Rozdział 80

Jestem naprawdę zdenerwowana, wjeżdżając na najwyższe piętro. To tak, jakbym została zaproszona do wewnętrznego kręgu. Dojeżdżamy na najwyższe piętro, a winda otwiera się na mały salon. Wychodzimy i naprzeciwko nas znajduje się wspaniały kominek otoczony regałami na książki sięgającymi od podłogi do sufitu. Dwa duże fotele stoją naprzeciwko kominka. Jest tak zachęcająco, że chciałabym po prostu usiąść i zatracić się w książce. Pokój jest jasnobiały z ciemnymi drewnianymi belkami na suficie i ciemną drewnianą podłogą pokrytą bardzo wygodnym dywanem. To taki kontrast z niższymi piętrami, które są bardziej neutralne. Ściany i meble są czysto białe, podłoga z ciemnego drewna, aby pasowała do belek. W pokoju są małe akcenty leśnej zieleni i granatu, ale subtelnie wykonane. Jestem całkowicie zachwycona samym wejściem, całkowicie zapomniałam, dlaczego tu jesteśmy.

„Pomyślałam, że może spodoba ci się salon”. Luna Ava zaśmiała się cicho, kładąc dłoń na moim ramieniu. „Jeśli kiedykolwiek będziesz potrzebował ucieczki, moja biblioteka na dole jest taka sama, zawsze możesz przyjść.” Ściska moje ramię, po czym puszcza i idzie przed nami.

Salon jest oddzielony od małego salonu i kuchni po lewej stronie małego kącika wypoczynkowego krótką białą szafką, w której znajdują się książki po stronie salonu i zamknięta szafka po drugiej stronie. Duża biała kanapa w kształcie litery L naprzeciwko kolejnego kominka, nad którym wisi duży abstrakcyjny obraz w ramie. Tuż za nią mała kuchnia wypełnia koniec długiego prostokątnego pokoju. Czysty biały motyw rozciąga się również tutaj. Białe szafki z jasnoszarym blatem, z wyspą pośrodku, pasującą do reszty kuchni.