Κεφάλαιο 5

Το εξώφυλλο του περιοδικού την έδειχνε να βγαίνει από τη σουίτα με ανδρικά ρούχα και τη φούστα της να δείχνει ατημέλητη στη φωτογραφία.

Υπήρχαν αόριστα σημάδια χίκυ στο λαιμό της και ήταν υποβλητικό σε όλους όσους το διάβαζαν. Κάθε ηλίθιος θα μπορούσε να συμπεράνει τι πρέπει να έκανε στο ξενοδοχείο με αυτή τη φωτογραφία.

Ο επίμαχος τίτλος έγραφε: Μια γυναίκα της οικογένειας Μπένετ είχε μια στάση για μια νύχτα.

Όχι μόνο εμφανιζόταν η Σάρλοτ στο εξώφυλλο, αλλά υπήρχαν και φωτογραφίες της να δείχνει κακιά μεθυσμένη μέσα.

Η αίθουσα KTV με χαμηλό φωτισμό ήταν κατάμεστη από κόσμο. Όλοι ψιθύριζαν κάτι σε κάποιον και από τη γωνία που τραβήχτηκαν, οι φωτογραφίες υπαινίσσονταν κάτι σεξουαλικό.

Μόλις βγήκα από το ξενοδοχείο, πώς έγινε η είδηση τόσο γρήγορα;

Στο δρόμο της επιστροφής άλλαξε άλλο πουκάμισο, μήπως αποκαλυφθεί η περίπτωσή της, αλλά τελικά ήταν μάταιο. Καθώς έπεφτε στο έδαφος, το πρόσωπό της ήταν λευκό σαν ταφόπλακα και το χέρι της έτρεμε.

Λίγη ώρα αργότερα, το περιοδικό γλίστρησε από το χέρι της, με το θρόισμα του να τριφτεί στα αυτιά της σαν να κοροϊδεύει την ανικανότητά της. Δεν μπορούσε να φανταστεί τη φρίκη που θα της έδειχναν οι Μπένετς.

« Ι...» Η Σάρλοτ ήταν τρομοκρατημένη. Προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό της, αλλά δεν μπορούσε να πει λέξη.

Τι να πω πάντως; Κοιμήθηκα με κάποιον χθες το βράδυ.

« Δεν έχεις τίποτα να πεις για σένα, Σάρλοτ;» Η οργή της Έλεονορ φούντωσε στη θέα της Σάρλοτ που προσπαθούσε να προσποιηθεί την αδυναμία της, και χτύπησε το τραπεζάκι του καφέ με το μπαστούνι, ραγίζοντάς το.

Φοβούμενη για τη ζωή της, η Σάρλοτ έτρεμε καθώς εκλιπαρούσε για συγχώρεση. «Λυπάμαι. Δεν το εννοούσα. Παρακαλώ ελεήσου!» Η καρδιά της χτυπούσε από φόβο.

Δεν είμαι πια παρθένα. Θα με σκότωνε;

Όλοι στο σαλόνι σοκαρίστηκαν από το ξέσπασμα της Eleanor και κανείς δεν τόλμησε να μιλήσει για λογαριασμό της Charlotte. «Θέλεις να δείξω έλεος; Τώρα αυτό είναι ένα αστείο. Ο πατέρας σου σε έστειλε εδώ και μας πήρε τα λεφτά. Δεν έχουν περάσει δύο μέρες, αλλά είσαι ήδη συνδεδεμένος με έναν τυχαίο άντρα. Μας θεωρείτε απλό αστείο; Προσπαθείς να αντέχεις την αυθάδεια;» Τα μάτια της Έλεονορ ήταν διάπλατα από οργή, με τον συμπλέκτη της να χτυπά στο έδαφος.

Η Σάρλοτ ανατρίχιασε με την αναφορά των Μπένετς και ακόμη και τα δόντια της έτριξαν. Δαγκώνοντας τα χείλη της, συγκέντρωσε το θάρρος της και σήκωσε το βλέμμα της.

