บทที่ 9 ความเสียใจ
“มีบางอย่างเกิดขึ้น นั่นคือสาเหตุที่ฉันมาสาย” อีธานยืนอยู่หน้าประตู ส่งพลังอันทรงพลังออกมา ทำให้เจเน็ตก้าวไปข้างหน้าไม่ได้
“คุณมาที่นี่ทำไม ฉันอยากกลับ ออกไปจากทางของฉัน” เจเน็ตพูดเสียงสั่นเครือด้วยความโกรธและความเศร้า
เมื่อเห็นดวงตาแดงก่ำของเธอ เอธานก็มองไปที่ทุกคนในห้องนั่งเล่น จากนั้นเขาก็จับข้อมือของเธอเบาๆ “ไม่ต้องรีบ”