Κεφάλαιο 6

Όμως όσο κι αν ούρλιαζε, οι φρουροί έκαναν ότι δεν την άκουσαν.

« Βοήθεια!» Η Σάρλοτ ένιωσε την καρδιά της να ξεσπά από το στήθος της. Ένα απόκοσμο ρίγος έτρεξε στη ραχοκοκαλιά της όταν ένιωσε σαν να την παρακολουθούσαν αμέτρητα μάτια και ο ιδρώτας ξεχύθηκε από το μέτωπό της.

Αλλά ανεξάρτητα από το πώς έσκυψε το χερούλι, η πόρτα δεν άνοιγε. Εκείνη τη στιγμή ήταν στα πρόθυρα να σπάσει. Κλειδωμένη σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με τίποτε άλλο παρά αναμνηστικές ταμπλέτες γύρω της, ακόμα και η αναπνοή της ακουγόταν δυνατά.

Έμεινε χωρίς άλλη επιλογή, γύρισε αργά και κοίταξε τις ταμπλέτες έντρομη με την πλάτη της στην πόρτα. Είχε χτυπήσει παντού μέχρι τότε.

Ενώνοντας τα χέρια της, παρακάλεσε με τρεμάμενη φωνή, «Δεν ήθελα να ενοχλήσω την ανάπαυσή σας, πρόγονοι της οικογένειας Μπένετ. Σε παρακαλώ μη με στοιχειώνεις."

Η σιωπή ήταν η απάντησή της, συνοδευόμενη από τίποτα άλλο από το τρίξιμο του κεριού.

Η Σάρλοτ ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει πιο γρήγορα από ποτέ, αλλά αποφάσισε και γονάτισε μπροστά στις ταμπλέτες με ένα μαξιλάρι κάτω από τα γόνατά της.

«Ξέρω ότι αυτό που έκανα ήταν λάθος, κύριοι και κυρία. Αλλά δεν απάτησα επίτηδες. Ήμουν μεθυσμένος, α-και για κάποιο λόγο, κατέληξα να κοιμάμαι με κάποιον άλλο.

« Αλλά ο πατέρας μου με πούλησε στην οικογένειά σου παρά τη θέλησή μου. Άκουσα ότι ο κύριος Μπένετ είναι ένα άσχημο παλιό κότσι, και είναι επίσης ανάπηρος. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορείς να αναγκάσεις μια κοπέλα σαν εμένα να γεννήσει τα παιδιά του, έτσι δεν είναι; Οπότε, παρακαλώ, αφήστε με να φύγω. σε ικετεύω."

Χτύπησε το κεφάλι της στο πάτωμα μερικές φορές.

« Λυπάμαι. Δεν το εννοούσα, αλλά τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει τώρα. Η κυρία Μπένετ ή η Έλεονορ, όπως μπορεί να την αποκαλείτε, με έκανε να γονατίσω μπροστά σας ως τιμωρία μου. Θα με αφήσει αν με συγχωρήσετε;»

Η Σάρλοτ έτρεξε ενώ ικέτευε για τη ζωή της, προσπαθώντας να διώξει τον φόβο μέσα της. Αλλά κανείς δεν μπορούσε να της δώσει τη συγχώρεση που ζητούσε. Λοιπόν, αν κάποιος το έκανε όντως, μπορεί να πέθαινε από σοκ.

Το να πεταχτεί κανείς στην αίθουσα των προγόνων κάποιου και να αναγκαστεί να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τις ταμπλέτες εκεί μέσα θα τρόμαζε οποιονδήποτε, ακόμα κι αν δεν ήταν στοιχειωμένο.

Η Σάρλοτ βούλιαξε ξανά, φοβούμενος να την κυριεύσει. Ήθελε να δραπετεύσει, αλλά όλος ο τόπος ήταν σφραγισμένος, οπότε το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να μείνει στη θέση του και να ελπίζει ότι δεν προσέβαλλε κανένα σπινθηροβόλο .

Τα μαλλιά της σηκώθηκαν, καθώς σάρωνε το περιβάλλον της. Κι αν δω κάτι;

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, συνέχιζε να αισθάνεται ότι υπήρχαν μάτια πάνω της.

Έπρεπε να ξανακοιτάξει γύρω της για να επιβεβαιώσει ότι δεν υπήρχε τίποτα προτού αναστενάσει ανακούφιση. «Φανταζόμουν μόνο πράγματα. Φτου..."

Χτύπησε το στήθος της ενώ παρηγορούσε τον εαυτό της.

Είναι μέρα τώρα, οπότε δεν υπάρχει φάντασμα εδώ.

Αυτό ενίσχυσε λίγο το θάρρος της και άλλαξε από γονατιστή στο καθιστή. Οι χιλιάδες ταμπλέτες ήταν ένα τρομακτικό θέαμα, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν τόσο φοβισμένη όσο πριν.

Τότε άρχισε να τους παρατηρεί στενά αλλά με σεβασμό.

Βλέποντας τα δύο τάμπλετ μπροστά που έμοιαζαν καινούργια, συνοφρυώθηκε. Θα μπορούσαν αυτά να είναι τα tablet των γονέων αυτού του διεστραμμένου;

« Ω, συγγνώμη, συγγνώμη. Παρακαλώ συγχωρέστε με. Δεν το εννοούσα.”

Εκείνη μουρμούρισε κάτι και κοίταξε γύρω της αβοήθητη, μαζεύοντας τα χείλη της. Τα πόδια της εξακολουθούσαν να πονούν και το να πεταχτεί στην αίθουσα σχεδόν την τραυμάτισε.

