Rozdział 317

„Ledwo nadążam za twoim wolnym tempem, a to dlatego, że mój wilk i moje ego tego wymagają. I tak, jeśli będę miał okazję wyglądać jak twardziel przed tymi facetami, to to zrobię. Chodzi o to, żeby chcieli być blisko nas, a jeśli są częścią złych facetów, żeby chcieli nas pokonać. Dopóki nie będziemy musieli się z nimi bić, będzie dobrze. Pokazywanie im naszej siły będzie złą rzeczą, ale bycie przyjacielską konkurencją dla ich szybkości sprawi, że będą chcieli nas gonić, a obaj wiemy, że faceci lubią dobry pościg”.

„Nie wiem nic takiego. Nikt nigdy mnie nie gonił”. W chwili, gdy to powiedziałem, w mojej głowie błysnęło wspomnienie . Zapach wilgotnej ziemi pod moimi stopami, moje bicie serca i po prostu poczucie uwolnienia napięcia dnia. A potem usłyszenie dudnienia łap za mną i głosów w mojej głowie proszących mnie, żebym zwolnił i zatrzymał się, żebym po prostu porozmawiał po wszystkich ich działaniach tamtego dnia, które sprawiły mi ból. A potem po raz pierwszy przesunięcie się w powietrzu podczas biegu. Ekscytacja, którą mój wilk i ja czuliśmy, gdy pracowaliśmy w tandemie i bardziej zsynchronizowani niż kiedykolwiek wcześniej.

„Kłamczuchu!” Widzę ten wyraz twojej twarzy i mówi wszystko. Jesteś okropny w ukrywaniu tych głęboko skrywanych emocji. Byłeś ścigany i jesteś gdzieś pośrodku, jeśli chodzi o to, co czujesz do tematu. Miałeś spojrzenie spokojne, a potem takie, które wyrażało całkowitą irytację. To historia do omówienia na później, a może i drinki, więc tak naprawdę opowiedz mi całą cholerną rzecz, ale teraz mamy gorącą randkę z twoim gorącym ekologiem. Chodźmy!”