Morganów cofnęła swoje słowa.

Nie spodziewał się, że rodzina Morganów nie cofnie się.

Harry milczał, a jego twarz posępniała. Ethan pomyślał, że nie jest zadowolony, więc szybko wyjaśnił: „Ona jest jeszcze młoda. Ma zaledwie 18 lat i wyrośnie na piękność”.

Harry zaśmiał się szyderczo w sercu. Nie widział żadnego piękna, ale czuł, że coś jest nie tak. Ethan chciał wydać za niego jej córkę, nie zważając na to, że był kulawym człowiekiem.

Jego oczy były zimne, a kącik ust znacząco uniósł. „Wyjechałem za granicę, aby zająć się kilkoma sprawami i przypadkowo się zraniłem. Obawiam się, że nie mogę chodzić i nie mogę wypełnić obowiązku męża...”

„Nie mam nic przeciwko” – odpowiedziała natychmiast Stacy.

Ethan obiecał jej, że jeśli tylko wyjdzie za mąż za członka rodziny Louise, zwróci jej posag. Ona i tak powie „tak”, nawet jeśli dołączy do rodziny pierwszego dnia i następnego dnia otrzyma rozwód.

W tym momencie Stacy wszystko zrozumiała. Mógł wstać, ale przyszedł do rodziny Morganów i usiadł na wózku inwalidzkim. To przez tę kobietę. Nie chciał wypełnić umowy i chciał, żeby rodzina Morganów ją podarła.

Ale nie spodziewał się, że Ethan będzie skłonny poświęcić swoją nielubianą córkę i przyjść, żeby wypełnić umowę.

Harry spojrzał na nią zmrużonymi oczami.

Stacy poczuła chłód i gorycz, gdy na nią patrzył. Nie chciała poślubić kogoś z rodziny Louise.

Jeśli się nie zgodzi, jak mogłaby wrócić do Chin? Jak mogłaby odzyskać to, co straciła?

Uniosła kącik ust i uśmiechnęła się. Tylko ona wiedziała, jak gorzkie to było. „Jesteśmy zaręczeni od dzieciństwa. Powinnam cię poślubić, cokolwiek zrobisz”.

Wzrok Harry'ego stał się chłodniejszy i pomyślał, że ta kobieta jest bardzo elokwentna.

Ethan nie zdawał sobie sprawy, że coś jest nie tak. Nieśmiało zapytał: „Ten ślub—”

Harry miał mieszane uczucia i w końcu się uspokoił. „Oczywiście, umowa została zawarta przez dwie rodziny dawno temu. Jak możemy ją złamać?”

Stacy spuściła wzrok i ukryła myśli. Nie odważyła się na niego spojrzeć. Najwyraźniej nie był zadowolony z małżeństwa.

Jeśli się teraz zgodził, to tylko ze względu na obietnicę.

„To było miłe”. Ethan był szczęśliwy w sercu. Zdecydowanie dobrze było zostać teściami rodziny Louise kosztem niepopularnej córki.

Chociaż rodzina Morganów była również bogata, w porównaniu z rodziną Louise, nie byli niczym. Nie, żeby być precyzyjnym, w porównaniu z rodziną Louise, te dwie rodziny były jak rekiny i krewetki.

Nie można ich wymienić jednym tchem!

Ethan pochylił się i powiedział cichym głosem: „Już poprosiłem ich o przygotowanie kolacji. Możesz zjeść kolację tutaj, zanim wyjdziesz”.

Harry zmarszczył brwi. To było obrzydliwe ze strony Ethana, że był tak służalczy.

„Nie, dziękuję. Mam coś innego do zrobienia”. Harry odmówił, a Jack Glenn go wypchnął. Kiedy mijał Stacy, Harry podniósł rękę, by powiedzieć Jackowi, żeby się zatrzymał. Spojrzał w górę i zapytał: „Pani Morgan, czy jest pani wolna?”