Δάκρυα κύλησαν στα μάτια της ενώ ζήτησε συγγνώμη, «Συγγνώμη, αλλά πήρες τις αποφάσεις μονομερώς. Δεν ήθελα να το κάνω. Θα ζητήσω από τον πατέρα μου να κάνει την επιστροφή χρημάτων, οπότε παρακαλώ αφήστε με να φύγω. Λυπάμαι!»

Η Έλεονορ την κοίταξε σκυθρωπά, έξαλλη από το γεγονός ότι της απάντησε. «Πιστεύεις ότι μπορείς να φύγεις αφού μας βάλεις σε αυτό το χάος; Δεν υπάρχει ευκαιρία. Πώς τολμάς να απατήσεις τον Michael; Θα σου δώσω ένα μάθημα».

Το στήθος της Έλεονορ ανύψωσε την οργή της ενώ τα μάτια της έγιναν πιο σκούρα, μοιάζοντας με δαίμονα που ήρθε από την κόλαση.

Η Σάρλοτ άρχιζε να ξεσπάει κρύος ιδρώτας βλέποντάς την. Είπαν ότι οι Μπένετς δεν δείχνουν κανένα έλεος όταν σκοτώνουν. Θα με σκοτώσει;

« Τι προσπαθείς να κάνεις;» Προσπάθησε να κάνει πίσω, αλλά πριν προλάβει, οι υπηρέτες την είχαν ήδη καθηλώσει. «Α!»

Η Σάρλοτ κόντεψε να λιποθυμήσει από σοκ όταν είδε την Έλεονορ να στέκεται όρθια. Δεν υπήρχε ίχνος ζεστασιάς στα μάτια της καθώς πλησίαζε αργά τη Σάρλοτ.

Η Σάρλοτ ένιωσε τη ζωή της να αστράφτει μπροστά στα μάτια της και κάθε κύτταρο στο σώμα της ήταν γεμάτο φόβο.

« Δεν ήρθα εδώ πρόθυμα! Αναγκάστηκα σε αυτό! Σε παρακαλώ μη με σκοτώσεις! Δεν θέλω να πεθάνω! Παρακαλώ αφήστε με να φύγω. Θα ξεπληρώσω το χρέος μου, το υπόσχομαι!». Η Σάρλοτ παρακαλούσε δακρυσμένη.

Δεν μπορούσε να τη νοιάζει πια, γιατί η ζωή της ήταν στο όριο.

Ξαφνικά, η Έλεονορ της έδωσε ένα σφιχτό χαστούκι, παραλίγο να τη λησμονήσει. Το κεφάλι της Σάρλοτ γύρισε στο πλάι από την πρόσκρουση, μετά το πρόσωπό της μουδιάστηκε και τα αυτιά της βούισαν.

Μπορούσε ακόμη και να γευτεί το αίμα στο στόμα της.

«Α, τώρα φοβάσαι για τη ζωή σου; Θα έπρεπε να μην το έχετε σκεφτεί όταν συνδέατε. Ταπείνωσες εντελώς την οικογένειά μας!». Η Έλεονορ βρυχήθηκε, με τα μάτια της αιμόφυρτα.

Ποιος ήξερε ότι ένα τόσο αθώο κορίτσι είναι στην πραγματικότητα πόρνη; Ποια πιστεύει ότι είναι; Πάω να της κάνω μάθημα.

Γαμώτο! Πώς τόλμησε να με χαστουκίσει; Πιστεύει ότι είμαι εύκολη λεία; Η Σαρλότ δάγκωσε τα χείλη της και βρυχήθηκε: «Αν νομίζετε ότι σας ντρέπομαι, αφήστε με να φύγω! Νομίζεις ότι θέλω να είμαι εδώ; Ωχ!»

Σ*τ, πονάει!

