Rozdział 63

Wziąłem kolejny głęboki oddech i powoli wypuściłem powietrze. Zatrzymując się tak długo, jak mogłem, zanim zacząłem. „To naprawdę zaczęło się kilka lat temu, nic poważnego, po prostu byłem popychany za to, że wtrącałem się, żeby powstrzymać inne, młodsze dzieci przed byciem popychanymi. Dręczyciele nie lubią, gdy się im mówi, co mają robić, więc naturalnie, dochodziło do coraz większej ilości dręczenia.

Jako beta, szkody, jakie odniosłem na początku, nie były aż tak duże i odkryłem, że dość szybko wyleczyłem się z fizycznych obrażeń. Niestety, mój dręczyciel również. Wtedy moje prace domowe zaczęły znikać i zacząłem mieć problemy z ocenami. Nie było to spowodowane tym, że nie wykonywałem ich. To było dosłownie kradzione lub niszczone. Inną rzeczą, którą odkrył mój dręczyciel, była siła, jaką otrzymywał, będąc znanym z bicia kogoś z krwią beta, a przy bardzo otwartej niechęci taty do mnie, było to jak otwarte zaproszenie, aby spróbować zrobić mi krzywdę w jakiś sposób”. Zatrzymałem się, żeby zaczerpnąć oddech. Nigdy nie opisałem słowami, jak to jest być prześladowanym. „Kilka razy wzywano mnie do gabinetu dyrektora, a wraz z nim ojca, ale on nigdy nie wysłuchał mojej wersji wydarzeń i dorzucił jeszcze więcej lania, niż już dostałem, dając zielone światło na moje tortury”.

Oliver otworzył usta i wydał dźwięk, jestem pewna, że zada oczywiste pytanie. Podniosłam rękę, żeby go powstrzymać. Nigdy bym tego nie przeszła, gdyby mi przerwali.