Rozdział 1 Nie żałuję

Gorące powietrze powoli wydostawało się z jej pleców, a jego gorący oddech wsiąkał w jej uszy. „Jesteś dziewicą?”

Dziwny oddech zabrzmiał jej w uszach i sprawił, że zadrżała, lecz nie odważyła się nic powiedzieć.

Stacy Morgan poczuła, że mężczyzna na moment się zatrzymał, po czym powiedział ponownie: „Jeszcze nie jest za późno, żebyś teraz żałował”.

Zacisnęła pięści nerwowo i pokręciła głową. „Nie żałuję...”

Miała 18 lat i była wtedy w szczytowym okresie swojej kariery, ale...

"To boli!"

Rozdzierający ból sprawił, że zadrżała w ramionach mężczyzny.

Stacy ugryzła się w wargę, nie mówiąc ani słowa, by zachować tę ostatnią godność. Oprócz strachu przed utratą dziewictwa, przerażał ją również mężczyzna. Wyraźnie czuła jego silną sylwetkę i niesamowitą siłę.

Wydawało się, że nie będzie zmęczony. Zabrał każdy cal jej skóry. To była dla niej boleśnie długa noc...

W końcu, w środku nocy, mężczyzna wstał i poszedł do łazienki. Stacy podniosła swoje zmęczone ciało, ubrała się i wyszła z pokoju.

Na dole hotelu stała kobieta w średnim wieku, która zapoznała ją z tym biznesem. Kiedy zobaczyła wychodzącą Stacy, podała jej czarną torbę i powiedziała: „To twoja nagroda”.

Stacy wzięła je bez wahania. Trzymając pieniądze, szybko wybiegła, ignorując ból w intymnych częściach ciała. Chciała po prostu jak najszybciej pojechać do szpitala.

Niebo było nadal ciemne, więc na korytarzu nie było nikogo. Dwie osoby na noszach przed salą operacyjną nie zostały wysłane, ponieważ nie zapłaciły.

Stacy spojrzała na nich z wielkim bólem i zaszlochała: „Mam teraz pieniądze. Proszę, uratujcie moją matkę i brata...” Zaszlochała i podała pieniądze lekarzowi. Lekarz spojrzał na nie i poprosił pielęgniarkę o sprawdzenie numeru, po czym pozwolił personelowi medycznemu wysłać rannego na salę operacyjną.

Widząc, że nie wepchnęli jej brata do wody, Stacy pobiegła, by złapać lekarza i błagała: „I mojego brata, proszę, uratujcie go...”

Lekarz westchnął i powiedział: „Przykro mi, ale twój brat nie żyje...”

"On nie żyje?!"

Ta szokująca wiadomość nie dotknęła Stacy, przez co jej świat się zawalił...

Bolało, jakby ktoś dźgał ją nożem w klatkę piersiową. Ból powalił ją na ziemię. Osiem lat temu, gdy miała dziesięć lat, jej ojciec zdradził i porzucił jej matkę. Wysłał jej ciężarną matkę i ją do obcego kraju, którego nie znały.

Później urodził się jej młodszy brat. Zdiagnozowano u niego autyzm, gdy miał trzy lata. To jeszcze pogorszyło ich biedne życie. Ona i jej matka wykonywały mnóstwo prac dorywczych, ledwo wiążąc koniec z końcem. Jednak wypadek samochodowy postawił ją teraz w rozpaczliwej sytuacji, ponieważ nie miała żadnych krewnych ani pieniędzy w tym obcym kraju.

Nie miała innego wyjścia, jak oddać się prostytucji, ale i tak nie udało jej się uratować brata.

To był rodzaj bólu, który nie wprawiał ludzi w histerię, ale w dyskomfort. Trudno jej było oddychać, a jej świat pogrążył się w ciemności. Ale musiała to zaakceptować z uśmiechem, ponieważ jej matka wciąż żyła.

Mama jej potrzebowała.

Po leczeniu jej matka czuła się lepiej. Ale kiedy dowiedziała się, że jej syn nie żyje, jej świat się zawalił.

Stacy przytuliła ją i zawołała: „Mamo, nadal mnie masz i żyj dobrze dla mnie”.

W tym miesiącu w szpitalu Janet Johnson często siedziała przy łóżku w oszołomieniu. Stacy wiedziała, że tęskni za synem. Gdyby nie ona, jej matka poszłaby z bratem . Została wyrzucona ze szkoły, ponieważ musiała opiekować się matką, ale jej matka czuła się lepiej.

Zabrała jedzenie do szpitala i poszła na oddział. Gdy miała otworzyć drzwi, usłyszała głos w środku—

Znała ten głos. Nawet jeśli minęło osiem lat, wciąż wyraźnie pamiętała, jak zmusił jej matkę do rozwodu.

Nigdy ich nie odwiedził po wysłaniu ich tutaj. Czego chciał, że nagle pojawił się dzisiaj?

„Janet, ty i pani Louise byliście jak Bernard i Doris, i zaręczyliście swoje dzieci. Technicznie rzecz biorąc, powinieneś pozwolić córce wyjść za mąż za swojego syna, skoro to była twoja obietnica...”