Ήταν αρκετά λυπηρό που ο πατέρας της την πούλησε στους Μπένετς για να μπορέσει να γεννήσει το παιδί του κυρίου Μπένετ. Για να προσθέσει προσβολή στον τραυματισμό, έχασε την παρθενία της μετά από μια συγκέντρωση και εκτέθηκε.

Γεια, περίμενε ένα λεπτό. Κάτι δεν πάει καλά.

Είχε κάποια εμπειρία να μεθύσει πριν, αλλά το προηγούμενο βράδυ δεν είχε νόημα. Ένιωθε λαγνεία να αναβλύζει μέσα της και ήθελε πολύ να τα αφήσει όλα προς τα έξω. Ήταν σαν να πετάχτηκε η λογική από το παράθυρο όταν έψαχνε τρελά για σεξ.

Ιερά χάλια! με ναρκωσαν!

Σε αυτή τη σκέψη, τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα από μανία.

Sh*t. Πρέπει να ήταν η Γουέντι. Μου έδωσε αυτό το φρούτο κρασί χθες το βράδυ και μου είπε ότι δεν είναι δυνατό.

Επιπλέον, εκείνη την περίοδο ήταν σε κακή διάθεση γιατί την πούλησε ο πατέρας της, οπότε το ήπιε χωρίς δισταγμό.

« Το καταλαβαίνεις, Γουέντι!» βρυχήθηκε με τα χέρια σφιγμένα σε γροθιές. Ένας υπαινιγμός κόκκινου χρώματος εμφανίστηκε στο πρόσωπό της, που τη ζωντάνεψε λίγο.

Έπρεπε όμως να ευχαριστήσει και τη Γουέντι. Τουλάχιστον η Charlotte κοιμήθηκε άθελά της με έναν σχεδόν παράνομα όμορφο άντρα, αντί για ένα παλιό γατάκι. Αυτό απέτρεψε την κρίση να πρέπει να δώσει την παρθενιά της στον κύριο Μπένετ.

Τουλάχιστον αυτό είναι νίκη.

Ακόμα κι έτσι, το να περπατήσεις κατευθείαν σε μια τόσο άσχημη παγίδα δεν άρεσε στη Σαρλότ.

Υπήρχε επίσης το γεγονός ότι τα περιοδικά τύπωσαν τις φωτογραφίες και τις έστειλαν στην Eleanor πριν καν επιστρέψει εκείνο το πρωί.

Κάποιος με σαμποτάρει, αλλά ποιος; Τι προσπαθούν να κάνουν; Θα μπορούσε να είναι και η Wendy; Αλλά δεν γνωρίζουν πολλοί ότι με πούλησαν στους Μπένετς. Ή μήπως έχει συνεργούς;

Το πρόσωπο της Σάρλοτ έπεσε.

Θα βρω ποιος είναι ο ένοχος ό,τι κι αν γίνει. Δεν υπάρχει περίπτωση να το πάρω αυτό. Απλά περιμένετε. Δεν πρόκειται να ξεφύγεις από αυτό.

Αλλά όταν έριξε μια ματιά στο περιβάλλον της, ο θυμός της είχε σβήσει.

Ανάθεμα αυτό το μέρος. Θα είχα τραπεί σε φυγή αν όχι το γεγονός ότι οι Μπένετς θα με κυνηγούσαν. Σαν να γύριζα εδώ.

Η οικογένεια Bennett ήταν πολύ ισχυρή, ειδικά το θρυλικό μέλος της, ο κύριος Bennett, ο οποίος ήταν ένας ψυχρός και απάνθρωπος άνθρωπος. Όποιος τον σταύρωνε θα κατέληγε νεκρός ή χειρότερα.

Αναρωτιέμαι αν μπορώ να ζήσω τώρα που κοιμήθηκα με άλλον άντρα.

«Συγγνώμη, κύριε Μπένετ. Δεν το έκανα επίτηδες. Σε παρακαλώ, ελέησέ με», ζήτησε ειλικρινά η Σάρλοτ, παρόλο που ήξερε ότι δεν μπορούσε να την ακούσει.

Εκείνη τη στιγμή, κάποιος γέλασε, προτρέποντας τη Σάρλοτ να ουρλιάξει έντρομη. «Ποιος είναι εκεί;»

Όταν σάρωσε το χολ πανικόβλητη αλλά δεν είδε τίποτα, ένα ρίγος έπεσε στη ραχοκοκαλιά της.

Ω, sh*t. Είναι πραγματικά στοιχειωμένο αυτό το μέρος;

« Ποιος είναι εκεί; Βγαίνω!" γάβγιζε, αλλά κανείς δεν απάντησε.

Εν αγνοία της, δύο φιγούρες στέκονταν γύρω από το παράθυρο. Την έβλεπαν, αλλά δεν τους έβλεπε.

Ο ψηλός, εύρωστος άντρας κοίταζε κατάματα τον βοηθό του που γελούσε, ενώ ο εν λόγω βοηθός κάλυπτε το στόμα του, προσπαθώντας να συγκρατήσει το γέλιο του. Το πρόσωπό του κοκκίνισε καθώς δεν τολμούσε καν να πάρει ανάσα.

Όταν παρατήρησε τη δολοφονική λάμψη του αφεντικού του, ο βοηθός έφυγε αστραπιαία, μη έχοντας το θάρρος να μείνει άλλο.

Όταν μια φιγούρα πέρασε δίπλα της, η Σάρλοτ ένιωσε το αίμα της να τρέχει στον εγκέφαλό της και όλα σκοτεινιάστηκαν . Αλλά πριν πέσει, είδε ένα ζευγάρι πόδια.

“ GGG-Ghost...”