Κεφάλαιο 26

Η άποψη του Caleb

Το να ακούω τη Δάφνη να ρωτάει ακόμα αν ήμασταν σύντροφοι με έκανε να θέλω να της το αποδείξω με όλους τους λάθος τρόπους. Ποτέ δεν είχα σκοπό να πάνε τα πράγματα τόσο μακριά, αλλά χάθηκα τη στιγμή που πίεσε τον εαυτό της εναντίον μου. Προσπάθησα να είμαι ευγενικός, τη φίλησα απαλά, προσπαθώντας να μην βιαστώ τη στιγμή. Μπορούσα να μυρίσω τον ενθουσιασμό της. Ένιωσα την ανάσα της να επιταχύνεται και ένιωθα τις θηλές της να σκληραίνουν σε βότσαλα στο στήθος μου. Της έδωσα την ευκαιρία να σταματήσει όταν την έριξα από πάνω μου. Προς έκπληξή μου, οι ενέργειές μου την έκαναν πιο τολμηρή και έτριψε τις γλυκές λεπτές πτυχές της πάνω μου. Ο λύκος μου ούρλιαξε από ευχαρίστηση με τα γκρίνια της, ευχαριστημένος με τον ενθουσιασμό και την υγρασία της. Η Δάφνη φορούσε μόνο εσώρουχα και ένα μπλουζάκι για να νιώσω πόσο βρεγμένο ήταν το λουλούδι της μέσα από το μπασκετικό μου σορτς. Βλέποντας τον πόνο στο πρόσωπό της, γνωρίζοντας ότι έπρεπε να βρει απελευθέρωση, έκανα το μόνο πράγμα που μπορούσα να σκεφτώ που θα την έδιωχνε στην άκρη χωρίς να την κάνω να με μισήσει.

Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να βγάλω τα ρούχα της συντρόφου μου και να βγάλω το σορτς μου και να ολοκληρώσω το ζευγάρωμα. Ήθελα να την οδηγήσω βαθιά μέσα της, σφραγίζοντας την αγέλη μεταξύ μας. Ένα πιο λογικό μέρος του εγκεφάλου μου συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσα να της το κάνω αυτό. Αν και μπορεί να το θέλει αυτή τη στιγμή, θα μπορούσε να το μετανιώσει αργότερα. Δεν θέλω ποτέ να μετανιώσει που ήταν μαζί μου, ούτε θέλω να είναι μια βιαστική φρενίτιδα η πρώτη μας συνάντηση επειδή τα συναισθήματά μας ήταν εκτός ελέγχου. Έτσι, αντ' αυτού, μάζεψα την επιθυμία μου και επικεντρώθηκα μόνο στο να την ευχαριστήσω.