Κεφάλαιο 20

Η Άποψη της Δάφνης

Ο Κάλεμπ μου πήρε ένα δώρο. Κανείς εκτός από τη Λούνα Άλμα δεν μου έχει ξανακάνει δώρο. Η αδερφή μου συνήθιζε να μου κλέβει βιβλία, φαγητό και περιστασιακά κάποια λιχουδιά, αλλά ποτέ δεν είχα σκεφτεί αυτά τα δώρα. Έχω ζήσει αμέτρητα γενέθλια και διακοπές χωρίς κανείς να με παραδέχεται, εκτός κι αν ήταν για γαβγίσματα. Τα χέρια μου τρέμουν καθώς προσπαθώ να βγάλω τον φιόγκο από το βελούδινο κουτί. Το κουτί είναι πολύ μαλακό στα χέρια μου. Είμαι άναυδος όταν τελικά ανοίγω το κουτί.

Μέσα στο απαλό βελούδινο κουτί βρίσκεται το πιο γοητευτικό κολιέ που έχω δει ποτέ. Υπάρχουν μικροσκοπικά διαμάντια που επενδύουν την αλυσίδα από ροζ χρυσό που είναι πολύ λεπτό. Όλα οδηγούν σε ένα παρθένο μενταγιόν με διαμάντι σε σχήμα δάκρυ στο κέντρο. Ω, Θεά του Φεγγαριού, σίγουρα αυτό δεν εννοείται για τη μορφή. Είμαι αδέξιος, ξέρω ότι θα το σπάσω. Όταν λέω στον Κέιλεμπ ότι δεν θα μπορούσα να το δεχτώ αυτό, ενεργεί με ραγισμένη καρδιά. Προσπαθώ να του εξηγήσω ότι ανησυχώ μήπως το σπάσω.