Rozdział 187

Wybryki Mary zredukowały głos Mii do szeptu. „Porozmawiajmy o tym na zewnątrz”.

„O tak, nie chcę. Rozwiążmy to w obecności twoich kolegów. O tym, dlaczego nie chcesz nam pomóc. Kiedy byłeś na skraju śmierci w sierocińcu, to my cię adoptowaliśmy i wychowaliśmy.

„A ty nie uznajesz nas za swoich rodziców? Jak możesz być tak niewdzięczna?” Mary w pełni uwolniła swój potencjał w mieszaniu prawdy z wymysłami, rzucając obelgi na Mię.