Rozdział 348

„Wiesz, że to nie jest mniej przerażające, kiedy wiem, że jesteś gdzieś tutaj, a nie mogę cię zobaczyć ani poczuć, prawda?” – mówię na podwórku. Myślę, że jest wyjątkowo dziwny, bo wie, że Robbie rozmawiał ze mną dzisiaj. I muszę udawać, że to słodkie, a nie poważny sygnał ostrzegawczy.

Tyler wychodzi z cienia domu naszych sąsiadów. Jeszcze nie jest całkiem ciemno, ale najwyraźniej dobrze zna martwe punkty. Cieszę się, że Osiston powiedział, że mają go na oku, kiedy mnie śledzi. Przynajmniej wiem, że nie jest taki podstępny, jak mu się wydaje.

Jego uśmiech nie sięga oczu. „Co Robbie powiedział ci dzisiaj?” Zatrzymuje się tuż przed schodami mojego ganku, w jego oczach widać mroczne spojrzenie. Nie sądzę jednak, żeby to była zazdrość. Nie potrafię go do końca rozgryźć.