บทที่ 2 งานแต่งงาน

ไม่กี่วันต่อมา เจเน็ตมาถึงโบสถ์เล็กๆ แห่งหนึ่งในเขตชานเมืองโดยสวมชุดเดรสสีขาวเรียบง่าย

เธอจะแต่งงานวันนี้

เธอจะแต่งงานกับผู้ชายที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

เธอไม่ต้องเสียเวลาเช่าชุดแต่งงานเพราะไม่อยากจ่ายเงินเอง เจเน็ตต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลสำหรับการผ่าตัดของฮันนาห์

เธอซื้อดอกยิปซีสีขาวจากร้านขายดอกไม้และขอให้คนขายให้ริบบิ้นไหมสีขาวเพิ่มเติมเพื่อถักผมให้ เจเน็ตดูบริสุทธิ์และไร้เดียงสา

ถึงเวลาแต่งงานแล้ว แต่เจ้าบ่าวยังมาไม่ถึง สถานที่จัดงานแต่งงานแทบจะว่างเปล่า มีคนมาถึงเพียงไม่กี่คน

“อย่ากังวลเลย เขาคงติดอยู่ในรถแล้วล่ะ รออีกหน่อยเถอะ” เบอร์นีปลอบใจเจเน็ต

การหายใจของเจเน็ตเริ่มสะดุด

เธอเคยได้ยินมาบ้างเกี่ยวกับชายที่เธอกำลังจะแต่งงานด้วย ชื่อของเขาคืออีธาน เลสเตอร์ ชายคนนี้ไม่มีงานที่ดี และเป็นคนเกียจคร้านที่เสียเวลาไปกับการอยู่กับพวกอันธพาลตามท้องถนนตลอดเวลา

ความคิดที่จะแต่งงานกับคนอย่างเขาทำให้เจเน็ตรู้สึกกระวนกระวายใจ แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น

“ทำไมเจ้าบ่าวและครอบครัวของเขายังไม่มาสักที” ฟิโอน่าขมวดคิ้วและมองไปที่คนกลุ่มหนึ่งในโบสถ์ เธอสวมชุดสีม่วงอ่อนที่งดงาม การแต่งหน้าแบบบางเบาทำให้ใบหน้าของเธอดูโดดเด่นขึ้น เธอ ดูสวยสะกดใจมาก

ดูเหมือนว่าครอบครัวเลสเตอร์ไม่เห็นคุณค่าของการแต่งงานครั้งนี้ อย่างไรก็ตาม เจเน็ตไม่ได้สนใจ เธอสนใจแค่ค่ารักษาพยาบาลของฮันนาห์เท่านั้น

เจเน็ตเอนตัวเข้ามาใกล้ฟิโอน่าแล้วกระซิบว่า "คุณจะให้เงินฉันทันทีที่งานแต่งงานจบลงไหม?"

เธอสัญญากับพ่อแม่บุญธรรมของเธอว่าจะแลกการแต่งงานของเธอกับเงินเพื่อช่วยชีวิตฮันนาห์

“เราเป็นครอบครัวกัน ทำไมคุณถึงชอบพูดเรื่องเงินอยู่เรื่อย ไม่ต้องกังวล ฉันจะให้เงินคุณตามที่สัญญา อย่าถามถึงเรื่องนี้อีก” ไม่ว่าฟิโอน่าจะพยายามพูดจาสุภาพแค่ไหน ความใจร้อนก็ปรากฏชัดในน้ำเสียงของเธอ

ในขณะเดียวกัน โจเซลินก็มาถึงเช่นกัน

เธอเดินเข้าโบสถ์ด้วยชุดที่ดูหรูหราและเครื่องประดับราคาแพง พร้อมกับจับแขนแฟนหนุ่มของเธอ

เธอเดินตรงไปหาเบอร์นีและฟิโอน่าด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจ เธอขโมยแฟนหนุ่มผู้มั่งคั่งของเจเน็ตไป ทิ้งให้เธอแต่งงานกับลูกนอกสมรสไร้ค่าของตระกูลเลสเตอร์