« Μόλις μου φώναξες, κορίτσι;» Η Έλεονορ δεν είχε προκληθεί ποτέ με αυτόν τον τρόπο πριν, γι' αυτό ήταν νευριασμένη που η Σάρλοτ το έκανε.

Ήθελε να χαστουκίσει ξανά τη Σάρλοτ, αλλά η καρδιά της τράνταξε όταν συνάντησε την έξαλλη λάμψη της τελευταίας. Στο τέλος, άφησε κάτω το χέρι της.

Ωστόσο, ο θυμός της δεν υποχώρησε.

« Πάρτε την!»

« Ναι!»

Τότε η Σάρλοτ παρασύρθηκε γρήγορα, προκαλώντας σοκ. «Γεια, πού με πας; Ο φόνος είναι έγκλημα, άρα θα μπεις στη φυλακή. Άσε με να φύγω! Και η εμπορία ανθρώπων είναι επίσης έγκλημα! Βοήθεια!"

Αλλά οι φωνές της ήταν μάταιες καθώς οι υπηρέτες την έσυραν σε ένα δωμάτιο υπό τις οδηγίες της Έντα και την πέταξαν μέσα. Τότε η πόρτα έκλεισε με δύναμη πίσω της και το σκοτάδι την κατάπιε.

Το κεφάλι της Σάρλοτ στριφογύρισε από το να πεταχτεί στο δωμάτιο. Πριν προλάβει να σηκωθεί, η Έντα είπε ψυχρά έξω: «Κυρία. Ο Μπένετ θέλει να μετανοήσεις. Μέχρι να το κάνετε, θα είστε κλειδωμένοι εκεί μέσα».

Αλλά έχω μετανιώσει!

« Να την παρακολουθείς στενά και μην την αφήνεις να φύγει».

« Ναι!»

Μετά από αυτό, ακούστηκε η Έντα να τιμωρεί τους φρουρούς έξω. Μόνο όταν είχε φύγει, η Σάρλοτ κατέβασε την επιφυλακή της και σηκώθηκε με δυσκολία, αλλά όταν σήκωσε το βλέμμα της, άναψε σοκαρισμένη.

Ιερά χάλια! Με πέταξαν στην αίθουσα των προγόνων;

Αυτό που την υποδέχτηκε ήταν χιλιάδες αναμνηστικές πλάκες που ήταν τοποθετημένες σε δύο σειρές. Ένιωθε σαν να την παρακολουθούσαν χιλιάδες ψυχές και ένα ρίγος έτρεξε στη ραχοκοκαλιά της.

Πλημμυρισμένη από φόβο, χτύπησε το στήθος της για να ηρεμήσει την καρδιά της που σφυροκοπούσε και ανοιγοκλείνοντας τα μάτια της καθώς έλεγχε προσεκτικά το κτίριο.

Είχε κρύο και σκοτάδι μέσα γιατί η πόρτα και τα παράθυρα ήταν κλειστά. Μόνο ο βωμός είχε μια πηγή ζεστασιάς, που προερχόταν από ένα αδύναμο κερί.

Όσο περισσότερο έμενε εκεί, τόσο πιο απόκοσμο νόμιζε ότι ήταν το μέρος και δεν μπορούσε παρά να καταβροχθίσει.

Γιατί στο διάολο με πέταξαν εδώ; Προσπαθούν να με τρομάξουν μέχρι θανάτου;

Τότε η φλόγα του κεριού τρεμόπαιξε και κάτι φαινόταν να γλιστράει από δίπλα της. Η Σάρλοτ πήδηξε σοκαρισμένη και μετά όρμησε προς την πόρτα. Το πρόσωπό της είχε γίνει άσπρο σαν σεντόνι μέχρι τότε. "Βοήθεια! Βοήθεια!"

Έκλεισε με δύναμη την πόρτα, με τον ιδρώτα να βυθίζεται στην πλάτη της. «Άνοιξε την πόρτα! Άσε με να βγω!»