„Co masz na myśli, Ethan Morgan?” Niezależnie od obrażeń, Janet miała problem, żeby go uderzyć. Czy on nadal był człowiekiem?

Wysłał jej córkę i ją do tego dziwnego miejsca, z którym nie były zaznajomione. Nigdy nie obchodziło go, czy żyją, czy nie. Jedynym powodem, dla którego przyszedł tu dzisiaj, było wydanie jej córki za mąż?

„Najstarszy syn rodziny Louise jest synem twojego dobrego przyjaciela. Jest przystojny. Znasz historię rodziny Louise. Jeśli twoja córka wyjdzie za niego za mąż, będzie żyła szczęśliwym życiem...” Po tych słowach zniżył głos.

Najstarszy syn rodziny Louise był szlachetny i przystojny. Jednak miesiąc temu został ukąszony przez jadowitego węża, gdy wyjechał za granicę w interesach. Był odrętwiały i nie mógł się ruszać ani mówić.

Gdyby wyszła za niego, żyłaby jako wdowa.

„Wyjdę za niego za mąż.”

Stacy nagle otworzyła drzwi, mocno trzymając w dłoni pudełko z lunchem. „Wyjdę za niego, ale mam warunek”.

Ethan patrzył na córkę w transie, której nie widział od ośmiu lat. Kiedy ją tu wysłano, była jeszcze dziesięcioletnim dzieckiem. Teraz dorosła. Jej skóra była biała, ale była zbyt chuda. Jej twarz była mała jak dłoń, ale była sucha i wcale nie świeża, jakby nie rosła dobrze.

Jego młodsza córka była o wiele słodsza od niej.

Teraz czuł się mniej urażony. W końcu nie była taka ładna. Nawet jeśli poślubiła bezsilnego męża, nie byłaby aż tak skrzywdzona.

Myśląc o tym, Ethan nie czuł, że coś jest nie tak. „Jaki jest twój stan? Po prostu powiedz mi.”

„Chcę wrócić do Chin i odebrać mamie wszystko, co należy do niej. Jeśli możesz to zrobić, wyjdę za niego za mąż”. Stacy zacisnęła pięści raz po raz, a potem powoli się uspokoiła.

Chociaż nie była w kraju przez cały rok, słyszała o rodzinie Louise w Mieście B, gdy była dzieckiem. Rodzina Louise miała rozszerzoną rodzinę i setki miliardów majątku h. Najstarszy syn rodziny Louise był z pewnością honorowy. Stacy nie spodziewała się, że może mieć taki majątek. Mógł być brzydki lub fizycznie ranny.

Ale mimo wszystko była to dla niej dobra okazja, by wrócić do Chin. Jeśli dobrze ją wykorzysta, może uda jej się odzyskać posag matki.

„Stacy…” Janet chciała ją przekonać, że małżeństwo to nie żart.

Jej córka wiele wycierpiała i nie chciała, żeby wyszła za mąż za obcego człowieka.

Słysząc to, Ethan martwił się, że Stacy da się odwieść od tego przez Janet. Szybko powiedział: „Okej, dopóki jesteś gotowa go poślubić, pozwolę ci wrócić do Chin”.

„A co z posagiem mojej matki?” Stacy spojrzała na ojca i powiedziała niezwykle zimnym głosem.

Kiedy Janet go poślubiła, otrzymał duży posag, który był wart dużo pieniędzy. Teraz Ethan bardzo niechętnie go oddawał.

„Tato, moja siostra musi być bardzo ładna i zasługuje na lepszą. Jeśli wyjdzie za mąż za fizycznie okaleczonego mężczyznę, jej całe życie się skończy. Co więcej, ty i moja matka już się rozwiedliście. Powinieneś zwrócić pieniądze, które przywiozła rodzinie Morganów”.

Ethan czuł się winny i nie odważył się na nią spojrzeć.

Skąd wiedziała, że najstarszy syn rodziny Louise został ranny fizycznie, kiedy ona była w obcym kraju?

Ethan nie wiedział, że Stacy po prostu zgadywała.

Myśląc, że poślubi ona nienormalnego mężczyznę, Ethan zacisnął zęby i powiedział: „Dam ci je, jak tylko za niego wyjdziesz”.

Jego najmłodsza córka była śliczna jak kwiat. Jak mógł pozwolić jej wyjść za mąż za bezsilnego mężczyznę?

„Bez względu na to, jak szlachetny by nie był, jeśli nie może uprawiać seksu, jest niczym więcej, jak tylko wrakiem człowieka”.

Na myśl o tym Ethan poczuł mniej współczucia.

Ale jeszcze bardziej nienawidził Stacy, bo ona chciała tylko wyciągnąć od niego trochę pieniędzy.

Ethan spojrzał na nią chłodno. „Twoja matka nie nauczyła cię dobrze. Nie masz w ogóle manier!”

Stacy naprawdę chciała powiedzieć: „Czy nie miałeś żadnej odpowiedzialności jako ojciec?” On po prostu ją tu wysłał i nigdy się nią nie przejmował.

Ale nie mogła tego powiedzieć w tym momencie, bo nie miała już nic, a drażnienie Ethana nie miało sensu.

„Przygotuj się, jutro wrócimy.” Ethan zamachnął rękawami i opuścił oddział.