สตีฟขมวดคิ้วเมื่อเห็นเจเน็ตสวมชุดแต่งงาน ความรู้สึกผิดแล่นเข้ามาในท้อง ของ เขา

ทั้งหมดเป็นความผิดของเขา ความหลงใหลชั่วขณะหนึ่งทำให้ความสัมพันธ์ของเขากับรักแท้ต้องจบลง เจเน็ตกำลังจะแต่งงานกับคนอื่น

เขาไม่ได้ตั้งใจจะไปงานแต่งงาน โจเซลินแทบจะลากเขาไปที่โบสถ์เลย แต่เขาปฏิเสธไม่ได้เมื่อรู้ว่าโจเซลินกำลังตั้งครรภ์ลูกของเขา

สายตาของสตีฟจับจ้องเจเน็ตตั้งแต่เขามาถึงโบสถ์ โจเซลินไม่อาจทนเห็นเขามองจ้องผู้หญิงที่เธอเกลียดชังได้

แม้จะผ่านมาหลายปีก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เจเน็ตสามารถดึงดูดทุกคนด้วยเสน่ห์ของเธอ ผู้คนต่างให้ความสนใจเธอแทนโจเซลิน

ความหึงหวงโผล่หัวออกมาอย่างน่าเกลียด โจเซลินโกรธจัดและเริ่มตะโกนใส่สตีฟ ไม่ว่าจะในโอกาสใดก็ตาม “เชื่อหรือไม่ ฉันจะควักลูกตาคุณออก นังนั่นมันมีอะไรดีนัก ทำไมคุณถึงจ้องมองเธอแบบนั้น”

จากนั้นเธอก็หันกลับมาและเยาะเย้ย “ทำไมเจ้าบ่าวยังไม่มาอีก ผู้ชายคนนั้นมางานแต่งงานของตัวเองสาย เขาจะไว้ใจได้ยังไง ครอบครัวของเขายังไม่มาด้วย ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่สนใจไอ้สารเลวคนนั้น”

โจเซลินเป็นเจ้าหญิงที่บ้าน ไม่มีใครตำหนิเธอได้หรอกที่พูดจาหยาบคายแบบนั้น อย่างไรก็ตาม พวกเขาอยู่ในที่สาธารณะ และเธอเป็นน้องสาวของเจ้าสาว พฤติกรรมหยาบคายและอวดดีของเธอได้กลายเป็นหัวข้อ นินทาของ ทุกคน

เจเน็ตค่อยๆ ยกชายกระโปรงขึ้นและก้าวไปข้างหน้า เจเน็ตอดทนต่อโจเซลิน ไม่ว่าในอดีตเธอจะเย่อหยิ่งและไร้หัวใจเพียงใดก็ตาม อย่างไรก็ตาม เธอไม่อาจทนกับความไร้สาระของเธอได้อีกต่อไป “โจเซลิน อย่าเรียกใครว่าไอ้สารเลว! ตอนนี้เธออยู่ในโบสถ์แล้ว ระวัง คำพูดของคุณไว้! เธอไม่มีมารยาทพื้นฐานหรือไง”

โจเซลินตกตะลึง เธอไม่เคยเห็นเจเน็ตเป็นแบบนี้มาก่อน ผู้หญิงคนนี้มีความอดทนเสมอ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น โบสถ์ก็เงียบลง ทันใดนั้น ประตูก็เปิดออก

ชายร่างสูงก้าวเข้ามาข้างใน แสงแดดที่ส่องจ้าทำให้รูปร่างที่เพรียวบางของเขาดูโดดเด่น

เมื่อประตูโบสถ์ปิดลงอีกครั้ง ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาที่ลึกล้ำของเขาจับจ้องไปที่ฝูงชน ริมฝีปากของเขาเม้มเป็นเส้นบาง เขารัดกระดุมเสื้อสูทของเขาขึ้นและรีดเสื้อคลุมของเขาให้เรียบราวกับว่าเขามาที่นี่ด้วยความรีบร้อน

แสงแดดสาดส่องลงมาบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา ดูเหมือนว่าพระเจ้าได้ทรงทุ่มเทความพยายามเพื่อสร้างเขาขึ้นมา สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่เขา ราวกับว่าเขาได้ร่ายมนตร์ใส่ทุกคนในโบสถ์