Κεφάλαιο 212
Το πρόσωπο της Αναστασίας χλόμιασε αμέσως. Έπειτα, σήκωσε ένα φάκελο στο γραφείο και τον πέταξε στο πρόσωπο της Έρικα.
« Α...» Πονούσε τόσο πολύ που η Έρικα φώναξε από πόνο. Η κοφτερή γωνία του φακέλου γρατζουνούσε το πρόσωπό της, αφήνοντας μια εμφανή ουλή.
« Ωχ! Το πρόσωπό μου! Το πρόσωπό μου…» Η Έρικα αγαπούσε πολύ το πρόσωπό της. Παρόλο που το αίμα δεν έτρεχε από το μηδέν, ένιωθε συντετριμμένη.